Vranë një të vdekur e të pakallur: Bin Ladenin. “America in festa”, thotë faqja e parë e sajtit të gazetës italiane La Repubblica.
Gjendesha në lavanderinë poshtë pallatit, duke larë rroba, kur ABC e ndërpreu programin e vet të zakonshëm, për të lajmëruar publikun se, më në fund, pas gati 10 vjetësh luftërash, vrasjesh, vdekjesh, vuajtjesh, shpenzimesh të pabesueshme, gënjeshtrash, manipulimi, propagande dhe riformatimi të marrëdhënieve ndërkombëtare, forcat amerikane, ose “të mirët” e kishin likuiduar më në fund armikun publik no. 1 të ShBA-ve, Osamën e Tmerrshëm, diku afër Islamabadit.
Më duhet të rrëfej se ky lajm u prit me indiferencë të plotë nga të pranishmit në lavanderi.
Një vend i qytetëruar nuk i feston vrasjet politike; e shumta, përdor si ftesa për reflektim.
Çfarë ndodhi në Amerikë në 11 shtator 2001 nuk mund të shlyhet duke vrarë një kalë të ngordhur, një figurë të vdekur politikisht prej kohësh, të lënë mbrapa nga ngjarjet, nga diskursi politik aktual dhe nga vetë hallet e mëdha të planetit.
Para krizës ekonomike dhe financiare, papunësisë, problemeve të mjedisit, katastrofave ekologjike, krizës së shëndetit publik, revolucioneve në botën arabe dhe plakjes së popullsisë në vendet e Perëndimit, askujt në ShBA dhe gjetiu në botë nuk po i dilte më gjumi natën për Bin Ladenin, këtë dordolec dhe rrangallë, ikonë të lyer me gëlqere, idhull prej kohësh të shitur për skrap.
Njëlloj si Minotauri në tregimin e Borges-it, Bin Ladeni vetë, i ndjekur këmba-këmbës nga superfuqia e vetme e planetit, do të ketë psherëtirë i pari i lehtësuar, kur është gjendur ballë për ballë vdekjes; pse edhe karshillëku i tij me ShBA, me Perëndimin dhe Izraelin veç zjarr e hekur e mort u solli ithtarëve të tij dhe ndjekësve dhe arabëve dhe besimtarëve të Islamit anembanë, që ndonjëherë ia besuan fjalën dhe mesazhin.
ShBA dhe Presidenti Obama mund të kenë vërtet nevojë për një fitore simbolike, për të përligjur edhe një tërheqje të mundshme të trupave nga Afganistani; por vendet e qytetëruara kriminelët dhe terroristët si Obama nuk i vrasin në pritë, por i arrestojnë dhe i nxjerrin para gjyqit; duke e trajtuar terrorizmin si çështje të rendit publik, që ndiqet dhe trajtohet me rrugë policore dhe juridike, jo me avionë bombardues.
Vrasja ka gjithnjë diçka barbare, sikurse ka diçka barbare festa pas një vrasjeje. Jetojmë kohë të errëta.
Vetëm një ditë më parë dëgjuam lajmin për bombardimin nga ajri të një rezidence të Kaddafit të Libisë, gjatë të cilit u tha se kish mbetur i vrarë i biri i Kaddafit dhe tre fëmijë të tij të vegjël. Vështirë të merret me mend ç’epërsi morale i ka mbetur Perëndimit dhe NATO-s, që pranon të vrasë fëmijë në emër të nuk di ç’motivi humanitar, për një luftë të kotë dhe tashmë të dalë jashtë kontrollit të arsyes.
Bin Ladeni, të cilin provoi ta hiqte qafe edhe presidenti George W. Bush, por nuk arriti dot, tashmë kish kohë që nuk dilte më në skenë, madje as nëpërmjet mesazheve video që përdorte dikur; disa e dinin të sëmurë dhe ulok, të tjerë të krimbur nga kanceri. Edhe Al Qaeda, dikur organizatë terroriste aktive, ishte katandisur në një etiketë komode ose shkurtore për të gjithë “ata që nuk na duan”; praktikë e nisur qëkur, në emër të luftës kundër kësaj madhësie praktikisht të panjohur, forcat e koalicionit sulmuan Irakun e Saddam-it, i cili me Al Qaeda-n s’kish të bënte fare (çka s’e shpëtoi dot, megjithatë, nga litari këtë të fundit).
Gjithsesi, fundamentalizmit islamik, si forcë politike globale dhe kërcënim për hegjemoninë perëndimore, tashmë i ka humbur momenti; madje edhe momenti imagjinar, që fitoi pas atentatit spektakular të 11 shtatorit, i cili iu atribua. Kryengritjet, trazirat dhe protestat në Egjipt dhe në Tunizi, në Jemen, në Bahrein dhe në Siri, në Libi dhe në Jordani, disa të suksesshme disa jo, kanë treguar, së paku deri më tash, se Islami radikal nuk është në gjendje ose nuk dëshiron të luajë ndonjë rol prej protagonisti në shtetet dhe organizimet e reja politike post-diktatoriale të botës arabe.
Për fat të mirë, vrasja e Bin Ladenit mund t’i japë fund një krize të gjatë në marrëdhëniet ndërkombëtare, gjatë së cilës lufta dhe forca brutale e armëve e zëvendësuan diplomacinë dhe kompromisin; por shumë shpejt u diskredituan si mjete ribalancimi “humanitare”. Dhjetë vjet pas 11 shtatorit, ndoshta është koha tani që bota mbarë, me ShBA në krye, të nisë të diskutojë seriozisht nëse përgjigjja më e mirë ndaj shembjes së Kullave Binjake në NYC ishte që Perëndimi të ndërhynte ushtarakisht në Afganistan dhe në Irak – po të kemi parasysh se vetëm në Irak numri i viktimave civile të kësaj ndërhyrjeje mendohet të jetë rreth 100,000. Argumentet e sjella atëherë nga administrata e Bush-it rezultuan të rreme – Iraku nuk kishte ndonjë lidhje me Al Qaeda-n, as armë të shkatërrimit në masë. Saddam Husseini ishte vërtet bandit dhe despot gjakatar i klasit të parë, por nuk është detyrë e Amerikës, as e Perëndimit, që të eksportojnë demokracinë anembanë botës.
Fatmirësisht, trockizmi i djathtë i neocon-ëve, në ShBA dhe gjetiu, është komprometuar tashmë si doktrinë dhe nuk do të ringjallet dot, madje edhe pasi t’i lexohet testamenti politik Bin Ladenit të vrarë. Ka një lidhje, çuditërisht të drejtpërdrejtë, mes diktatorëve arabë që u rrëzuan dhe po rrëzohen njëri pas tjetrit dhe daljes nga skena të Bin Laden-it, që mik i këtyre diktatorëve nuk kish qenë kurrë; sepse, tek e fundit, despotizmi në Lindjen e Mesme gjithnjë ka mbijetuar edhe falë bashkëfajësisë së Perëndimit, i cili ka parë tek despotët një aleat taktik, në luftën kundër Islamit radikal dhe fundamentalist.
Jam i bindur se ekziston një Amerikë që Bin Ladenin do të dëshironte ta shihte në bangon e të akuzuarit; në një gjyq ku të gjykohej jo vetëm trajektorja e një terroristi, ndoshta agjenti sekret, ndoshta profeti të ekzaltuar; por edhe krejt historia e turbullimit të ujërave në Lindjen e Mesme prej shërbimeve sekrete amerikane dhe sovjetike, që nga vitet 1970 e këtej. Kjo nuk do të ndodhë më; pa qenë kurrfarë martiri, Bin Ladeni do të lajë kështu jo vetëm mëkatet e veta, por edhe të së tjerëve – dhe kjo është një arsye më pak për të hapur shampanjën.
Rendesi ne kete rast nuk ka personi po vendbanimi. Do ish me me mire ta kishin gjetur ne Zonat Tribale te Administruara Federalisht. Por jo 100 km larg Islamabadit. Tashme ekzistenca e nje shteti krijuar posacerisht per muslimane (indiane ne kete rast) do te duhet te ekzaminohet. Ndoshta me mire keshtu per ShBA pasi del sikur i ngecen anglezet fshesen ne dore pas “pas ores te pastrimit”
Xha Xhai:
Vetë vdekja duhet parë gjithashtu nga pikëpamja etike. E vuri re edhe Selia e Shenjtë, e cila u detyrua të dalë me një deklaratë kundër rrymës festive: “Përballë vdekjes së një njeriu, kristianët nuk gëzohen kurrë…”.
