nga Xhabyni
Dikur Servet Pëllumbi, një komunist idealist, pat thënë për Berishën se ai është makiavelisti më i aftë në politikën shqiptare ndërkohë që një miku im më tregonte se PS-ja e sheh Shqipërinë si një tokë që duhet të vilet vetëm nga ato e të shtrydhet mirë e mirë sa që kushdo që të vijë pas tyre nuk të mos gjejë më asgjë ndërkohë që Berisha (aka PD?) e dëshiron pushtetin për të mos e lëshuar kurrë e për të qenë vetë ai Aliu dhe Kadiu përjetësisht.
Mendoj që është më e drejtë që të nis mendimin tim duke u bazuar në mënyrën se si individë të ndryshëm të shoqërisë, pra z. Pëllumbi dhe miku im, që kanë shkollime dhe qëllime të ndryshme në jetë e shohin periudhën në të cilën ne jetojmë. Madje akoma më saktë komentojnë periudhën dhe aktorët e kësaj periudhe! Të dy ata puqen në një vend; janë të bindur që synimi i këtyre dy partive (por edhe të tjerave) është pasurimi i kryetarëve të tyre dhe më pas në formën e një piramide dhe zinxhiri të pasurohen me radhë edhe oborrtarët. Natyrisht që edhe në këtë mes ka ndasi, pasi fjala vjen për disa Berisha dëshiron të pasurohet vetëm duke dashur që obortarët e tij të jenë adhurues të tij por jo shareholders (aksionerë) në investimet e tij. Ndërkohë që për socialistët kjo metodologji nuk vlen dhe kaq shumë, kjo për faktin se Nano ishte më laissez-faire (kapitalist) në çështje të korrupsionit dhe vjeljes së pasurive të vendit, por nuk e di se si mund të përthyhet kjo me largimin e gardës Nano nga PS. Gjithsesi pikëtakimi i këtyre partive është pikërisht ndërtimi i sistemit dhe shfrytëzimi i tij për t’u pasuruar kryetarët dhe obortarët e tyre dhe jo zhvillimi i një shteti dhe shoqërisë. Natyrisht që partitë nuk mund të mbijetojnë vetiu, prandaj kanë nevojë për një elektorat që do të mundësojë mbështetjen e tyre dhe ngritjen e pluhurit edhe kur ushtarët nuk janë të shumtë.
Për të arritur në forcimin e pushtetit dhe arritjen e tij nevojitet që shoqëria gjithnjë e më shumë të jetë e zhytur në një sistem amoral vlerash dhe ligjesh. Është e nevojshme që individi të detyrohet në një formë a në një tjetër që të përçudnojë ligjin qoftë për të fituar edhe të drejtën që i takon, por kjo është pikërisht në funksion të përpunimit të sistemit. E thënë me pak fjalë duhet të jesh militant por jo vetëm kaq, duhet të jesh një militant që brenda partisë (që funksionon si sekt) të kesh shërbyer si me spiunllëqe ashtu dhe me pozicionime të duhura brenda saj në mënyrë të tillë që të kesh mundësinë të bësh karrierë. Përmes një kanalizimi të tillë të vlerave dhe subjektivizmit të tyre sistemi tenton që të përfshijë si të mirin edhe të keqin, si të drejtin edhe të shtrembrin, pikërisht qëllimi është ky. Shpërndarja e një padrejtësie në të gjithë shoqërinë në mënyrë të tillë që askush por dhe njëkohësisht të gjithë të jemi fajtorë.
