Më tërhoqi vëmendjen përdorimi i fjalës relativisht të rrallë korifé në mesazhin e presidentit shqiptar Topi, për të cilësuar figurën e të ndjerit Panajot Pano.

Panajot Pano është sportist i rallë, korife i futbollit shqiptar, që me lojën e mahnitshme, shpirtin e tij luftarak dhe sidomos me golat e paharruar do të mbetet ngahera i gdhendur në historinë e futbollit shqiptar […]

Shkruhet në këtë mesazh ngushëllues.

Natyrisht, fjala vjen nga greqishtja e vjetër koryphaîos; në dramën atike, korifeu ishte udhëheqësi i korit dhe njëkohësisht zëdhënësi i tij, meqë fliste sa herë që kori merrte pjesë në veprimin skenik, si personazh i dramës, gjatë shfaqjes.

Gjithashtu natyrisht, fjala sot përdoret për të shenjuar një udhëheqës, të një mase njerëzish ose të një fushe të kulturës ose të mendimit. Wikipedia vëren se korife ishte një nga titujt e përdorur për Stalinin, në kohën e kultit të personalitetit në BS.

Tani, sa kohë që futbolli në fushë mund të përfytyrohet edhe në mënyrë koreografike ose skenike, përqasja e një futbollisti me korifeun edhe qëndron; edhe pse roli zakonisht do t’i përshtatej më shumë një lojtari organizator të mesfushës, sesa një sulmuesi ose ‘pyke’ si Panoja.

Ndërkohë, pa u tharë ende boja në mesazhin e Topit, korifeu shfaqet në një tjetër mesazh solemn ardhur nga Akropoli i shtetit shqiptar.

Në fjalën e tij gjatë homazheve të mbajtura në Teatrin Kombëtar, për nder të përkthyesit të madh Pashko Gjeçi, kryeministri shqiptar Berisha u shpreh kështu:

Përkthimi, bota e letrave dhe mendimit të kombit shqiptar, ndahet sot me njërin prej figurave më të shquara, me një korife të vërtetë të punës intelektuale, me burrin që bëri të flasin shqip kryeveprat e mëdha të letërsisë klasike që përbëjnë dhe bazën e letrave të qytetërimit të sotëm perëndimor.

Nga sporti në art; njëri sulmues i madh, tjetri përkthyes i shquar; i bashkoi jo vetëm dita kur vdiqën, por edhe një epitet i keqpërdorur: korife.

Se është e pahijshme, madje kabá, ta quash korife të ndjerin Gjeçi. Ky ka qenë një përkthyes i shkëlqyer dhe njohës i mirë i letërsisë klasike, por kurrsesi lider i mendimit intelektual shqiptar – madje as ka pretenduar të jetë ndonjëherë i tillë (tjetër punë se pse nuk ka qenë i tillë dhe çfarë vlere ka pasur mendimi intelektual shqiptar gjatë 50 vjetëve të fundit).

Më tej, diçka të ngec në fyt, kur dëgjon fjalën korife të përmendur në kontekstin e mendimit dhe të kulturës; diçka që të shpie drejtpërdrejt te Stalini dhe kulti i personalitetit, ose te një epokë ku roli i intelektualit ishte të këndonte në kor.

Megjithë dëshirën e mirë të kryeministrit Berisha për të përdorur fjalë të mëdha që i referohen kulturës klasike (ku shkëlqeu Gjeçi), qarqet e intelektualëve (shqiptarë dhe të tjerë), ndryshe nga partitë politike, nuk kanë korifenj.