”’Tashme ekzistenca e nje shteti krijuar posacerisht per muslimane (indiane ne kete rast) do te duhet te ekzaminohet. ”’
Shume e guximshme, po per Bosnjen (ate pa kroate e serbe) ç’do thoshe ?
Ndonje etni boshnjake s’ka ekzistuar ndonjehere, shteti nuk mund te ekzistoje dot mbi parimin e kombesise, por vetem mbi parimin fetar.
Per me teper Pakistani ndryshe nga Bosnja ka qene territor i Kalifatit arab, keshtu qe ndjek parimin fetar te Lindjes se mesme, eshte jashte zones se parimit te kombesise por legjitim brenda zones se parimit fetar.
Ky ekzaminim duhet te ish bere para 60 vjetesh, tashme vendet e ish-kalifatit fale edhe terrorizmit, do dalin ngadale jashte sistemit nderkombetar te bazuar tek parimi i kombesise.
Pakistani ska pasur ndonjehere, aq me teper nen ndonje kalifat (sidomos Arab). Keta i perkasin nje tradite shtetformuese indiane, per mua jane indiane muslimane bash si ata qindra milione qe jetojne edhe sot ne Indi.
“Jetojmë kohë të errëta.”
“Festa” e mbremshme me la nje shije te hidhur, dhe ajo qe me hidheron pa mase eshte qe ata qe “festonin” ishin studente. Si mund te justifikohet ekzaltimi i urrejtjes ne brezin e ri? Cfare eshte mbjellur ne mendjen e tyre gjate ketyre 10 vjeteve? Drejtesi apo hakmarrje?
Edhe mua nuk me beri pershtypje ky lajm. Me kete njoftim mbi vdekjen duket sikur u ringjall nje fantazem, e cila me kohe dihej ne boten e pertejme.
Nga ana tjeter, mesazhi me shume se te rehatoje shpirterat hakmarres, synon t’u thote “bin laden-eve” te ardhshem se vdekja “vonon por nuk mengon”.
Por a vlen ky mesazh ne ato kokat e doktrinuara qe e kerkojne me ngulm vdekjen? Tjeter hesap ky, kur mendon se nuk dihet ndikimi: shkurajim apo motivim martirizues i popullates.
Pakistani qe tani eshte nje shtet i shperbere. Qeveria nen sqetullen amerikane, por e ndare krejtesisht nga populli, me vrasjen e fundit ndoshta kthen me shume kunder vetes, sesa do te shkurajojw pasues. Politika e jashtme e Amerikes ndoshta do te ndjeje efekte pozitiv ne fillim (frika ndaj potencialit per te eleminuar cdo armik) por ndoshta negative ne terma afatgjate, sidomos ne lidhje me Pakistanin (Pasoje konkrete per politiken e jashtme: Historia e njohur mbi agjentin e CIA-s, private contractor, Raymond Davis, do te ngaterrohet me shume).
Ka nje evolucion te islamizmit drejt nje ‘islamism light’ te modeluar sipas partise sunduese ne Turqi sot. Se fundi marr vesh se pas zbythjes te Mubarak-ut Vllazeria Islame do te modeloje veten si parti ne baze te shembullit te AKP-se turke.
Tani do thoni ju ‘nuk jane fundamentaliste’ ata..ndoshta s’jane por ndoshta jane. Per mua jane shume tinzare ne taktikat e tyre per marrjen e pushtetit ne trevat ku kane mbeshtetjen e vulgut ‘anadollak’ (ne kuptimin shqip te fjales)
Vrasja e Bin Ladenit nuk eshte se do te sjelle me shume siguri nga terrorizmi ku jane te kercenuara e te prekura dhe vete vende me popullsi muslimane. Bin Ladeni qe me pare ka qene i izoluar, nuk kishte mundesi operacionale a organizimi. E keqja e Bin Ladenit eshte tek menyra dhe fryma qe ka percjelle. Megjithese bota muslimane me perjashtim te ndonje pakice te vogel e denoi metodologjine e OBL, ata qe jane te prekur nga helmi i metodologjise se tij, nuk kane nevoje per nje lider qe drejton nje zyre apo baze qendrore diku, funksionojne mbi baze celulash te vogla pa lidhje me njera tjetren.
Menyra per te rregullluar marredheniet me vendet muslimane apo arabe ne vecanti eshte nje qasje tjeter e politikes se jashtme amerikane ndaj Islamit dhe problemeve me te mprehta qe kane muslimanet aktualisht.
Bin Ladeni ka qene i izoluar edhe ne boten islame, ku rastet me te freskta jane revolucionet ne vendet arabe ku ekstremistet nuk kishin kurrfare peshe.
Kjo puna e festimit, apo skrupujt qe duhen pasur ndaj festimit per vdekjen e Bin Laden, mua me duken, me fal qe te vjedh shprehjen e UN, nje hipokrizi me xhufke. Dicka qe edhe Badiou do e thoshte me qe ra llafi, por se mos eshte shquar ndonjehere per lexues UN. Gjyq Bin Ladenit? Per cfare? Apo per te krijuar kaos, protesta, rremujra, e mbajtur ne ankth nje popull te tere per gjithe kohezgjatje e gjyqit? Gjyq per cfare? Kerkojeni qofte edhe ne skuten me te thelle te trurit ate skenar ku Bin Laden do mund te dilte i pafajshem nga ky gjyq, pasi ne fund te fundit, ky do ishte edhe qellimi i ketij gjyqi, apo jo. Eshte skenar qe as nuk ekziston. Gjyq per cfare? Per farse? Gjyq jo gjyq Bin Laden ishte i vdekur. Pse me torturu veten? E pse mos festohet qe u vra Bin Laden? E pse mos festohet fakti qe nje kapitull i zymte e corodites i historise moderne te njerezimit, qe ka filluar qe prej 9/11, mund te konsiderohet, me shprese, i mbyllur? Po fundja edhe sikur dordolec e gogol te kete qene Bin Laden, krejt inaktiv keto kohet e fundit, a nuk eshte nje dordolec e gogol qe nuk ekziston me? S’eshte kjo arsye per te festuar? Jo se Sarah Palin me shoqni nuk i krijojne justifikimet e gogolat nga hici, por a nuk eshte ky nje gogol me pak per te justifikuar “American boot in the world’s ass?”
Sikur te ju vinte kapak gjithe armiqesive e luftrave vrasja e OBL, ti ke te drejte, por s’eshte keshtu. Lexo pak me siper se si ke njerez qe kerkojne kolonializim e shtypje, mundesisht edhe genocid ndaj muslimaneve duke ju mohuar edhe te drejten te kene nje shtet te tyrin, megjithese Pakistani e daton shtetin e tyre qe ne vitet 700 kur u arrit kjo pjese nga arabet dhe ka konstruktuar nje identitet krejt tjeter nga ai indian. Grupet etnike ne ate subkontinent jane me dhjetra e qindra por identitet socio-kulturore e linguale jane ato qe prevalojne, poligloti me siper na kerkon shkrirjen e Pakistanit. C’lidhje ka nje pashtun me nje hindu, vetem poligloti me siper mund te na e sqaroje.
Qeveria, thotë populli, e zë lepurin me qerre.
Nuk thotë “e vret” lepurin me qerre, as “e shtyp” lepurin me qerre, por “e zë”.
Veprimi juridik ndaj Bin Ladenit kërkohet sepse vetëm gjyqi i hapur dhe dinjitoz mund të përligjë prerogativën që ka shteti për të përdorur forcën.
Ka një të drejtë ndërkombëtare, e cila mëton të rregullojë marrëdhëniet mes shteteve. E mirë apo e keqe, është i vetmi instrument që të mbron, kur ti udhëton jashtë shtetit qytetar i të cilit je.
Bin Ladeni nuk ishte shtetas amerikan; implikimi i tij në organizimin e 11 shtatorit është një nga hipotezat që shumë e besojnë – por nuk është provuar. Vetëm gjyqi mund ta provonte.
Epërsia e Perëndimit ndaj qytetërimeve të tjera nuk ka të bëjë me teknologjinë, e cila mund të ndërrojë duar brenda sekondës; por me respektin ndaj personit, individit njerëzor; dhe njohjes së të drejtave të tij. Vlerat e personit marrin kuptim në rastet ekstreme – si në ato të kriminelit dhe të çmendurit.