Le të marr një shembull; grevën e ish të përndjekurve politikë që zgjati për rreth një muaj e pak. Dialektika e partive politike ishte tërësisht në funksionim të militantizmit dhe polarizimit të shoqërisë në një masë të tillë që secila të përfitojë. Kryeparlamentarja shprehet për Ruçin se “është ministri i fundit i Brendshëm i kohës së komunizmit” shikojmë me vëmendje se si kryetarja e parlamentit përdor një dialektikë të tillë që të nxisë urrejtjen e shtresës së të përndjekurve ndaj një figure të regjimit të kaluar duke lënë në hije qëllimin kryesor të grevës (dëmshpërblimet e vonuara dhe përdorimin e të përndjekurve), duke dashur të atashojë në mënyrë direkte apo indirekte lidhjen e tyre me këtë ish ministër të komunizmit. Por mbetet fakti që Jozefina nuk e ngre këtë pretendim, për këtë figurë, në momentin kur Berisha dhe Ruçi ulen në tryezën e rrumbullakët për të diskutuar emrin e presidentit (mbase ka diskutuar edhe emrin e saj?), as kur po Patozi diskuton me Ruçin për Kodin Zgjedhor, natyrisht që këto pretendime puritane nuk i ngre për të lobuar për ndërtimin e një ligji që të ndalojë ish ministrat e regjimit të dikurshëm që të marrin pjesë në politikë apo për dosjet e sigurimit. Pra me pak fjalë ajo, e me shumë mundësi dhe shumë të tjerë brenda PD, nuk dëshirojnë që të vendosë drejtësinë as që të qetësojë shoqërinë përmes edhe një katarsisin shoqëror. Synimi është që të ndjellë në shoqëri herë pas here (qoftë edhe duke anatemuar diçka të paanatemueshme) një neveri të madhe ndaj sistemit të kaluar, por jo sistemit në tërësi por disa fragmenteve të tij duke bërë vetëm një reminishencë të pjesshme. Duke luftuar jo mbi të gjithë individët e sistemit apo pjellat e tij por mbi disa persona specifikë e këtu nuk futen rivalët e sotshëm të cilët çuditërisht mbeten në hije ndërsa përshkruhen ngjarjet e diktaturës dhe fundit të saj.
Ndoshta kjo është një nga arsyet se përse sot e kësaj dite nuk kemi një trajtim historik, shkencor apo politik ndaj regjimit të kaluar, por vetëm trajtime të historive rozë apo të verdha të mbushur me legjenda e barcaleta. Pra kemi një parti që anatemon kundërshtarin e saj politik si ish ministër i diktaturës, i cili kurrën e kurrës s’do punojë për të përndjekurit por që çuditërisht tani që ka dhe ligjin dhe Maliqin në dorë nuk po belbëzon për ta dënuar një person të tillë që të mos jetë më pjesë e sistemit politik. E natyrisht kur ngrihet pyetja “Përse e lini të jetë pjesë e sistemit?” përgjigja është aq akrobateske saqë të lë me gojëhapur “Nuk na lë Evropa” apo “Ja pra Bamir Topi…” ose “Nuk janë pjekur kushtet” por ama në çastin kur një i përndjekur i përvojtur që nuk po i zgjidh hallet Mesia, Berisha, hidhet ta sulmojë atë menjëherë hakërrimi i këtij të fundit është shpërfytyrues, aq sa njeriun e thjeshtë të mësuar ndoshta me thashethemet e vogla e shpërfytyron në një masë të tillë sa të kryejë vetëvrasje. E nëse ndokush tjetër, që s’i përket klasës së të vetëflijuarit e të poshtëruarit, del ta mbrojë atë në emër dhe të pragmatizmit partiak por edhe të ndonjë ndjenje njerëzillëku i përmendet damka të cilën vetë Mesia ka pranuar t’ia falë e ta bëjë pjesë të sistemit. Si të thuash: Merru me të tutë dhe jo me të mitë!
E kjo nuk vërehet vetëm me këtë shembull që sapo solla por edhe me raste të tjera si konflikti i pronarëve me qiradhënësit, ish-pronarëve me zaptuesit e tokave e kështu me radhë ku qëllimi i sistemit nuk është drejtësia por polarizimi i shoqërisë. Vendosja e një pjese të saj që ndikohet më shumë seç duhet nga ndërgjegjja dhe të menduarit në një pozicion të vështirë në një farë mënyre materializohet ajo shprehja “Hedh një budalla gurin në lumë dhe mblidhen njëqind të mençur për ta nxjerrë”.
