njerëz që të korrigjojnë me laps gabimet që ke në ADN
njerëz që të marrin në telefon dhe duan që t’u dalë posta zanore
njerëz që vijnë shumë herët në takim dhe të shohin pastaj me inat, kur ti vjen në kohë
njerëz që mendojnë se të gjitha feministet janë lesbike, por jo të gjitha lesbiket janë feministe
njerëz që kujtojnë se ekziston vetëm një kopje e Kanunit
njerëz që besojnë se Skënderbeu i shkruante gjithnjë ë-të me dy pika sipër
njerëz që nuk arrijnë ta shpjegojnë pse Italia, në hartë, i ngjan një çizmeje
njerëz që janë me vetëkurdisje: duhet të vijnë rrotull, që të mbeten gjallë
njerëz jo vetëm e hanë sapunin për djathë, por edhe që, kur bëjnë dush, e fërkojnë trupin me një copë kaçkavalli
njerëz që vrasin mendjen se pse gratë i kanë zakonisht flokët më të gjatë se burrat
njerëz që mbjellin vezë në kopsht
njerëz që kanë humbur, si fëmija në pyll, dhe e kanë nisur pastaj jetën nga e para
njerëz që nuk presin fundin e botës, por fillimin e botës
njerëz që besojnë se nuk ka Zot
njerëz që fshehin bar në kasën e kitarës
njerëz që flenë me qenin dhe zgjohen me macen
njerëz që u hanë vetëm salcën makaronave
njerëz që kanë frikë nga çorapet
njerëz që vajtojnë për episodet e humbura të Tom & Jerry
njerëz që pinë ujë deti
njerëz që besojnë se fjala e parë ka qenë “Jo”
njerëz që besojnë se fjala e parë ka qenë “Ja”
njerëz që besojnë se fjala e parë ka qenë “Ja”, por në gjermanishte
njerëz që duan t’u bëjnë të gjallëve autopsinë
njerëz që i shpjegojnë ëndrrat duke të parë filxhanin
njerëz që s’e pinë kafen, sepse nuk duan t’ua shohë kush filxhanin
njerëz që kujtojnë se të gjitha ngjyrat janë nuanca të së zezës
njerëz që, kur i pyet sa bëjnë 1 + 1, të thonë ‘kjo varet’
njerëz që nuk u bie kurrë telefoni
njerëz që koleksionojnë mbathjet e tyre të përdorura
njerëz që ngjitin shkallët me karrige me rrota
njerëz që formojnë fjalë me shkronjat e tabelave optometrike
njerëz që kujtojnë se Shopenhaueri ishte haueri i Shopenit
njerëz që i kundërshtojnë të parët dhe u thonë se Shopeni nuk dihet të ketë pasur hauer
njerëz që nuk dallojnë dot një do diezis nga një re bemol
njerëz që kujtojnë se logaritmi është një lloj ritmi
njerëz që kanë frikë nga pasqyra e shtypit
njerëz që nuk e përdorin kurrë dëshiroren, ngaqë janë supersticiozë
njerëz që i ujitin lulet me qumësht
njerëz që i ujitin lulet me qumësht të skremuar
njerëz që kujtojnë se vagabond është dikush që ecën me këpucë të zgjidhura
njerëz që e mbajnë gjithnjë një cigare me vete, për ta pirë në rast se qëllon t’i ekzekutojnë
njerëz që duan të vizitojnë Francën për të parë revolucionin francez
njerëz që kujtojnë se 18 brymeri është një ditë kur ra brymë e madhe
njerëz që i qajnë hallin Marksit për bëzhdilet që i mblidheshin në mjekër
njerëz që shkojnë në teatër sepse u pëlqen sipari
njerëz që u sëmbojnë plagët e luftërave imagjinare
njerëz që duan të vënë rregull në kalendar
njerëz që kur s’e bëjnë dot flamurin këmishë, e bëjnë këmishën flamur
njerëz që bëjnë vrap për të provuar atletet e reja
njerëz që kur vdes kush, përdorin foljen “shuhet”
njerëz që nuk e ndërrojnë briskun