Kam parë këto ditë një serial televiziv kushtuar një Bin Ladeni të viteve 1970-1980 – terroristit ndërkombëtar Carlos (për të interesuarit – gjendet në Netflix; filmi, jo Carlos-i; Carlos-i, nga ana e vet, gjendet në burg). Ua sugjeroj të gjithë atyre që s’u ka dalë ende pija nga festimet e mbrëmshme. Carlos-i, pas shumë peripecish, kish gjetur strehë në Sudan; ku e zbuluan francezët dhe pastaj e rrëmbyen për t’ia bërë gjyqin në Francë. Është një film që më bën të ndihem krenar që jam europian.
Do të dëshiroja të thoja diçka të ngjashme sot, por nuk mundem. Bin Ladenin e kanë vrarë edhe me paratë e taksave të mia; por ato para më mirë të ishin shpenzuar për gjyqin. Këtë e them si banor i New Yorkut, që e ka ndier kutërbimin e mishit të djegur, teksa e sillte era që nga gërmadhat e freskëta të World Trade Center, mëngjesin e 11 shtatorit 2001.
Eshte kollaj te thuash “lepur” tani qe s’eshte me, por mos harro se solli verdalle dy administrata te Bushit e nje te Obames. Pervecse po te kesh ndermend t’i hysh ndonje shtegu populist e te zhvillosh ndonje teori konspiracioni, faktin qe per 10 vjet nuk e zune dot sepse nuk mundeshin, je i detyruar ta marresh te mireqene.
“Veprimi juridik ndaj Bin Ladenit kërkohet sepse vetëm gjyqi i hapur dhe dinjitoz mund të përligjë prerogativën që ka shteti për të përdorur forcën.”
Ne fakt jo. Bin Laden ishte i vetshpallur terrorist, i cili ka marre persiper ne nje forme apo nje tjeter, akte te pafund terrorizmi, jo vetem mbi shtetin e Amerikes, por edhe mbi shtete te tjera. Kjo mjafton qe te perligje prerogativen e shtetit per dhune. Dead in action. Jo ne Guantanamo a ne ndonje bodrum tjeter, por dead in action.
Xhaxha, ky eshte pozicion shume komod qe ke zene, dhe thjesht sa riperserite te drejtat e njeriut, por nuk u more me asgje nga ato qe thashe. Respekti ndaj te drejtave te njeriut nuk mund te te lejoje te pranosh qe nje gjyq ne terma te tilla te shnderrohet ne farse. Dhe e dime shume mire, si une, si ti, qe ai gjyq per te cilin flet, do ishte tej e tej farse. Nuk do kishte asnje argument ligjor qe do mund ta conte gjyqin ne Europe. Bin Laden nuk ka nenshtetesi; rob lufte; i kapur nga amerikanet; cfaredo gjyqi do behej ne Amerike. Eichmann ishte nje cope burokrati i mesem dhe per te kenaqur mllefin e turmes iu be gjyqi ne Izrael. Le me Bin Laden, the most wanted man. Pyetja eshte e thjeshte. A court of your own peers, ka kuptim vetem nese te dyja rezultatet jane te mundshme. Ti nuk mund te me thuash, as mua, as vetes, as kerrkujt, sikur edhe i pafajshem fare te kete qene Bin Laden, qe ne nje gjyq te tille, mundesia qe te gjendej i pafajshem, do ishte mundesi reale. T’i ushqejme iluzionet eshte gabim, por ndonjehere te ndihemi te zhgenjyer, eshte edhe me gabim.
Këtu po diskutojmë për së paku gjëra njëherësh. (1) A kishte arsye për të festuar mbrëmë ashtu siç u festua për një vrasje politike; (2) A duhej vrarë Bin Ladeni apo duhej nxjerrë para gjyqit. Unë besoj se është barbari të festosh për një vrasje sikur të kesh fituar ndonjë ndeshje bejsbolli, aq më tepër që Bin Ladeni kish kohë që ishte tërhequr nga skena politike, madje nuk lëshonte më as mesazhe për ndjekësit e vet. Vrasja e urdhëruar dhe e ekzekutuar nga shteti mund të jetë e domosdoshme (kjo përbën një argument të tretë për diskutim; më sjell në mend një debat që patëm para do kohësh, me një shprehje të Politicus-it, për shtetin që e ka për detyrë të vrasë; atëherë ti, Lulian, ishe në anën tjetër të barrikadës), por kurrë nuk është arsye për të festuar. Tani, nëse duhej vrarë Bin Ladeni apo jo, edhe këtu pozicioni im, për aq sa vlen, ka qenë që terrorizmi duhet trajtuar si dukuri e rendit publik, jo si problem ushtarak. Natyrisht, presidenti Bush që vajti dhe hapi një front lufte në Lindjen e Mesme nuk është se më pyeti mua; por gjithsesi, shtete të tjera, po aq demokratike sa ShBA, e kanë trajtuar terrorizmin ndërkombëtar si problem të rendit publik dhe e kanë mposhtur në mënyrë rrënjësore: Gjermania, Italia, Franca. Bin Ladeni mund të gjykohej në NYC, për atentatin e 11 shtatorit 2001; nuk shoh ndonjë problem këtu (Carlos-i u gjykua në Francë, Eichmann-i në Izrael). Edhe për të do të vepronte prezumimi i pafajësisë, si për këdo tjetër. Të kujtoj se parimet themelore kanë vlerë në rastet problematike, si ky i tanishmi; përndryshe mbeten poza për njerëz që, në thelb, nuk i kuptojnë (kam frikë se edhe ti hyn në këtë kategori dhe nuk të ndan asgjë nga Politicus-i, me përjashtim të orientimit taktik).
Per festimin mbreme, po, dhe per te pakten tre arsye, te cilat edhe i kam shtruar me larte, por i perseris: 1) Ne keto momente qe shkruaj Giulliani thote ne TV “There is an exhilarating feeling of revenge. Odd. But let’s be honest.” 2) Festohet shpresa se nje kapitull i cmendur eshte mbyllur. Terrorizmi eshte bishe e cuditshme qe funksionon sipas kodeve simbolike te nderit. Nuk eshte cudi qe Bin Laden te jete simbol kyc. Qe te perdor nje figure, nese terrorizmi eshte si Hidra, nje koke bie dy ngrihen, ka mundesi qe me asgjesimin e Bin Laden t’i jete shkulur zemra. Nuk ka pse mos festohet ne kete pike. 3) Sa do real, terrorizmi eshte gogol ne duar te demagogeve. Nje gogol me pak nuk eshte arsye e vogel per te mos festuar.
Per ate tjetren, hidhi nje sy kesaj:
“Evil does exist in the world. A nonviolent movement could not have halted Hitler’s armies. Negotiations cannot convince al-Qaidas leaders to lay down their arms. To say that force is sometimes necessary is not a call to cynicism — it is a recognition of history, the imperfections of man and the limits of reason.”
Obama, nga fjalimi i pranimit te Nobelit.
Une jam dakord me kete. Ne cdo pike e presje. Tashti, qe te me akuzosh per poza, duhet qe te pranosh ashtu si Politicus, se Osama, ashtu si dhe protestuesit e 21 janarit, paska pasur “cadra pistolete.” Nderkohe qe Politicus e frynte “pucin” per te dale tek domosdoshmeria e dhunes, ti e bere Osamen “lepurush” per te argumentuar te kunderten. Edhe cfare se ishte zhdukur keto dy vitet e fundit nga mediat Bin Laden? Si e ben kjo me pak te rrezikshem? Ti flet sikur po flet per ndonje fenomen konvencional o burre i dheut, per forcen e rendeses qe pas dy vjetesh te munguara mund edhe te themi “harroje ate pune,” e jo sikur te behet fjale per terrorizem, qe te godet kur s’e pret. You’re not giving even the slightest of the thoughts to the nature of the beast, man.