Kështu që militantizmi dhe polarizimi i shoqërisë është një nga armët që u shkon më për shtat të dyja krahëve politikë duke mos harruar se shoqëria jonë e futur në një kaos total vlerash dhe raportesh me të as që ka synimin për të shpëtuar nga tmerri që dalë e ngadalë po e kaplon. Gjithsecili prej nesh, qoftë kamerier a qoftë ministër ka një synim, pasurimin e menjëhershëm (mundësisht brenda një nate) dhe sigurimi i një udhe të tillë nuk ka rëndësi çfarë kostoje ka. Një shoqëri e tillë natyrisht që e ka të vështirë të dalë nga sistemi, e ka të vështirë të shoh me sytë e saj apo edhe të ndjejë një krisje të madhe në ndërgjegje për një padrejtësi të kryer. Kam shkruar kohë më parë se problemi në revoltën e 21 janarit ishte fakti se disa hajdutë po tentonin të vendosnin drejtësi, mirëpo kjo është e pamundur, nuk mundet dot hajduti të bëjë drejtësi. Shoqëria që në disa raste ndjehet e revoltuar është e pakët në numër, sepse afeksioni për të vërtetën dhe drejtësinë është bërë gjithnjë e më shumë relativ. Në këto çaste më kujtohet një tregim i Kafkës i cili përshkruan një shoqëri horrash ku ndonjëherë ndonjë prej tyre, si për një “katarsis”, zbulonte një horrllëk të shokut i cili nuk dënohej por vetëm përmendej do herë si horr nga vetë horrat që merrnin përsipër të bënin drejtësi. Derisa një çast të gjithë vdesin dhe i drejtohen qiellit të cilit ato filluan t’i shfajësohen ashtu sikundër bënin në tokë (pra t’ua hidhnin fajin njëri tjetrit në një rreth vicioz) e deri sa në një çast qielli vendos të gjykojë për secilin nga to…e kështu ata filluan të binin një e nga një si horra.
E gjitha kjo duhet të na shqetësojë, sepse jemi ne që e ndërtojmë fatin tonë përmes zgjedhjeve që bëjmë. Askush prej nesh nuk mund të fshihet pas një realiteti të krijuar nga të tjerët e për më tepër askush nuk mundet dhe nuk duhet të jetë cinik me atë çfarë po ndodh në Shqipëri. Është e padrejtë dhe cinike të vazhdojmë të ecim me idenë “sot ma hodhi por do vijë dita që do t’ia hedh” apo edhe të brumëzojmë në vetëdijen tonë makiavelizmin që me një formë apo me një tjetër sistemi përmes partive politike tenton të na implementojë në vetët tona. Dikush mund të thotë se peshku qelbet që nga koka dhe unë jam tërësisht dakord me këtë shprehje, hajde të ruajmë kokën tonë pa u qelbur e më pas të shohim se si mund të pastrojmë kokat e të tjerëve. Dikush tjetër mund të thotë që unë jam ëndërrimtar, por unë do t’i përgjigjesha si John Lennon “but I’m not the only one.”
Xhabyni,
jam dakord me shkrimin tuaj, edhe sepse duket mjaft qarte qe i mungon ai mllefi i zakonshem, qe here hapur, por me shume jo i tille,karakterizon shumicen e shkrimeve, kur behet fjale per probleme te tilla.
Gjithsesi, me ngacmoi pak cilesimi qe ju i beni z.S.Pellumbi,si komunist idealist.Para ca kohesh,bleva ne nje tezge nje liber me permbledhje shkrimesh te ndryshme,mes te cilave edhe te prof.Pellumbit,i botuar para viteve nentedhjete.
Aty, profesori i nderuar fliste per marksisem-leninizmin,per devijacionet revizioniste te te ashtuquajturve komuniste(sipas tij), te nevojes se shtrirjes se revolucionit ne vendet borgjeze dhe… pashmangshmerise se fitores se ketij te fundit. Deri ketu jam plotesisht dakord me cilesimin “komunist idealist”.
Mirepo,ne shkrimet e viteve te fundit,profesori flet e shkruan per demokracine(tashme,jo ne kontekstin e dikurshem komunist); per totalitarizmin dhe mendesine e tij tek drejtuesit e sotem(!);per autoritarizmin si nje deformim te nje shoqerie liberale(!) e shume e shume gjera te tjera kesodore …
Ajo qe me ben pershtypje eshte, se stili i tij eshte i njejte, po ashtu edhe serioziteti, ne shkrimet e te dyjave epokave ; thua se s’ka ndodhur asgje!
E pra, nje komunist me te vertete idealist ose do te duhej te heshtte, ose perpara se te fliste per problemet e demokracise, te pakten, te bente mea culpa-n e tij, sepse jane dy gjera qe i rrijne shtrember njera-tjetres.
Sa per z.Ruci,mendoj se te djathtet kane te drejte ne sulmet e tyre politike,bile nuk me duken edhe aq agresive sa do mund te ishin.
