(nga Arben Dedja)
Anton Çekov
Në daçën e vet në Jaltë (pas vdekjes Olga – e shoqja, dhe Maria – e motra, jetuan aty edhe 50 vjet të tjera), ku shkroi mjaft nga tregimet e tij të përsosura, nuk kishte asnjë libër.
Kish, ama, mbi shkrimtore një kuti të bardhë me një kryq të kuq të vizatuar përsipër (kutia e ilaçeve) ku mjeku ynë, tuberkuloz qysh nga mosha 24 vjeç, mbante një… revole.
Avdi Ibrahimi
Fëmija u sëmur aq rëndë, sa menjëherë me gruan u vumë në punë të zinim një tjetër.
Ed Jupi
Meqë punonte te Rekuizita
e Kinostudios u shpërndante
pallto e doreza borgjezësh
miqve të hidhnin dimrin.
I mblidhte pastaj një natë
para xhirimeve
me listë fener e trokitje
tmerruese në portë.
Vetëm njëherë desh e
pësoi nga Sigurimi kur në rrugë
doli tebdil me qostekun
e Ismail Qemalit.
Ndërsa atë plis të bardhë
në kryemajë të gjembit
asnjëherë nuk e vuri
se do t’i ngjante pastaj Isës.
Ferdinand Poni
Koleksionin e tij të pullave – më i madhi që kisha parë – e mbante te Veprat e Udhëheqësit.
Shtrihej nga Vepra 17 deri tek e 65-a (mungonte vetëm Vepra 29), vëllime 6-700 faqëshe me letër dhe kopertinë të trashë, mbushur plot e përplot.
Më shumë nga të gjitha kishte pulla polake (i ati kish qenë atashe tregtar në Poloni).
Pulla më e çmuar: një pullë trekëndëshe, pa spil, pa vulë: España Fernando Poo.
Fuat Dushku
Që kryengritësit të mos prodhonin me të topa, bronzi i përmendores së shkulur të Diktatorit u vendos t’i shitet të parit ofrues, një reshperi gjerman.
E desh edhe ky për përmendore: ironikisht, për një antipod të Diktatorit shqiptar: për të çuditshmin, antikonvencionalin shkencëtar-shkrimtar gjerman të shtatëqindës, Georg Christoph Lichtenberg.
E kreva unë, Fuat Dushku, skulptor, njëri nga bashkëautorët e Heroinave të Mirditës, shkulur edhe ato për t’i shitur bronzin.
Gramoz Sazani
– Firma jonë prodhon kafka të shkëlqyera plastike…
– Ju falemnderit, preferojmë origjinalet.
– Nuk ju bind cilësia?
– Përkundrazi, tuajat janë më të mira, por është çështje kostoje.
Gjeneral Musa Ahmeti
Në fundin e një dite të ngjeshur takimesh të nivelit të lartë, mes të tjerash me Sekretarin e Përgjithshëm të NATO-s dhe me Shefin e Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Amerikane, konstatova, në pasqyrën e WC-së, që i kisha veshët gjithë shkumë, mbetur pakujdesisht nga rruajtja e mëngjesit.
U lumturova që asnjë nga ndihmësit, këshilltarët, sekretarët, kolegët, bashkëgjeneralët, miqtë e lartë, nuk kish guxuar të ma vinte në dukje.
Gjeto Basho Muji
Nga vrima që i bëri me plumb shpinës së dorës shikonte digën e hidrocentralit mbi Valbonë.
Ismail Karapici
Tek po pleqëroja si t’i bëja atentat Musolinit që ky të mos e pushtonte Shqipërinë, Musolini e pushtoi.
Johann Georg von Hahn
Studioi i pari “pederastinë” e shqiptarëve, që u jepte atyre dekoratën e merituar të lashtësisë si komb.
Lazër Filipi
Çdo vit që mbaronte me “0” dhe me “5” përkujtohej me madhështi lindja e Leninit (1870); çdo vit që mbaronte me “4” dhe, rrjedhimisht, me “9”, vdekja (1924), teksa Revolucioni i Tetorit (1917) përkujtohej viteve që mbaronin me “7” dhe me “2”.
Kështu, Sigurimi hoqi dorë nga arrestimi i tij: ishte vazhdimisht i impenjuar në turne, duke luajtur në skenë rolin e Leninit, i të cilit ishte kipc i përsosur.
U interesuan për të edhe rusët: që nga vdekja e parakohshme e Boris Shchukin-in, s’kishin gjetur tjetër aktor që t’i ngjakësh ashtu Vladimir Uljanovit.
Luçio Anneo Seneka
Si stoik, pritej nga unë një prerje më e thellë dhe e vendosur e damarëve, një mbivendosje më e plotë e teorisë me praktikën se ajo stërzgjatje sfilitëse, që u zgjidh vetëm me ndërhyrjen e mjekut personal dhe njërit prej skllevërve, teksa ushtarët e Neronit rrëzonin derën.