“Të kujtoj se parimet themelore kanë vlerë në rastet problematike, si ky i tanishmi”
Ah ca me ke vu ne pozite. Vetem te sqarojme dicka. Ne pozitat hipotetike ku jemi, nuk mund te themi se ky gjyq nuk desh te behej, e para. Ajo qe po them eshte se edhe sikur te behej, do ishte nje farse. Nuk po argumentoj kunder “writ of habeas corpus,” megjithese nga nente Justice, ve bast te gjithe do argumentonin kunder ne kete rast, por imagjino kete skenar qe po te them: Bin Laden eshte realisht i pafajshem. Prodhohet trupi perpara nje jurie sagllam. Vertete mendon se do e nxirrnin te pafajshem? Eshte nje pyetje qe ti nuk po ma kupton, pasi pale ca debati paske mprehur dhembet te fitosh: ca clere ka prezumimi i pafajesise nese do prezumohej vetem per hipokrizi?
Sinqerisht, unë do ta doja një gjyq të Bin Ladenit jo vetëm për të vendosur drejtësinë, por edhe për të marrë vesh të vërtetën në lidhje me 11 shtatorin. Çfarë është thënë deri tani zyrtarisht, nuk më ka bindur.
Përsëri sinqerisht, unë mendoj se Bin Ladeni ishte një lepur çfarëdo, i shndërruar në luan e dragua nga propaganda amerikane dhe kompleksi ushtarak-industrialist, që ka thithur biliona dollarë nga arkat federale, gjatë këtyre dhjetë vjetëve. Sikur të mos ekzistonte, duhej ta kishim shpikur, do të thoshte ndonjëri.
Meqë e përmendët Hitlerin (ti dhe Obama), siç e kërkon vendi dhe kuvendi (po si s’na u nda ky xhanëm), Nicholson Baker kishte një ese, në numrin e fundit të Harper’s (http://www.harpers.org/archive/2011/05/0083402, vetëm për abonentët), ku argumentonte ndër të tjera se pikërisht një reagim i padhunshëm (paqësor) ndaj nazizmit do t’i kishte shpëtuar hebrenjtë e Europës.
Xha Xha, e kuptoj mospelqimin tend ndaj festimeve per vrasjen e Bin Ladenit, dhe pjeserisht bie dakord me ty: te dalesh pas mesnate per te festuar nje vrasje te tille eshte dicka qe une personalisht nuk da ta merrja mundimin ta beja. Festimi i nje vdekje, qofte edhe kundershtarit tend me te eger, eshte fenomen qe eshte kritikuar qysh ne kohe te lashta, p.sh. 2600 vjet perpara ne Kine:
“But when there is no other choice,
he uses force reluctantly.
He does so with great restraint,
and never celebrates a victory;
to do so would be to rejoice in killing.”
Tao Te Ching
Megjithate, cdo ngjarje ka kontekstine e vet. Duhet te kesh parasysh se 11 shtatori ishte nga ato evenimente tronditese qe ndryshoi boten, dhe shume nga ato njerez qe dolen ne Times Square kishin humbur njerez te tyre te afert apo te njohur. Pas gjithe ketyre viteve pritje, eshte si nje “closure” per ta ky festim.
Pastaj ti vazhdon te analizosh e japesh konkluzione per Al Qaeden, qe per mendimin tim jane thjesht bazuar me teper ne te fakte anektodale se sa dicka reale. P.sh. thua, “Edhe Al Qaeda, dikur organizatë terroriste aktive, ishte katandisur në një etiketë komode ose shkurtore për të gjithë “ata që nuk na duan”; praktikë e nisur qëkur, në emër të luftës kundër kësaj madhësie praktikisht të panjohur, forcat e koalicionit sulmuan Irakun e Saddam-it, i cili me Al Qaeda-n s’kish të bënte fare (çka s’e shpëtoi dot, megjithatë, nga litari këtë të fundit).”
Iraku nuk u sulmua per shkak te rrezikshmerise se Al Qaedas, apo thjesht te luftes kunder atyre “qe nuk na duan.” 11 Shtatori u pa si nje shanc per te mbyllur hesapet me Sadamin, dhe u veprua bazuar ne te dhenat e agjencive te sherbimit te fshehte amerikan dhe disa vendeve te tjera aleate te SHBA-ve per ekzistencen e armeve te demtimit ne mase. Kjo puna e armeve te demtimit ne mase mund te ishte nje loje e Sadamit (e pamotivuar ne se eshte e vertete) ose mund te jete i vertete varianti tjeter sipas te cilit ato arme ekzistonin por Sadami pati kohe t’i nxirrte jashte Irakut perpara se trupat amerikane te sulmonin Irakun. Eshte e lehte te thuash sot se Iraku nuk kishte arme te demtimit ne mase, por atehere nuk ishte dicka kaq e sigurt. Kjo lloj tendence per te besuar se dihej rezultati qysh ne fillim eshte nje lloj fallacie ne te menduar, ajo cfare njifet ne shkencen e te menduarit si “hindsight bias.”
Ilirjan shkruan:
Shumë analistë dhe burra shteti e thanë këtë në kohën e duhur. Ky ishte edhe qëndrimi zyrtar i Francës, i artikuluar nëpërmjet ministrit të Jashtëm Dominique de Villepin. Përkundrazi, “provat” që u sollën për armët në fjalë ishin të rreme; ka mundësi që edhe vetë mbledhësit e tyre ta kenë ditur këtë (e kam të vështirë të pranoj që kemi pasur budallenj në krye të superfuqisë së vetme të botës).
Refuzimi francez për t’u rreshtuar me vijën e administratës Bush u bë shkas, ndër të tjera, edhe për një propozim të asaj kohe që patatet e skuqura (French fries, literalisht “të skuqura frënge”) të riemërtoheshin si Freedom fries (“të skuqura të lirisë”). Më duket se ky propozim edhe u përqafua në mensën e kongresit amerikan.
Sherbimet sekrete te Frances nuk eshte se kishin material te konfirmonin se Sadami s’kishte WMD; francezet thjesht kerkonin te vazhdohej me inspektimin e eksperteve te UN-it, edhe pse Sadami ishte tallur hapur me keto inspektore. Se sa te afte jane keta te UN-it per zgjidhjen e krizave ne bote e kane treguar tashme. Nga ana tjeter, ja disa burime qe vertetojne cfare ne fakt kishin gjetur sherbimet e fshehta te Anglise dhe US:
Source: http://www.pm.gov.uk
This extensive analysis of Iraqi WMD programs was produced by the British Government’s Joint Intelligence Committee, which is responsible for overseeing the production of national and strategic intelligence. One part of the document focuses on Iraqi chemical, biological, nuclear, and ballistic missile programs for the years 1971-1998 and in the post-inspection era (1998-2002). Other parts of the document concern the history of UN weapons inspections and “Iraq under Saddam Hussein.”
In the foreword, Prime Minister Tony Blair writes (p.3) that “In recent months, I have been increasingly alarmed by the evidence from inside Iraq that … Saddam Hussein is continuing to develop WMD, and with them the ability to inflict real damage upon the region, and the stability of the world.”
Source: http://www.cia.gov
Issued a month after the British assessment (see Document 8), this CIA study is the unclassified version of a Top Secret National Intelligence Estimate completed shortly before its release. The study contains analysis, maps, tables, and some satellite photographs of apparent Iraqi WMD sites.
Among the study’s key judgments is the statement that “Iraq has continued its weapons of mass destruction (WMD) programs in defiance of UN resolutions and restrictions. Baghdad has chemical and biological weapons as well as missiles with ranges in execess of UN restrictions; if left unchecked, it probably will have a nuclear weapon during this decade.”
Ne situata te tilla pergjegjesie te madhe, presidenti i SHBA-ve eshte jo thjesht i prirur, por i detyruar te besoje informacionin prej CIA-s dhe vendeve te tjera aleate se sa te mbeshtetej ne konkluzionet e UN apo ministrit te jashtem te Frances. Pastaj, hipoteza se WMD ekzistonin por munden te transferoheshin jashte Irakut nuk me duket edhe aq e pabesueshme sa per te mos u marre parasysh.
””Pakistani ska pasur ndonjehere, aq me teper nen ndonje kalifat (sidomos Arab). Keta i perkasin nje tradite shtetformuese indiane, per mua jane indiane muslimane bash si ata qindra milione qe jetojne edhe sot ne Indi.”’
Padyshim qe i perkasin grupit indo-iranian, me ngushtesisht atij indian, por ashtu si ne Iran edhe ne Pakistan, kaliati arab la shenja te thella. Pakistani ka pak a shume me Indine kufijte e dikurshem te Kalifatit.
Edhe India e Moghuleve e kishte parine kryesine islamike (fillimisht afgano-pakistane).