Kur erdhi ne krye te PS z. Rama, u duk se do ta pastronte PS-ne nga ata qe ai i quante xhaketa te vjetra,apo politike e vjeter – gje qe ngjalli shume entuziasem – dhe ne fakt e beri por… deri diku ,se z.Ruci,perfaqesuesi tipik i atyre qe i tallte vete z.Rama,jo vetem qe nuk u prek nga kjo fryme e re ‘pastrimi’,por, perkundrazi, u be dhe eshte krahu i tij i djathte.
(Kuptohet se nje qendrim i tille vjen ngaqe z.Ruci ka nje autoritet te padiskutueshem tek socialistet, dhe do te ishte jopraktike,ne kuptimin e ngushte te perfitimit politik, te prekej kjo figure,por kjo e ka demtuar shume ate qe z.Rama e quan politike e re).
Greva e disa ish te perndjekurve politike,besoj se zuri ne befasi shume intelektuale,kjo duket nga reagimet e tyre te sforcuara.
Edhe ketu pati ndarje te opinionit. Mund te kujtoj qendrimet e dy personaliteteve te kultures shqiptare: te z.Lubonja qe ishte pro, dhe te z.Kasoruho qe ishte ne nje linje me qendrimin qeveritar(natyrisht,pa ate cinizmin e theksuar te pushtetit).
Te dy jane figura me integritet te larte intelektual.
Ja kjo eshte atmosfera e pergjithshme ne shoqerine shqiptare – nje shoqeri e ndare, qe nuk le vend shume per optimizem.
Orseola, se pari te falenderoj per leximin dhe komentin e bere. Ne rradhe te dyte do deshiroja te pergjigjem sado pak komentit tuaj jo si replike por si vazhdim i nje diskutimi.
Servet pellumbin e mora si nje personazh i cili ka dhene Marskizem-Leninizem (filozofia e asokohe) e po keshtu dhe mikun tim (i cili nuk eshte i njohur sa Servet Pellumbi) e mora per te pershkruar nje individ te rritur nen filozofine moderne (jo ate marksiste leniniste). Nuk kam per qellim as te ngre Servetin e as te merrem per mungesen e mea culpes se tij, qellimi eshte qe per dy persona me prirje dhe filozofi te ndryshme kane mendime pak a shume te ngjashme per aktoret politike. Pastaj sipas Pellumbit, komunizmi eshte i mire por faji eshte i Enverit qe se ka kuptuar Marksin sic duhet (pak a shume nje Zhizhek qe sia degjon njeri fjalen).
Nga ana tjeter une nuk po pohoj se Gramoz Rucit nuk i duhet permendur ajo qe ka qene, por qellimi im eshte per tu kuptuar se dialektika politike e politikaneve, ne te dyja kahet, nuk eshte parimor (pra une jam e perndjekur dhe do vendos drejtesi) por eshte populist, konjuktural, militant. Shembujt e sjelle besoj se e trajtojne mjaft mire kete strategji. Pikerisht keshtu arsyeton dhe Rama, i cili, per arsyet e permendura dhe nga ju vazhdon te mbaje xhaketat e vjetra e akoma me tej hedh balte mbi shkrimet e tij ne kohen e Refleksioneve, ku tall e perbuz veteranet dhe historite e tyre me gjerman e balliste.
Pra, shohim qe politikanet i kane keto akuza (sidomos ndaj Rucit) vetem verbale dhe kur gjakrat nxehen. Lloqe kavaje (do thosh ime gjyshe) dhe nuk tentojne te vendosin drejtesi duke filluar pikerisht nga ai. Edhe ne ligjin e famshem te Dosjeve (qe akuzohet Bamiri qe se firmosi por qe per ironi s’u pranua as nga komiteti i Helsinkit) serishmi deputetlleku dhe deputet nuk prekeshin ne asnje vend. Kjo besoj se tregon shume per parimin e ketyre aktoreve te politikes ne vendin tone apo jo?
Sa per geven e te perndjekurve dhe idete e Kasoruhos dhe Lubonjes duhet te bejme nje dallim qe per mendimin tim eshte esencial. Z. Kasoruho eshte nje intelektual prane qeverise dhe ne nje vend si Shqiperia nuk eshte pare deri me sot qe nj intelektual (qofte edhe i PD) te kritikoje ne baze te nje morali apo te se drejtes partine apo liderin e saj. Nderkohe qe Lubonja edhe pse ia njeh vlerat PD-se per te perndjekurit kembengul se kjo parti ska vendosur ate drejtesi ndaj kesaj shtrese. E kjo parti po ashu nuk ka ndikuar qe ne kete vend te kemi sadopak nje katarsis, por serish ka ndikuar qe ne kete vend te kemi militantizem, polarizim e keqperdorim te fakteve dhe ngjarjeve historike.
