Me një titull sa karakteristik aq edhe të rrejshëm, Panorama e sotme më kish rreshtuar si “pro Nasho Jorgaqit” në debatet e tanishme rreth datimit të një romani të I.K.-së.
Teksti i shkrimit, përkundrazi, citonte korrektësisht pjesë nga posti im Kohët e shkrimeve në blogun Peizazhe të fjalës.
Le të përfitojmë nga debati i tanishëm për realizmin socialist dhe letërsinë e sirtareve të botuar rishtas për t’i hyrë një reflektimi rreth kulturës dhe letërsisë, si pasqyra dhe modalitete të shoqërisë shqiptare; sa kohë që jemi përfshirë.
Pallati me Shigjeta mund te zhvendoset e të mbijë papritur, të themi, tek Xhamllëku (ose Xhomlliku), por Dija me sy të kaltër, këpucë burrash tërë baltë e fustan mbi fustan e mbi pantallona, nuk e lë qoshen e vet të shitjes në një nga krahët e Sheshit Wilson pranë Librit Universitar.
Shkrimtari dhe studiuesi Nasho Jorgaqi i ka shkruar një letër të hapur Ismail Kadaresë, këto ditë, në përgjigje të disa gjërave që ka thënë ky i fundit në një intervistë, në lidhje me gjenezën e romanit Mjegullat e Tiranës.
Se kush ka qenë i pari që filloi ta quajë kryeministrin e sotëm të Shqipërisë, dje kryetar të opozitës dhe më parë akoma kryebashkiak të Tiranës dhe dikur edhe ministër Kulture i qeverisë Nano – se kush e filloi i pari ta quajë Edvin Kristaq Rama, këtë unë s’e gjej dot, edhe pse intuita ma thotë që sajesa ka dalë nga e njëjta oficinë ku kanë dalë edhe marifete të tjera retorike, në adresë të këtij politikani – dhe pikërisht nga goja e kundërshtarit të tij epik, Sali Berishës.
Nuk u shpëtoi të gjithëve, por as pati ndonjë reflektim të posaçëm për urimet e batutat e bëra me rastin e datëlindjes së Kryeministrit shqiptar. Vetë Edi Rama, i cili mbushi këtë vit 50 vjeç, i falënderoi uruesit duke botuar një bluzë të zezë me mbishkrimin: “Nuk jam 50 vjeç, jam 18 vjeçar me 32 vite eksperiencë”.
Studiuesit e anglishtes së përdorur në ueb kanë vënë re se shpesh foljet dhe shprehjet foljore faktive, të tilla si di që, mësoj që, marr vesh që, kuptoj që, më kujtohet që, më vjen keq/mirë që, jam krenar që ndiqen nga ndërtime pyetësore të cilat, në atë gjuhë, njihen si të llojit wh–, meqë përmbajnë përemra dhe ndajfolje pyetëse të tilla si who, what, which, when, where, whether.
Shkrimet me këshillat se si duhen bërë selfie-t, që u botuan në shtypin shqiptar, i prisnin me padurim të gjithë. Një media e titullonte kështu: “Selfie- Mania, 10 këshilla për foton perfekte”, tjetra me fjalë të ngjashme: “10 këshilla sesi të bësh “selfie-n” perfekte“.
Në 1917, kur Max Weber referoi mbi “Shkencën si Profesion” (Wissenschaft als Beruf) dhe krahasoi profesionin e akademikut ndërmjet Gjermanisë dhe SHBA-së, ai e karakterizonte profesionin e akademikut si të pasigurt dhe e cilësonte karrierën akademike si të varur nga rastësia dhe jo nga merita apo aftësitë. Për disa studiues të fushës, kjo situatë vazhdon ende në të dyja kontinentet. More…
Kur fola para pak ditësh për disa shprehje parazitare, të llojit dihet se, e dimë se, të gjithë ju e dini se, të gjithë e dinë se, dihet botërisht se, siç e dini dhe ju duhej të kisha shtuar edhe se folje të tilla si di njihen, në semantikë dhe në pragmatikë, si folje faktive; dhe që sjellin me vete, në thënie, diçka që folësi e konsideron si pa diskutim të vërtetë.
nga Maro Përhitura
Sonte shkova të dëgjoja Markelian Kapidanin në një koncert në duo me basistin Flavio Piantoni. Për të gjithë ata që e njohin krijimtarinë e Markelianit është gjithmonë një kënaqësi ta dëgjosh të luajë, aq më tepër në ardhjet e tij të rralla në Shqipëri. Gjithsesi, përshtypjet e këtij koncerti parapëlqej t’i tregoj më mirë si një rrëfenjë, sesa si një recension kritike muzike.
Jolka Nathanaili më tregoi, në Tiranë, për një dokumentar të Radio-Televizionit Zviceran, Le défi albanais, të realizuar në Shqipëri nga një ekip i Temps Présent dhe të shfaqur për herë të parë më 11 shkurt 1971. Dokumentari – me tekstin e folur në frëngjisht – mund të shihet i tëri në streaming te kjo faqe.
Kur bëhen bilance politike, ditët dhe përvjetorët i numërohen zakonisht qeverisë, të cilës i bëhen bilancet e arritjeve ose të mosrealizimeve. Në ligjërimin publik shqiptar, siç mund të pritej, u debatua shumë për 300 ditët e Qeverisë Rama. Një palë foli për arritje, tjetra për dështime. Ajo çka nuk pritej ishte bilanci që iu bë një force të tretë. More…
Pashë disa foto të një reparti të Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK), veshur me uniformën e tyre të re.
Më rezulton se ndaj uniformës mediat kanë reaguar me hilaritet; dhe, në fakt, edhe mua këta djem të Forcave të Sigurisë së Kosovës po më duken si greeters në një panair produktesh blegtorale të prapatokës ballkanike, në mos si nxënës model të një shkolle tupanash.
Shkrimi i Pishakut për sindromën “do të”, më bëri të mendoj për nevojën e një skice gramatikore të foljes politike në shqipe.
Duke filluar nga…
Rreth katër vjet të shkuara gazetari francez A. de Maximy vizitoi Shqipërinë. Qe një vizitë për të cilën folëm edhe në mediet shqiptare (PTF). Emisioni i tij ngrihet mbi një koncept mjaft të thjeshtë por që jep rezultate krejt të papritura. Sapo zbarkon në një vend ai nis e u afrohet njerëzve të panjohur dhe fill pas disa shkëmbimeve të para i pyet nëse mund të shkojë të flejë te ata. Që nga ai çast është e pamundur të mos e ndjekësh atë emision me kureshtje deri në fund.