Ceshtja ketu eshte se Pakistani o ka bere ç’bente Persia o ç’bente India dhe sot per sot ka prirje te ndjeke shembullin persian.
Ajo ç’ka dua te nxjerr ne pah eshte se terrorizmi ndikoi shume ne zbythjen e nacionalizmave islamike e ne riforcimin e solidaritetit islamik ose vellazerive si i thone.
Rane brenda 10 vjetesh Turqia, Pakistani dhe Egjipti, 3 shtetet me te populluara dhe me nacionalizmat me te forte ne boten islamike. Keto do jene shembuj si me poshte:
Turqia – turkomanet
Egjipti- arabet
Pakistani- indo-arianet
Mosnjohja e Kosoves prej shteteve islamike, erdhi ne radhe te pare per shkak te parimit te kombesise e jo te fese, qe ndoqen shqiptaret. Po te ishte ndjekur parimi i fese, Kosoven do e kishte njohur menjehere gjithe bota islamike, pa u thare ende boja e nenshkrimeve.
Perfytyroje pak boten islamike 1,5 miliardeshe qe fillon e del jashte sistemit nder-kombetar, si ne epoken para shtet-kombeve, pozicionin gjeografik kyç qe mban kjo bote, ne qender te Botes se vjeter, qe lidh kontinentet e qyteterimet, stabilitetit boteror ti themi mirupafshim.
Keta thurin endrra me kalifat, i pari i serise ishte Sadami qe filloi ti dukej vetja si Saladini, i dyti Osama, tani presim te tretin, Ahmedinezhadi doli fllucke sapuni.
Mund ti themi qe tani mirupafshim, se keta qe thua ti jane keshtu si thua ti, e ketej nga ana tjeter kombi i ka lene vendin ‘markes’ qe sjell reduktimin e qytetar kombetarit ne konsumator.
Perfundimisht i kthehemi konfliktit primordial ‘ti konsumator’ (grek/romak/pers quaje cte duash) ‘un fetar i modh qe them qe robi smbahet vetem me konsum te perditshem’.
Shyqyr qe une e ca te tjere ketu jetojme ne ishull..ju te tjeret..aha e hongret:)
….,sepse viti që vjen është nji vit zgjedhor dhe nuk kishte dhe aq shumë material per tu politizuar nga bëdyth partitë. Po të bëhet ndonji sondazh do të shikohet ngritja e menjëhershme e përqindjes së Obamës. Gjatë historisë njerëzor nuk janë poltizuar vetëm të vrarët “tane” , por edhe të vrarët e kundershtarët, varët nga fusha ku lozet loja. Ne që kemi jemi jetuar në socializëm e mbajmë mënd shumë mirë shprehje armik i betuar i popullit. Unë e degjova atë sot ne versionin the first public enemy number one. Kam degjuar sot gjitashti fjlaët : liria,
Osama e meritonte atë që i ndodhi, por mbas eleminimit të tij, ai duhet të kshte qënë i kaluar në proçedurat që janë për gjthë njerëzit pasi ata vdesin, ose vriten, dhe nuk mund të hedhin më në erë kulla, ose çfarëdolloj psikopatie që kanë pas mendjen tyre. Nxitimi për të ndjekur ritin myslyman me djegjen e tij dhe hedhjen e hirit ne det takfak, pa aguar mirë, nuk ishte normale. Ndërsa për të kishte një urdhër arresti nga shteti Amerikan, ai pas ndalimit ose kapjes,ose vrasjes, ai fizikisht i nënshtrohet ligjeve të shtetit Amerikan, ashtu siç janë përcaktuar ligjet për gjithë amerikanët. Pata ndjesinë që ai paraqiste jo vetm nje mundësi të mirë për politizim, por edhe një rrezik për zbulime të çështjeve delikate. Një njeri mund të goditet me plumb, e cili mund ti shkaktojë vdejkjen , por gjithsesi është autopsia ajo që verifikon vdekjen dhe shkaqet e saj. Në rastin e personave në ndjekje për arsye të kryerjes së krimeve të caktuara asnjeherë nuk janë zbatuar të drejtat fetare në mënyrë kaq perfekte.
Nuk dukej normale gjithashtu që nji shtet demokratik, i pari në Botë, të mos lejonte media të tjera dëgjuara të shteteve të tjerë perëndimore dhe arabe të filmonin të paktën fytyrën e tij, ku problemi i fëmijëvë para ekranit do të ishte i zgjidhur me eksperiencen e madhe ligjore që kemi prej filmave horror të Hollivudit.
Kam nji parandjenjë sikur është vrarë gabimisht nji njeri tjetër, nuk e di. Mbase është thjesht nji paragjykim ngaqë unë e dija sikur ai ishte vrarë vite më parë.
Duke degjuar radion rrugës duke ngarë makinën, para se të vija të shkruaja këtu, dikush në nji intervistë tha, “…so proud to be American…”. “Ah Enver Hoxha”, thashë me vete, “pas çdo armiku që vrisje rritej habitmërisht lart mobilizimi revolucionar i masave punonjëse”.
Mjere ata qe kane femije meshkuj.
Xha xha, pa ato miliardat e thithura nga ushtria, Ameriken s’do e pyeste kush dhe kjo do ndikonte ndjeshem ne mireqenien tende, si te çdo banori te Amerikes.
Kete gje, do doja ta shikoje nga kendveshtrimi historik, ku dihet qe gjithnje ka forca qe deshirojne te kene kontroll mbi rajonin e tyre apo boten, keshtu qe nese s’do ishte Amerika do ishte domosdoshmerisht nje tjeter.
Tani beji llogarite qe ne rrafshin boteror vendet pas Amerikes zihen nga Rusia dhe Kina, keshtu qe nje çarmatim ose dobesim i Amerikes do perkonte me ngritjen e fuqise se Rusise dhe Kines.
Atehere perballe nje perspektive te tille, a nuk duhet te quhemi me fat qe Fuqia me e madhe e Botes eshte Amerika e jo Rusia apo Kina ?
Nderkaq, dihet se kush i hipen biçikletes eshte i denuar te pedaloje.
Amerika i ka ngjyer aq shume duart me punet e Botes, saqe nuk te beje dot asnje hap prapa edhe sikur te donte.
Ne fund te fundit verdalloset midis 4 e 5% te PBB nuk eshte se po ben kushedi se çfare sakrifice, nuk eshte si Izraeli qe shpenzon 30% te PBB.
Natyrisht, jam i vetedijshem qe ty s’te ben fare pershtypje, se ke ate idealin tend ku perendimi = paqe, miresi, dashuri, filantropi etj, por per hir te diskutimit dhe te vertetes duhet folur ndonjehere.
Amerika s’ka nevoje per ndonje Osame qe te beje shpenzime ushtarake, eshte imperativi i saj kategorik qe persa kohe te jete fuqia me e madhe ekonomike e Botes duhet te jete edhe fuqia me e madhe ushtarake.
Cdo njeri me mend ne Perendim midis nje Bote nen Ameriken dhe nje nen Rusine e Kinen, nuk do kishte asnje medyshje ne zgjedhje.
Gjykimi i Osames nuk do te ishte ne sherbim te asgjeje, as te drejtesise, as te se vertetes, por vetem te mediave dhe teorive te komplotit.
Nuk duhet harruar se behet fjale edhe per nje ish-aleat ne Afganistanin sovjetik.
Arsyeja shteterore ne kete rast nuk pyet per asgje tjeter dhe nuk duhet harruar se arsyeja shteterore (raison d’etat) nuk mund te jete objekt i moralitetit.
Aq me teper arsyeja shteterore nuk mund ti nenshtrohet deshirave te atyre qe krijojne apo besojne tek teorite e komplotit e historite alternative.
Keta jane te fundit perçka nje statist duhet te shqetesohet, per keta vlen parimi, qente lehin karvani hecen para.
Kjo ngjarje me te drejte ka pushtuar televizionet e gjithe botes, por ketu ne shqiperi, siç mund ta dini apo edhe ta merrni me mend, nuk ngjiti fare.
Jo se kam ndonje gje kunder kesaj bisede qe po beni e qe e lexova me shume kenaqsi, por thjesht si çlodhje e per humor do doja te permendja ca nga ato lajmet Bio, prodhim vendi, qe dje na zune gjithe vemendjen dhe s’lane fare vend per keto te tjerat.