Ne kete kuader une personalisht jam i prirur qe te mbeshtes Lubonjen, i cili i barazlarguar (sipas mendimit tim) nga kahet PD e PS po ashtu i barazlarguar nga pushteti qe ta korrupton sadopak ate ndergjegjie, per mua gjykon me drejte mbi kete ceshtje se sa Kasoruho. E ketu flas si nje person qe i perkas kesaj shtrese.
E sa per te ilustruar me nje shembull tjeter dialektiken e Topallit (por jo se e kam personalisht me te por e kam me frymen) shikoni se cfare thote ndaj Oketes i cili ka qene kandidat i PD ne qarkun Durres, minister i mbrojtjes ne qeverine Berisha dhe madje minister me peshe…shikojme se cfare thote “Pas kësaj, replika mes tij dhe Oketës. “Kam unë një pyetje për ty, zoti deputet. Xhaxhai yt mos ka qenë kryetar i komisionit të dëbim internimeve? Kaq kam unë. Përgjigjen jepja qytetarëve të Durrësit. Unë kam dosjen ti më kallzon mua”- ka thënë Topalli.” Dmth shohim se si kjo zonje e perdor dosjen jo per qellime parimore (ku e kish kete dosje ne 2005 apo 2009?) por e perdor per interesa e ngushta e te pista.
“Sa per greven e te perndjekurve dhe idete e Ksoruhos dhe Lubonjes duhet te bejme nje dallim qe per mendimin tim eshte esencial.Z.Kasoruho eshte nje intelektual prane qeverise…”,
po,kjo eshte e vertete, por ,une e permenda z.Kasoruho (te cilin e respektoj) si nje intelektual me integritet. Kam bindjen qe ai eshte krejtesisht i pavarur ne zgjedhjen e tij;mban ate qendrim qe mban ,pa synuar ndonje interes , dhe kjo eshte shume e rendesishme.
E njejta gje mund te thuhet edhe per z.Lubonja(te cilin e admiroj). Prandaj i mora si shembuj.
Te them te drejten,pertej ndjeshmerise njerezore per incidentet e dhimbshme gjate greves, une per vete,duke ndjekur me vemendje edhe, pothuaj, te gjitha reagimet e paleve, nuk kam ndonje qendrim , prsh se kush ka te drejte. Vete te perndjekurit jane ndare ne dy qendrime krejtesisht te kunderta.
Sa per zonjen Topalli, eshte shkruar shume nga gazetare e publiciste, te njohur e te panjohur se edhe ajo vete ka nje dosje!! Bile i permendin edhe pseudonimin…,kjo me shume per humor se, me thene te drejten,Sigurimi i dikurshem pat ndjekur nje taktike shume te lige: te mbante te paster te besuarit, dhe te kompromentonte gjithe ata qe shiheshin me dyshim.
Jozefina edhe te tjere si puna e saj (politikane) jane pre e nje loje qe jane futur vetiu kohe e kohe me pare. Nje loje bixhozi ku jo pak here luhet bllofi (ne mase te madhe apo te vogel) serishmi kjo loje eshte per te polarizuar shoqerine.
Eshte ceshtje ‘byreku’. Ekonomistet thone qe te pasurit angazhohen ne nje lloj sjelljeje (behavior) qe ata e quajne ‘rent seeking’. Ne gjuhen ‘vulgare’ do te thote qe disa njerez me veprimet e tyre ekonomike nuk interesohen qe te rrisin diametrin dhe perimetrin e ‘byrekut’ ekonomik, por perpiqen thjesht qe marrin nje thele me te madhe te nje byreku qe nuk rritet.
Kjo lloj veprimtarie eshte katastrofike per publikun, dhe vendet e zhvilluara kane disa masa parandaluese (ose me sakte kishin deri para viteve 80te kur ideologjia neoliberale nuk kishte ngadhnjyer mbi katedrat e ekonomise)
“Jozefina edhe te tjere si puna e saj(politikane) jane pre e nje loje qe jane futur vetiu kohe kohe me pare”.
Po kjo eshte e vertete.
