Neo-zelandezi Nigel Richards u shpall tani së fundi fitues i Kampionatit Botëror të Scrabble-it për vendet frankofone.

Asgjë për t’u habitur këtu, përveçse që Richards nuk di frëngjisht.

Sikurse njofton The Guardian, atij iu deshën vetëm nëntë javë për të memorizuar listën e fjalëve të frëngjishtes, që i duheshin për të fituar në Scrabble.

Të gjithë ne që luajmë Scrabble për qejf, e dimë se njohja e gjuhës – zakonisht e anglishtes – ndihmon. Po të kish pasur Scrabble në shqipe, me siguri që disputet e zjarrta në fushën e drejtshkrimit do ta kishin bllokuar krejt Federatën Shqiptare të Scrabble-it dhe kushedi vetë kampionatet.

Por kjo parantezë ende i përket Fanta-Scrabble-it. Në realitet, ekspertët mendojnë se në nivele të larta, njohja e gjuhës luan më pak rol se kujtesa fotografike, syri dhe njohuritë matematike.

Fitorja e tanishme në Scrabble-in frankofon, e një personi i cili nuk di frëngjisht, duket se e konfirmon këtë.

Për të fituar, Richards-it iu desh të memorizonte një listë shenjash, pa e vrarë mendjen për kodin; ose për kuptimin e tyre.

Edhe një softuer do t’i ishte qasur lojës kështu; vetëm se softueri mund t’ia lejojë vetes atë që në mjediset e AI e quajnë “brute force” – ose testimin e të gjitha varianteve kombinatorike të shkronjave, për një hapësirë të caktuar.

Përkundrazi, një kampion i Scrabble-it duhet të ndjekë një rrugë tjetër – ose “ta gjejë” fjalën brenda një kohe të caktuar.

Linguistët gjithnjë ngulin këmbë se thelbi i një gjuhe është gramatika, sintaksa, ose rregullat si kombinohen mes tyre “fjalët” për të përftuar kuptim të ri.

Fitorja e Richards-it dhe sidomos metoda e tij, i përkasin, gjithsesi, universit gjuhësor të Google-it; ku mbretëron atomizimi dhe leksiku (stringat e shkronjave).