P.sh. lajmi qe nje pedagoge kishte thirrur Vrases ne nje takim elektoral te Lulit, ishte por edhe eshte, ku e ku me i komentuar. Ose bomba e vendosur te çadra e PS-se ne bulevard, hapi nje tjeter sherr qe linte pa gje perfundimisht kete punen e Bin Ladenit.
Le pastaj kur kesaj i shtohej fakti qe Arian çani, nje gazetar ky nese nuk e njihni, nderkohe qe po bente humor me kete punen e bombes, i behej vete nje telefonate kercenuese per venie bombe ne shtepi, apo qe Henri çili, gazetar edhe ky, e humbte logjiken, kthehej ne origjine e zinte te therriste si fshatar ne mes te nje emisioni: Me do Trapi mua te mbroj kasetat qe partite u çojne televizioneve.
E keshtu me rradhe. Dhe ne fund fare te dites, vjen edhe lajmi se vellai i nje deputeti, ishte vrare me plumb kokes. Por normalisht, per shkak te mbingopjes, ky lajm i fundit kalon ne heshtje e thjesht kaperdihet ashtu siç eshte, me gjithe rroba.
Ja, per shkak te ketyreve me siper nuk ngjisin keto ngjarjet e medha tek ne. Se per shembull di, qe me cunamin Japonez e problemet e reaktoreve berthamor, u shtyn nja dy a tri jave andej nga perendimi, ndersa ketu e shumta nje mbasdite zgjati ai muhabet (por edhe per kaq, nuk jam shume i sigurt)
Une do shtoj nje citim nga David Gergen i cili nuk mund te konsiderohet fashist.
” Sonte eshte legjitime te festohet sepse kjo eshte e njellojte me fitoren ne nje lufte…OBL mund te krahasohet per nga niveli i armiqesise me SHBA me Hitlerin… e prandaj eshte legjitime qe njerezit dalin e festojne spontanisht”
Ju lutem, mos e përmendni më Hitlerin në këto kontekste (duhet të jesh fëmijë nga trutë ose mashtrues i madh, që t’i ofrosh krahasimet me Bin Ladenin, sa i përket rrezikshmërinë për ShBA dhe demokracitë perëndimore). Gjithashtu, Politicus, citate në favor të kësaj apo asaj teze mund të sillen me mijëra, prandaj le të mos e rëndojmë ajrin, të lutem. Për mua, p.sh. citati yt më lart veç më thotë që ti ke lexuar diçka nga David Gergen. Urime, por nuk më duket se kjo ka ndonjë relevancë për debatin.
Dakort me xhaxhain, po nganjehere eshte veshtire t’i kapesh te gjalle, sidomos kur duan te behen martire edhe kane edhe kallash.
O popull, e dini ju se çdo të thotë demokraci, apo jo. Nuk qëndron demokracia në këmbë duke thënë vetëm qeveria që ti je kriminel dhe ushtria, ose policia e kthen thënien e qeverisë në një vrasje plumbin kokës , pa e lënë deren e hapur për tu vendosur kjo nga ai që është përcaktuar me ligj për këtë punë. Gjithë ato forca të teknollogjisë së larte me dylbi-lazer, robotë sulmues, me snajpera, nuk kishin një lloj plumbi paralizues, të cilat e dimë shumë mire që e kanë, ose të paktën nga ato llojet që përdoren për derrat, luanët, elefantet, xhirafat e parqeve të mbrojtura kombetare, kur duan tu vënë kafshëve nga një vëth-sensor në vesh për ti kontralluar lëvizjet e tyre për qëllime shkencore, për ti mbrojtur në rast rreziku, etj. Është gjithë ai Luán që pas atij plumbi, ose plumbi-gjilpërë, shtrihet në toke si një bebe 8 muajshe dhe nuk lëviz dot as kembe e duar, bie fjala.
Në këtë rrugë kushdo prej atyre që kanë fuqinë mund tu teket e të thotë për ti që je terrorist e të të dergojë një skuader pushkatimi për të hedhur trutë ne herë . Edhe ka ndodhur që pas 10 vjetësh ka dalë në shesh që është vrarë personin i gabuar. Ne demokraci është gjykata që vlerësëon provat dhe shpall dikë fajtor dhe jofajtor. Demokracia është ngritur pikërisht për mos ti lënë mundësi abuzimit me fuqinë e psuhtetit, ndryshe mirë i kishim popujt Envererat dhe Hitlererat, apo edhe mbretërit ; sidomos nji si ky pinjolli i fundit që u ndoq me aq nostalgji ne martesën e tij nga miliarda njerëz do të ishte mrekulli, perfekt.
Skuadra specilae amerikane, dy helikptorë, u duk sikur e kishin me orar te kufizuar.Për nji orë duhet ta vrisnin, ta digjnin dhe ta hidhnin në det. Me këtë detyrë orare kaq të ngjeshur kuptohet që nuk mund me i lë kohë të akuzuarit madje as për tu dorëzuar. Ne raport nuk thuhet madje që kishte armë me vete apo jo. Një shtëpi e varfër që të kujton shtëpitë e fshatit shqiptar në kohë të Emverit. Ca kusira. Nje Televizor 10 polsh dhe dy plumba origjinale, nji në ball afër syrit të majtë dhe tjetri në gjoks. Dhe kështu mbaroi u hodh në det nga kuverta e nji anije ushtarake. Njësit e foracave special të Enver Hoxhës i varrosnin ne bythë pemësh në vënde të pashkelura nga njerëzit, por megjithatë ishte përsëri nji mundësi që mund të gjëndëshin në një të ardhme.
Nuk e pranoj që nji shqiptar të jetë kaq poshtë sa të hajë këtë kallëp sapuni nëse hyn në nji diskutim të tillë. Dhe biles wshtw qesharake ta mendosh teksa shikon pamjet filmike te tij ne Youtube, me nje kallash të vjeter ne dore, tyte shtremberuar aq shume saqe drejtim i saj duket sikur eshte me shume drejtuar nga personi qe po e perdor.
Dhe kallëpët e sapunit te tila janë rjesht prej 10 vjetësh. Nuk e kam shqetësimin e botës jashtë Amerikës. As që shqetësohem per te, sepse e di shumë mire se ku janë. Mua më shqetëson fati i ardhshëm i brënda Amerikës. S’do të doja të kthehej në nji “kështjellë të pamposhtur të demokracisë” në botë, kur kam jëtuar njiherë keshtjellëm e pamposhtur të socializmit në botë. Rënia e demokracisë në Amerikë do të ishte një nga katastrofat më të mëdha për njerëzimin. Abuzimi me pushtetin vetëm për të kenaqur interesat e nji grupi shumë të vogël njerëzish që pronësojnë “uzinat” ushtarake është me keq se nji diktaturë. Dhe kjo nuk ashtë teori fshehtësie. Ajo është nji fakt tashmë.Ndryshe do të flisja po të shikoja nji ngritje ekonomike në Amerikë, por është vetëm e kundërta, renia e madhe ekonomike, njisoj siç ndodhi me socializmin shqiptar kur filloi të binte.
@Qafok
Ngjitja dhe mos ngjethja e saj ne Shqiperi e gjetke, nuk do te thote aspak qe ajo nuk ekziston. .
Quhet si term teknik:red herring.
Eshtw njesoj si te thuash:
“Pse jemi duke u shqetesuar per ca terroriste kur duhet te shqetesohemi per ngrohjen globale”.
Ngjitja ne Shqiperi nuk ka te beje aspak me vrasjen e Bin Ladenit, e cila eshte brenda-tema e xha xhait.
Po e di o atmir qe s’kishte lidhje me ate qe po flitet ketu, dhe prandaj edhe e kam shkruar qe ne fillim se per humor e per çlodhje po i thosha ato gjera. Tip Pushimi i madh.
Keshtuqe une duart perpara, ne pozicion mbrojtje, i kam vene qe ne krye te heres do thoshte ndonjeri, e duke ditur edhe qe ketu, komentet nuk shfaqen automatikisht por duhet t’u japi dikush OKejin, une dal plotesisht i lare dhe i krehur.
Ti gjeje me ate qe e ka lejuar kete “herr gerring” dhe jo me mua, qe per sa te perket, mund te jem edhe vete Osama bin Laden qe po te shkruan.
p.s. meqe i pari ishte pushimi i madh, ky i bie me qene i vogli. Ai peseminutshi.
Nji ndër postimet e nji Amerikani në nji blog gjuhësie, edhe pse ndër shumë të rallët në këto dy ditë.
