(nga Stanislaw Lec*) Niveli më i ulët ku mund të bjerë arti: në gjunjë. Çfarë sharlatani! Ua […]
Stanislaw Lec
MENDIME TË PAKREHURA (LXXXII)
(nga Stanislaw Lec*) Çdo fjalë është edhe mendim; këtë nuk mund ta thuash për çdo frazë. Mos […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXXI)
(nga Stanislaw Lec*) Tregoje ç’ke në vete, pa u zhveshur lakuriq. Edhe arti i elokuencës i detyrohet […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXX)
(nga Stanislaw Lec*) Gjithnjë më dridhet zemra për shenjtorët. Kam frikë mos i mbulojnë me gurë, për […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXIX)
(nga Stanislaw Lec*) Rregull i optikës: gjithçka duket më e madhe, kur e sheh për së largu. […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXVIII)
(nga Stanislaw Lec*) Disa vendosin bomba me shpërthim të vonuar, por harrojnë se ka në botë diferenca […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXVII)
(nga Stanislaw Lec*) Kufijtë e mendimit? Kërkoji në hartë. Çfarë ua ka deformuar fytyrat? Fjalët e mëdha. […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXVI)
(nga Stanislaw Lec*) “E megjithatë, rrotullohet!” Por në ç’drejtim? Njeriu e ka akoma këtë epërsi ndaj makinës, […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXV)
(nga Stanislaw Lec*) E mbante shumë lart flamurin: nuk donte ta shihte me sy. Ja një martir: […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXIV)
(nga Stanislaw Lec*) Njeriu: një nënprodukt i dashurisë. Satiristi i frikësuar krijon një shaka të vetme: veten. […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXIII)
(nga Stanislaw Lec*) Kam gjithnjë frikë nga ata që kërkojnë një qeveri mendjesh. Ç’do të bëjnë me […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXII)
(nga Stanislaw Lec*) Njeriu i vërtetë njihet edhe kur është lakuriq. Besoj në fundin e jetës organike […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXXI)
(nga Stanislaw Lec*) Është më lehtë të shpallesh perandor, se portier pallati. Madhështinë e matim ndonjëherë me […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXX)
(nga Stanislaw Lec*) E vështirë ta përkëdhelësh një kafshë, kur kjo është veshur me lëkurë njeriu. Tabelat […]
MENDIME TË PAKREHURA (LXIX)
(nga Stanislaw Lec*) Muhabetet për shiun dhe kohën e mirë do të bëhen interesante, sa të shfaqen […]