Një gjysmë-manekin që na zuri syri, të mbështetur ngathët mbi një pirg dheu mes plehrave, inerteve dhe bimësisë radioaktive në zemër të rrënojave te rruga Kont Urani kish marrë pamjen e një viktime anonime, të prerë në mes nga ri-orientimi dhe ndër-depërtimi i dhunshëm i rrafsheve të historisë. E pamë rastësisht, tek po flisnim për tregun informal të plaçkës, te Kont Urani, të njohur ndryshe edhe si GABI; dhe që sot nuk e ka më…
Përzgjedhjet e redaksisë nga arkivi
Lexues si ju na ndihmojnë që ta mbajmë revistën tonë të hapur dhe falas për të gjithë. Mbështesni misionin tonë për një hapësire kritike të mendimit në shqip – bëni një dhurim sot.
Një gjysmë-manekin që na zuri syri, të mbështetur ngathët mbi një pirg dheu mes plehrave, inerteve dhe bimësisë radioaktive në zemër të rrënojave te rruga Kont Urani kish marrë pamjen e një viktime anonime, të prerë në mes nga ri-orientimi dhe ndër-depërtimi i dhunshëm i rrafsheve të historisë. E pamë rastësisht, tek po flisnim për tregun informal të plaçkës, te Kont Urani, të njohur ndryshe edhe si GABI; dhe që sot nuk e ka më…
Pas 1990-ës, dhe veçanërisht në vitet 2000, “lagjja” e Kont Uranit filloi të riprodhohej edhe nëpërmjet GABI-t – tregut të mallit së përdorur, që u instalua në të dy trotuaret e rrugës, mu përbri gërmadhave; madje duke i shfrytëzuar hapësirat e shtëpive të braktisura si magazina. GABI erdhi si pasojë e emigrimit ekonomik të shqiptarëve në Evropë, nga Greqia në Itali e në Gjermani e gjetiu; emigrim që mundësoi një farë ribalancimi të trysnisë së…
Një pjesë e titulluar “Radio Tirana” gjendet edhe në një album jazz-i italian, Espresso 443, nga Enrico Blatti, i etiketës Egea: çfarë ta ketë frymëzuar klarinetistin Blatti t’ia kushtojë një kompozim të vetin radios shtetërore të Shqipërisë? Meqë përgjigjen nuk e kam, po ia lejoj vetes të imagjinoj se pjesa evokon Radio Tiranën e djeshme, atë me valë të shkurtra, që pushtonte qiejt e netëve europiane, duke filluar që me notat lajmëruese të trumbetës si…
Kur kam dashur të kuptoj jetën e një vepre arti narrativ në kohë, gjithnjë kam përfituar duke identifikuar tri pika kohore në ecurinë e saj – të tashmen, kohën diegjetike (ose të ngjarjeve që rrëfen vepra) dhe kohën e realizimit të saj. Për filmin “Radiostacioni” këto dy pikat e fundit do të ishin çlirimi i Tiranës në nëntor të vitit 1944 dhe vitet 1978-1979, kur u xhirua dhe pastaj qarkulloi filmi në kinematë. Ndryshe nga…