Mr Fnortner said,
May 2, 2011 @ 7:37 pm
Ne dikur kishim nji sistem drejtësie që bënte dallimin midis luftës dhe akteve kriminale. Ne dikur kishim nji sistem gjyqësor që kerkonte të akuzuarin të mbrohej në nji gjykatë përpara se të ekzekutohej. Ajo konsiderohej të ishte themeli i vlerave Amerikane. Tani ne barazojmë madhësinë e krimit me nji akt lufte, edhe pse kurrë asnji komb nuk sulmoi Amerikën ne Shtator 2001. Dhe ne barazojmë neverinë ndaj krimit me përcaktimin e fajit dhe denimin me vdekje. Ne do të kishim qënë njerëz më të mirë, dhe nji shëmbull i vlerave të vërteta Amerikane ndaj botës, nëse do të kishim sjellë bin Laden në këtë vënd për nji proçedim gjyqësor.
Ne ate blog te gjithe amerikanet e tjerë e kundërshtuan si për te plotësuar thënien e madhe:
“Nëse 50 milion njerëz thonë nji gjë pa mënd, ajo ende është nji gjë pa mend”.
Mesa duket nga vlerësimi i Anatole France, mesatraja reth 100 vjet më parë paska qënë 50 milionë, të cilën po ta përkthejmë në zhvillimin e sotëm, ajo ende është nji gjë pa mënd, por duke i shtuar pa frikë nji zero në fund atij numri.
Atmir, sikurse ia kujtova edhe Politicus-it më parë, lutem mos sillni citate për këtë temë – meqë gjenden me mijëra, për të dy krahët e argumentit.
Përndryshe, edhe unë jam dakord se kundërshtimi i mënyrës si vepruan ShBA me Bin Ladenin mbështetet, të paktën sa më takon mua, pikërisht në ato vlera të cilat jemi mësuar t’i shohim të mishëruara në vetë rolin dhe misionin e ShBA në botë.
Mua deri edhe mënyra si ia trajtuan trupin Bin Ladenit më bëri përshtypje; duke e hedhur në oqean. Nëse kishin frikë se varri i tij mund të kthehej në vend pelegrinazhi, le ta varrosnin në Diego Garcia, xhanëm! Se mua ai i shkretë ujë veç më kujtoi gjestin e regjimit komunist ndaj Gjergj Fishtës, të cilit ia hodhën eshtrat në lumë…
Ne fakt Atmir dhe Xhaxha, ben nje dallim ky citimi qe eshte ne thelb te gjithe ketij muhabeti:
“Tani ne barazojmë madhësinë e krimit me nji akt lufte, edhe pse kurrë asnji komb nuk sulmoi Amerikën ne Shtator 2001.”
Problemi eshte qe eshte dallim sa i pandershem dhe i gabuar. Eshte i pandershem sepse 11 shtatori ishte sulm i orkestruar kunder Amerikes ne disa pika, dhe jo thjesht nje akt kriminal. Ajo qe e ben kete sulm akt lufte, dhe jo thjesht krim, nuk eshte vetem madhesia e tij, por qellimi i tij. Dhe ky qellim nuk ishin vetem demi njerezor i kullave binjake, por edhe Pentagoni. Kjo harrohet shpesh prej tragjedise njerezore. 11 shtatori ishte sulm kunder ministrise se mbrojtjes, cka e ben akt lufte. Te sjellesh madhesine e sulmit si argument se madhesia nuk e ben nje akt lufte, kur ne fakt nuk ishte madhesia, por qellimi ajo qe e bene te tille, eshte e pandershme.
Eshte e gabuar sepse bie ne te njejtin kurth qe bie Xhaxhai kur thote se terrorizmi duhet luftuar jo me polici, por me ushtri. Ky eshte gabim klasifikimi, qe ka per shkak refuzimin per te kuptuar natyren e terrorizmit. Akti kriminal nuk quhet i ezauruar nese nuk kryhet por mbetet qellim (intention), nderkohe qe akti terrorist edhe po nuk u krye, edhe po mbeti thjesht intention, eshte i ezauruar.
Nese biem dakord per kete, atehere policia eshte e paafte te luftoje terrorizmin per nje arsye qe kjo qasja parimore e Xhaxhait ben mire te mos e neglizhoje. Mua personalisht me duket dembelizem ne te menduar kjo lloj qasjeje, pasi nuk merr parasysh konsekuencat qe do vinin nese lufta kunder terrorizmit do ishte nje lufte policore dhe jo ushtarake.
Dhe keto konsekuenca mund te shprehen me ane te termit “shtet policor,” qe do te thote nje sakrifice e jashtezakonshme kushtetuese ne shume fusha, nder te cilat, e drejta e privatesise dhe e drejta e shprehjes se lire. Lufta kunder terrorizmit me ane te policise, apo trajtimi i terrorizmit si akt kriminal dhe jo akt lufte, per shkak se terrorizmi konsiderohet kriminal qe ne intention, nenkupton pikerisht keto sakrifica: pergjimin e individit nga policia per te kuptuar keto intentions, si dhe asocimin e fjales me intentions.
Mua kjo qasje me duket classification fallacy teper e kushtueshme per parime themelore si privatesia dhe e drejta e shprehjes se lire. E ne kete pike, me duhet te citoj Xhaxhain serish, por jo thjesht per retorike:
“Të kujtoj se parimet themelore kanë vlerë në rastet problematike, si ky i tanishmi; përndryshe mbeten poza për njerëz që, në thelb, nuk i kuptojnë.”
Nuk eshte thjesht retorike sepse mbetet nje problem i hapur, por qe meqe po flasim per kushtetuesi, eshte i zgjidhur nga artikulli i pare i kushtetutes nga ku pjesen perkatese po e sjell te paperkthyer:
“the privilege of the Writ of Habeas Corpus shall not be suspended, unless when in Cases of Rebellion or Invasion the public Safety may require it.”
Terrorizmi bie qartazi ne Case of Rebellion, dhe siguria publike qe do mund te kercenohej ne rast te nje gjyqi kunder Bin Laden, prej dashamiresish te te dyja paleve, ne dac ndonjerit qe do martirizohej duke hedhur veten ne ere kunder kesaj padrejtesie qe do ishte duke bere Amerika, ne dac ndonje fondamentalisti amerikan qe pale ne c’ekstrem te ngjashem do shkonte kunder kesaj farse, te detyron te thuash se edhe privilegji (le mos harrojme qe me kushtetute eshte privilegj dhe jo parim themelor) i Writ of Habeas Corpus do duhej pezulluar.
Thashe qe nuk jam duke argumentuar kunder Writ of Habeas Corpus. Por nje qendrim parimor duhet te bej kujdes para se te marri poza, apo te akuzoje per poza. Rastet problematike nuk duhet te na ngurtesojne neper pozicione pasi jane pikerisht keto raste qe vene ne dukje kontradiktat qe mund te kene parimet themelore me njeri tjetrin. E me duket e mefshte te mendosh se kontradikta mes tyre nuk ka.
Lulian, se si duhet reaguar ndaj terrorizmit nuk është çështje që zgjidhet në mënyrë kontemplative, ose me metodën what if.
Terrorizmi nuk u shfaq për herë të parë kundër ShBA, as janë OBL-ja dhe Al Qaeda terroristët e parë në histori.
Në vitet 1960-1980 disa vende të Europës u ndeshën me këtë problem, madje në rastin e Italisë deri në atë shkallë sa u vu në rrezik edhe rendi kushtetues në vend.
Një kombinim i grupeve ultra të majta (Brigate Rosse në Itali, Rote Armee Fraktion në Gjermani), i grupeve palestineze dhe i grupeve ultra të djathta (Gladio, etj.) pothuajse i ulën në gjunjë demokracitë perëndimore.
I mirënjohuri Carlos ishte OBL-ja i asaj kohe; atij i atribuohej gjithçka, madje edhe aksidentet e trafikut. Carlos-i organizoi kapjen peng të ministrave të OPEC-ut në Vienë, një ngjarje e bujshme; por nuk pati gisht në sulmin terrorist ndaj sportistëve izraelianë në Mynih – edhe pse u përfol edhe për këtë të fundit.
Ishin vite kur terroristët italianë, në bashkëpunim me shërbimet sekrete, hidhnin në erë stacione treni, kapnin rob kryeministra dhe pastaj i pushkatonin (Aldo Moro në Itali); dhe palestinezët hapnin zjarr qorrazi në mes të aeroportit ndërkombëtar të Fiumicino-s.