Megjithate, rasti i zonjes Topalli eshte disi specifik,duke qene se ajo eshte femer ne politike;femra e vetme ne historine e shtetit, me kete lloj stature.
Si i majte,fillimisht e kam paragjykuar, gje qe me pat bere te mos vija re disa ane specifike te zonjes si politikane.
Ka pasur dhe ka njelloj handikapi ne menyren sesi e prezantojne veten dhe, rrjedhimisht edhe vendin, politikanet tane,ne mjediset poitike apo diplomatike.
Sec ka njefare mungese dinjiteti ne kete aspekt: z.Berisha me ate buzeqeshjen e tij te tepruar, z.Nano me ate ‘kapardisjen’ e tij qesharake e tani se fundmi z.Rama me ate natyrshmerine e tij te sforcuar…
Perkundrazi, tek z.Topalli verejme nje sjellje , do te thosha, shume dinjitoze me te huajt.Eshte veti qe ia njohin edhe kundershtaret,vecanerisht me heshtjen e tyre ne kete pike.Kete sjellje apo qendrim dinjitoz ,duket qarte, qe e ka te natyrshem te vetvetishem.
Natyrisht, qe sjellja e saj, ndaj opozites ne parlament, eshte e tepruar dhe here here krejt e papranueshme, por po aq te padenja jane edhe etiketat qe i mvishen nganjehere asaj.
Prsh, z.Nano e pat sulmuar me keto fjale :”femer qe sillet si mashkull i keq”.Mbrapa nuk mbetet edhe z.Rama qe nuk le rast pa permendur ‘maskilitetin’ e saj.
Shih sesi mendesia patrirkale shqiptare, shfaqet ne formen e saj bizantine, apo me sakte ,levantine, ku femra e zonja dhe e suksesshme sulmohet me ato fjale e terma, qe synojne ndjeshmerite maskiliste, patriarkale te njerezve!
“Vazhdimesia e elitave ne politike dhe ne shkence eshte e forte”,
keshtu Schmitt tek shkrimi i tij.Dhe ka te drejte.
Derisa kjo elite te dale nga skena,e gjithe shoqeria shqiptare bashke me problematikat qe e shoqerojne, do te jete peng i frustrimeve dhe komplekseve te protagonisteve te kesaj elite.
Nje shembull: para ca ditesh, ne Gazeta Shqiptare, nje perfaqesues tipik i kesaj elite, i cili shkruan rregullisht ne kete gazete, ndersa vinte ne dukje se 95% e shqiptarve jane proamerikane,per pjesen e mbetur(5%) thoshte qe jane myslimane te ndikuar nga rrymat ekstremiste islamike .
Se nga cfare studimi e ka nxjerre kete gje , vetem ai e di, por nje gje dihet me siguri , se deri me tani, nuk ka asnje fakt persa i perket kesaj ceshtjeje.
Zotnia flet per ekstremiste, duke e ditur fare mire se 5% e perkthyer ne shifra shkon, te pakten, ne mijera. Keto mijera jane ,kuptohet, myslimane praktikante.
Por a jane mijera e mijera myslimane praktikante antiamerikane?-Natyrisht qe jo,por ai e nenkupton .
Nje intelektual i ketij kallepi, qe ne vitet e diktatures ka qene perfaqesuesi tipik i realizmit socialist dhe, merret me mend fare lehte, qe si i tille ka qene gjithashtu, edhe kontributor i zellshem ne propaganden antiimperialiste dmth antiamerikane, sot ne demokraci eshte kthyer ne proamerikan i patemete!
Mirepo, kur ky dhe gjithe soji i oportunisteve te ketij kallepi, u bene proamerikane, duhej gjetur patjeter se kujt i duhej hedhur barra e antiamerikanizmit! Dhe u gjet:myslimanet… (a nuk eshte sot USA,dhe krejt bota, e kercenuar nga ekstremizmi islamik?!)
Intelektuale si ky zotnia(ky eshte i majte,xhakete e vjeter e rreckosur fare), ka shume, nga e majta dhe nga e djathta dhe , jane keta qe po formesojne , ose me mire te thuhet po deformojne e helmojne gjithe opinionin publik dhe shoqerine.
Prandaj, gjer sa te largohen nga jeta publike keto xhaketa te vjetra, shqiptaret prape do te vazhdojne te drejtohen si politikisht ashtu edhe moralisht nga soji i ketyre oportunisteve te felliqur.