Refuzim instinktiv apo argument filozofik? Shënim: Kjo ese është pjesë e një serie studimore mbi mendimin filozofik të Friedrich Nietzsche-s. Për të ndjekur vijimësinë, mund të lexoni pjesët e paraardhëse në lidhjet 1, 2, 3, 4 dhe 5. Në shkrimet e deritanishme, përveçse kemi ndjekur rrugëtimin shpirtëror dhe intelektual të Nietzsche-s, kemi analizuar edhe dy nga tezat e tij themelore në raport me teizmin. Së pari, përkrahjen e një botëkuptimi dhe sistemi moral politeist—të frymëzuar…
Përzgjedhjet e redaksisë nga arkivi
![NJË PERSPEKTIVË CHESTERTONIANE PËR SHOQËRINË [POST]MODERNE](https://i0.wp.com/peizazhe.com/wp-content/uploads/2025/06/imgonline-com-ua-twotoone-MclXZzjbofsUA.jpg?resize=740%2C452&ssl=1)
Lexues si ju na ndihmojnë që ta mbajmë revistën tonë të hapur dhe falas për të gjithë. Mbështesni misionin tonë për një hapësire kritike të mendimit në shqip – bëni një dhurim sot.
Sipas traditës urbane, që nga koha tashmë e largët e serenatave, dritarja ka qenë e femrës: e vajzës, e gruas; sepse aty ajo ndihet, njëlloj si dritarja vetë, më e mbrojtur, pse jo krejt jashtë, por as edhe krejt brenda; diku në hapësirën midis, ose e strehuar nga vetë ambiguiteti i statusit të saj. Natyrisht, zhargoni e kërkon femrën që të dalë në dritare; dhe këtu folja dal, me ngarkesë pak a shumë idiomatike, ka…
Kur erdhi këtu familja ime, në fillim të viteve 1960, e gjeti mëhallën në një moment të rrallë stabiliteti, ku vendësit e shtëpive prej qerpiçi kishin gjetur një gjuhë bashkëjetese me qiraxhinjtë e shtëpive më të reja, disakatëshe, që ishin ngritur atje në vitet 1930 dhe që, me gjasë, kishin qenë të borgjezisë tiranase dhe klasës së profesioneve të lira, para se t’i merrte shteti në dorëzim dhe t’i jepte me qira. Shtëpitë tradicionale të…
Më ka tunduar gjithnjë ngjashmëria mes pllakave përkujtimore dhe shenjave të ngjashme të vendosura në hapësirën publike – të tilla si barelievet, lapidarët dhe bustet a përmendoret e kushtëzuara nga vendndodhja – dhe varreve. Në kulturën shqiptare varri vjen me një mori kuptimesh dhe shtresimesh kulturore, por mua këtu më intereson funksioni i tij si orientues i hapësirës a i gjeografisë kulturore – tek e fundit ka gjithnjë arsye pse dikush është varrosur këtu dhe…
Kur është fjala për ta mishëruar historinë në personat protagonistë të saj, janë ngjarjet në jetët e këtyre që ankorohen pas vendeve të caktuara – shtëpia ku lindi, shkolla që ndoqi, shtëpia ku banoi, vendi ku punoi; të gjitha këto, si teknika simbolike, për ta mbajtur të shkuarën në vëmendje të së tashmes. Nuk kish asgjë te dyqani “Flora” (më pas libraria “Flora”) që t’i referohej logjikisht bëmave dhe karrierës së Enver Hoxhës në krye…