njerëz që kujtojnë se Ciceroni punonte në Foro Romano
njerëz që i rrëzojnë statujat nga piedestalet, për t’i çuar në shtëpitë e tyre
njerëz që mrekullohen pas orarit të trenave
njerëz që të thonë se je hequr
njerëz që të thonë se je kequr
njerëz që besojnë se shahu është gjimnastika e mendjes
njerëz që futen në det vetëm për të urinuar
njerëz që kanë vite pa i futur një herë gishtat në hundë
njerëz që i vënë të plotësojnë një formular, para ekzekutimit
njerëz që mendojnë se karrikja elektrike nuk është se përdoret vetëm për të vrarë njerëz
njerëz e pinë ilaçin e gjumit në mëngjes, po të kenë harruar ta pinë në mbrëmje
njerëz që ankohen pse nuk gjejnë orare për trenat e mallrave
njerëz që të thonë se, në kohën e Mussolini-t, trenat arrinin dhe niseshin gjithnjë në orar
njerëz që kontrollojnë xhepat e kostumit, para se t’ia veshin të vdekurit
njerëz që besojnë se sorkadhja është gruaja e drerit
njerëz që kafen e sotme e lënë për nesër
njerëz që kur u thua se ke botuar një libër, të pyesin ’sa faqe është?’
njerëz që merakosen si i kryejnë nevojat fiziologjike astronautët
njerëz që shkojnë në pazar për të blerë dhe që habiten me ata që kanë shkuar në pazar për të shitur
njerëz që u japin lypësve lëmoshë me kartë krediti
njerëz që rebelohen ndaj antikonformizmit
njerëz që mendojnë se mazohistët nuk duhen torturuar
njerëz që nuk mbajnë pará me vete, ngaqë prishin shumë
njerëz që kujtojnë se Galileu ka eksperimentuar me kullën e Pizës
njerëz që të vrasin ditën dhe pastaj të vrasin edhe një herë tjetër natën
njerëz që nuk shkojnë në funerale sepse u bëjnë alergji lulet
njerëz që janë aq kurrnacë, sa nuk bien dot në peshë
njerëz që u shkruajnë letër anonimëve
njerëz që të çojnë deri te çezma dhe pastaj të japin edhe ujë
njerëz që të urdhërojnë t’i futësh arrat e qëruara në lëvozhgë
njerëz që nuk u kanë rënë akoma dhëmbët e qumështit
njerëz që e kruajnë veshin me turjelë
Lexova dy tekste me siper; njeri ishte poezi. Te dy me pelqyen shume, deri sa gjeta edhe te tretin e m’u duk si jeteshkrim imi i kamufluar, qe nga frika ndaj corapeve (qe mua me bllokon tek golfi dhe menget e sapolara) e deri tek frika nga lulet ( prej alergjise ndaj funeraleve) dhe besimi se po te ishte sorkadhja burre, do te deshiroja te isha grua, apo deri tek qarja e hallit Marksit per cka me mbeshtillet cdo semester ne laring te lavamanit – gje qe na shpie vetiu tek brisku dhe njerezit qe besojne se nuk perdoret vetem per t’u rruar, njelloj si rreshti me karrige elektrike ku me thoshin se grate vetem sa po “bejne floket”, por jo vetem, etj etj
Nuk genjej po thashe se, ne nje moment, ne tekst filloi vetiu melodia; nuk di ta identifikoj, ta klasifikoj, nuk di e nuk me intereson ne ka lidhje me radion, traditen e deklamimit ne erresire, nen nje drite e melodi te dedikuar, po melodi pati fill pasi ritmi kerkonte dhe gjente veten ne vijim, filloi diku nga aty ku kapa veten pas shpine, duke u mrekulluar me orarin e trenave (stacioni si katedrale gotike) (njoha lekuren e cackes, skuqur nga turpi, thelbi ku fillojne e hapen floket e njohur).