Dua t’i futem biznesit por nuk di në cilën fushë. Në Shqipëri nuk është e lehtë si dikur. Tregtia frymëzohet nga tregu i lirë, por dyert i ka të mbyllura. Politika është demokratike, por qytetari nuk vendos gjë. Ndërtimi ka fitim, por e merr dikush tjetër. Turizmi është e ardhmja, por se e kujt nuk dihet. Pastaj, për disa gjëra duhet të jesh i prerë. Që në vegjëli.

Personalisht e ndjej se nuk bëj për tregti. Kur isha i vogël Hatixheja e bulmetores më jepte më shumë shëllirë se djathë, kurse Tukja, një shok klase, arriti të ma shiste stilolapsin tim kinez dy herë radhazi. Për politikë nuk ia them hiç fare. Kam një të metë të lindur: kur gënjej bëhem i kuq si spec. Ndërtimi do të ishte zgjidhja e përkryer, por thonë se në këtë fushë duhet të dish ta lyesh rrotën. Para disa vitesh, u rreka të bëj diçka me ndërtimet, madje rrotat e vinçit që kisha marrë me qira i leva më së miri me graso të bardhë çeke, por lejet e ndërtimit nuk m’i dhanë që nuk m’i dhanë. Desha të ndërtoj një hotel të vogël në Durrës, gjeta edhe vendin buzë  detit, por kur shkova të nesërmen e kishin zënë. Kishin ndërtuar një dhjetëkatësh. Natën.

Tani kam një ide gjeniale. Do të themeloj një Universitet të ri privat. Mos më thoni se nuk do kem sukses. Më masterin që kam bërë për Menaxhim – por e thotë qartë edhe ekonomisti i njohur shqiptar Timo Dhimo në librin “Biznes jo Pisnes” – mësova se mjaftojnë pak rregulla për të pasur sukses në ekonominë e tregut. Së pari, duhet verifikuar hapësira e tregut. Treg për universitet ka boll në Shqipëri. A nuk e dëshmon këtë numri në rritje i Universiteteve private? A nuk janë shqiptarët të fiksuar pas diplomave? Së dyti, duhen siguruar burimet njerëzore. Sa profesorë të papunë ka sot Shqipëria? Plot. Madje shumë të zotë. Me diploma të jashtme e të brendshme. Problem do të jetë zgjedhja, jo gjetja e tyre. Së treti, objektivat e ndërmarrjes dhe marketingu. Përshkrimi i tyre është fare i thjeshtë. Receta është kjo: fut disa fjalë për traditën e dijes shqiptare, shto sipas qejfit komplimente për të rinjtë si simbol i së ardhmes, shpërnda aty këtu fotografi sallash e laboratorësh modernë, përzieji mirë duke i shoqëruar me fjalët integrim, Evropë, strukturat euro-atlantike… Bëj një website dhe bombardoji të gjithë me spamming, shoqëruar nga reklama joshëse në televizion.

Problemi më i madh që kam, është gjetja e emrit të Universitetit, ose marka ose brand, siç do të thoshim me gjuhën sensuale të imprenditorëve. Fillimisht desha t’i vë emrin e një Rilindasi shqiptar, por e paskan zënë. Edhe emrat e historianëve më të hershëm janë përdorur. Pastaj thashë të përdor emrin e kryeqytetit botëror, por edhe këtë e paskan vënë. Emrat e personazheve fetare nuk mund t’i përdor: janë zënë prej kohësh. Po sikur t’i ngjis një emër të çuditshëm, jashtëtokësor? Jo, edhe këtë e paskan bërë. Edhe ideja për t’i vënë universitetit tim privat një emër që të evokonte transparencën, tejdukshmërinë, ndryshimet epokale, drejtësinë, traditën, mjekësinë dhe barnat, kulturën e qytetit të lashtë grek, m’u fashit gradualisht pas lundrimit në Internet nëpër faqet universitare. Ndoshta duhet t’u drejtohem nocioneve gjeografike. Atyre që evokojnë zhvillim, demokraci, kulturë, traditë, përkatësi. Ku ta di unë: Amerika? Evropa? Mesdheu? Asnjë prej tyre. Të tjerët janë treguar më të shkathët. Si t’ia bëj?

Prisni pak. Llambushka po më ndizet në këtë çast. Pikërisht tani që jam duke shkruar në faqet e blogut tuaj. Po sikur ta quaja Universiteti “Peizazhe të Fjalës” ose më mirë thjesht “Peizazhe”? Në fakt, forma e cunguar po më duket më e lirë nga pikëpamja e tregut, sepse na lejon të krijojmë fakultete që shkojnë përtej fjalës, si p.sh. artet figurative, inxhinieria, mjekësia, etj. Apo të gjitha e përdorin fjalën? Nejse. Emri më duket i goditur. Pastaj blogu juaj nuk qenka fort i keq. Po më pëlqyekan shumë sidomos komentet e fshira nga moderatorët: janë me karakter dhe gjuhë të pasur. Dyshimi i fundit: para se të më firmosni të drejtat e përdorimit të emrit, vallë shkruhet pejsazhe me “j”, peisazhe me “s”, apo peizazhe me “z”? Se për të tjerat, rregullohena…