Major Hysni Milloshi
Në sallën e gjyqit pata gjakftohtësinë të bëj krahasimin letrar që, në mos më nxorri nga burgu, të paktën më shpëtoi jetën: kur kopsa e parë futet në ilikun e gabuar, gjithë kopsat e xhaketës ushtarake poshtë saj futen edhe ato në iliqe të gabuara (kopsa e fundit, bile, mbetet pa ilik).
Faji është gjithnjë i kopsës së parë.
Marie Kraja
– Kujdes me atë kamë – i tha regjisori Cho Cho-san-it dhe ia mbathi me të katra në prapaskenë.
Mendim Parizi
Një mendimtar memec me mjekër
krekosej si kokosh në thekër.
Ç’i thekte, mor, kokallat;
ç’puliste, moj, qepallat;
ky mendimtar i madh me mjekër.
Pertef Kënga
Kur miza të shëndoshura kali filluan sorollatjen në kat të tetë e kuptuam që artisti i shquar na kish lënë.
Qazim Mulleti
E Qazim Mulleti,
si qe i vërteti?
Ishte tirons,
apo zdroms?
Sandër Prosi
Një bust përkujtimor m’u përurua në Kinë.
Selam Musai
Ç’është kështu si dëgjojmë:
gojët thonë që Selam
Musai ish ca i pirë
kur vendosi t’i hedhë
gunën topit.
Shokët e tërhiqnin
(për gune, sigurisht):
«E kemi lënë të sulmojmë
për nesër a derëbardhë»
po pyeste Selami.
Telat me gjëmba
i dukeshin si ferra
e ulët e gardhit
të tij në Salarí
dhe gunën aq hijshëm
ia flaku topit
sa ç’ia lëshonte në duar
plakës kur kthehej
me dhëntë nga mali
gjer u turrën të tërë
pastaj esëll ose jo
për tek istikamet.
Hajt shëndeti i Selamit!
Sopot Hanxhari
Ishte tek “Iliria”, në kulm të sezonit, kur tre djem të vegjël nxorrën një meduzë nga deti.
U turrën në ndihmë baballarët.
Njëri e qëllonte me shapkë si i tërbuar, tjetri mori hurin e çadrës së diellit dhe ia ngulte në trup si Odiseja patërshanën e skuqur në zjarr syrit të Polifemit.
I treti u vërsul në kabinë, rrëmbeu hanxharin.
Sotir Kuneli
Gardiani shtyu derën e birucës dhe në vend të racionit ditor i hodhi të burgosurit një libër të trashë që sa s’i theu këmbën: Kodin Penal të Shqipërisë.
Kish 48 orë kohë ta lexonte.
Qëkur figura e avokatit mbrojtës ishte hequr nga legjislacioni shqiptar, në gjyq të pandehurit mbroheshin vetë, me rezultate që linin për të dëshiruar.
Akuzohej për agjitacion e propagandë: nëse dilte fajtor, dënimi do të ish i rëndë.
E vuri librin si nënkresë dhe vazhdoi gjumin.
Sulo Gradeci
Me pushime në Durrës, një mushkonjë rekej të pickonte Udhëheqësin.
S’kish ç’bëja tjetër, pos ta vrisja me revole.
Shaban Qosja
E pra nuk kishte hundë
veçanërisht të madhe
por vetëm atë shanin
«hundëderr! hundëderr!»
dhe qe i vetmi që i jepte pak gaz
qytetit provincial
me vrapin prej 70 vjeçari
të kapë 20 vjeçarin si era.
Thoshin i paguante
djelmoshat që ta shanin
ky Cyrano i komunizmit
po ç’rëndësi kish
kur në zenithin e mërisë
së tij homerike për sharjet
për hundën flakte karrige
po: fluturonin karrige
te “Kafe Tirana” ku
sekretarë partie pinin
kafenë e tyre të ngrysur
nga hallet e kllasës.
William Butler Yeats
William Butler Yeats
ishte plak fems.
I vunë pak testikuj majmuni
dhe mori Nobelin çuni.
Zysh Dëshira
Në atë fundvit shkollor 1996-1997 klasa ishte e dhjetuar nga mungesat.
Familjet preferonin të mbroheshin brenda mureve të shtëpisë.
Gjithsesi, për ata pak fëmijë të pranishëm, mësuesja e kish përgatitur mësimin.
Mbylli nga brenda me një palë pranga derën e klasës.
Jashtë vuri rojë të shoqin, që mbushte me kujdes karikatorin e kallashnikovit.
– Fëmijë, sot kemi mënyrat e foljes.
Do të flasim për dëshiroren dhe habitoren!
Te bukura!