Megjithatë, Europa e trajtoi atë lloj terrorizmi si problem të rendit publik, e luftoi me mjete policore dhe e mposhti përfundimisht.
Tani, ti Lulian ndoshta nuk ke si t’i dish vetvetiu këto gjëra (s’i ke jetuar ato vite), por edhe nuk të lejohet të mos i dish, nëse ulesh të flasësh seriozisht për mënyrën si duhet luftuar terrorizmi. Informacioni është gjerësisht i përdorshëm.
Terrorizëm pati edhe Spanja, Franca dhe Greqia; kudo ky u trajtua si çështje e rendit publik.
Nga ana tjetër, kemi eksperiencën e Izraelit – një vend joeuropian, pa traditë demokratike. Izraeli është vendi që ka vuajtur më shumë nga terrorizmi, për shkak të problemeve me fqinjët dhe veçanërisht çështjes së Palestinës dhe ka zgjedhur ta luftojë terrorizmin me mënyra të ndryshme nga ato të Europës. Nuk më duket se mund të sillet si shembull i një politike strategjikisht të suksesshme, po të kesh parasysh problemet politike që ka Izraeli sot, brenda dhe jashtë vendit.
ShBA, e ndodhur para fenomenit Bin Laden, mund të kish zgjedhur njërën rrugë ose tjetrën. Duke pasur parasysh fuqinë e saj dhe faktin që Al Qaeda kurrsesi nuk e rrezikonte ekzistencën e ShBA, unë prisja që të zgjidhte rrugën policore dhe të bashkëpunimit ndërkombëtar. Në një kohë që Europa i kapi terroristët e vet dhe i nxori para drejtësisë, ShBA i goditi me raketa dhe me drones. Mënyra si u veprua tani me OBL-në është konsistente me këtë politikë; dhe aq e gabuar sa ç’mund të ketë qenë e gabuar politika vetë.
Si njeri që jetoj në ShBA, unë e dua këtë vend t’i ngjajë Europës perëndimore, jo Izraelit. Një ShBA e militarizuar, ku politika e jashtme gjithnjë të përthyhet si veprim haptazi ushtarak dhe brutal, më kall datën. Një ShBA ku ushtria merr përsipër jo vetëm të mbrojë vendin, por edhe të vendosë drejtësi, më kall datën.
Mund ta kem gabim, por mua me duket se nga koha e brigadave te kuqe deri ne 11 shtator kane kaluar shume ujra. Plus qe ka dallim te madh mes terrorizmit cip me cip me ideologji te viteve 60-70-80, dhe terrorizmit vetvrases te ketyre koheve. Plus harron edhe dicka tjeter. Kur nuk ka qene ideologjik e i perbrendshem terrorizmi ne Evrope, sic ishte ne rastin e Italise, ushtria ka qene gjithmone ne loje. Kujto Belfastin. Kujt do ia dergonte ushtrine Italia? Vetes se vet? Masakra e Olimpiades nuk ishte ceshtje e gjermanit. Plus qe me duket krejt naive te besosh se terrorizmi evropian i atyre viteve u mund thjesht me polici. Nderkohe qe evropianet mundnin terrorizmin ne shtepiat e tyre vatrat e luftes ishin te hapura tjeter kund, dhe keto vatra ishin faktor i kesaj mposhtjeje. Mos harro edhe dicka tjeter. Ky terrorizmi jihadist i sotshem, vinte nga vende ku Amerika kishte ushqyer shtete diktatoriale, gje qe e kafshoi Ameriken, pasi nuk mund t’i zinte bese bashkepunimit nderkombetar policor me pas. There is no set formula, man. Harroje. Eshte virus qe ndryshon forme e qe nuk eshte e thene qe eshte e mundur te izolohet gjithmone vetem me nje metode. Po eshte sinqerisht problem ky lloj diskursi liberal qe ofron ti. Eshte shume idealist. Utopik. Lufta e vertete kunder terrorizmit nuk behet as me police e as me ushtri, por me policy qe nuk kane synim terrorizmin, por mireqenien. Global economic policies qe nuk jane grabitqare. Me policy qe mos jene thatcheriane. Por po u be ai gabim, pastaj, eshte qesharake qe efektin e shkaktuar, terrorizmin, te pretendosh se mund ta luftosh me gjysem zemre, vetem me polica. No way. Gjithe c’mund te bejme eshte te ngrejme zerin te ndreqen shkaqet politike, ekonomike te terrorizmit. Por nese lufta ne kete pike deshton, then all out blast it. Nuk ke rruge te mesme kunder terrorizmit. Eshte naive te mendosh ndryshe.
Ta kam llafin qe ose do pranosh se eshte i drejte, ose do i dergosh ushtrine e c’te mundesh. But you can’t admit the first, though, can you?
Nuk e mendoja qe do kishte njerez ketu qe shqetesohen per OBL e te drejtat e tij. Kjo tregon se sa pak ditkam per shqetesimet e njerezve te perendise. Ne fakt, sapo pashe ne CNN njefare analisti i cili shqetesohej se mos publikimi i fotos se trupit “zhvendos diskutimin ne objekte te cilat nuk perfaqesojne vlera…etj. etj”. Hej bela e madhe, sa te veshtire jane keta huffingtonpostistet per tu kuptuar!
Megjithese ky ajer mua me duket i ndotur ne gjeneze, besoj se eshte me vlere qe te shpreh hapur se une per vete festova me nje gote vere te mire e me pak brie qe me gjendej ( edhe pse isha bere gati per te fjetur) dhe nuk arrija ta mbyllja televizorin deri nga ora 330 kur me kaploi i shkreti gjume. Nuk pata aq shtyse sa te dal ne shesh, por pamjet e nje rinie te frymezuar nga vlerat e atdhedashurise e cila festonte nje fitore te drejtesise me mallengjyen. Nderkohe une jam me Ameriken ne kete beteje edhe nese ja shkel te drejtat imagjinare atyre qe nuk kane respekt as per topet e veta (te mbathura me eksploziv?).
Si i informuar deri diku, jam i ndergjegjshem qe me ikjen e katilit nuk perfundon lufta, perkundrazi Al Kaeda ka kohe qe ka humbur lustren organizative dhe operative, por eshte shnderruar ne grup frymezues i organizatave lokale. OBL ne kete kontekst kishte rol te patjetersueshem si “babai i organizates”. Qartazi vrasja e OBL eshte nje eveniment historik i cili mund te jete pika e ktheses nga pikepamja strategjike, por ne rastin me te keq eshte nje fitore e madhe ne kete lufte te gjate. Kushdo mendon se kjo duhet te shpejtoje procesin e terheqjes amerikane nga Afganistani nuk di se c’thote, e kunderta eshte e vertete. Tani do te duhet qe Amerika ti ktheje syte nga Talebanet Pakistaneze te cilet kane rrjete te mireorganizuara boterore e te cilat derimetani i kane lene shteg Alkaedes. Nese kjo sic po duken ujerat fillon e tkurret deri ne zhdukje, ata i kane te gjitha mundesite(madje me shume se OBL) per te kercenuar rende interesat amerikane. Si shembull po jap Lashkar i Taiba dhe Tehrik i Taliban, te cilat ishin frymezueset e atij koketulit qe desh na hodhi ne ere Times Square-in. Te drejtat e tij jane ne fund te listes se prioriteteve te mia, aq me pak nese do kish patur sukses e do realizonte gjemen qe kerkonte.
Kaq se nuk dua te fyej me tej ndjeshmerite demokratike te talebaneve kudo si ndodhen.
Politicus:
Kjo e mësipërmja është insinuatë e keqe – por po e kapërcej për një moment, meqë çfarë do të shkruaj në vijim është më e rëndësishme.
Tani, më thuaj – a nuk do të ishte më mirë, për ShBA dhe për vlerat që ajo përfaqëson në botë, ose më mirë, pikërisht për ato vlera që na kanë tërhequr edhe ne drejt këtij vendi, që OBL të kishte dalë përpara drejtësisë?
Harroji të drejtat e OBL-së; mendo vetëm për Amerikën tënden dhe timen; vendin ku do të rriten fëmijët e tu dhe të mitë. A duam që ky vend të përfaqësojë, në sytë tanë dhe të botës mbarë, vendin e drejtësisë dhe të ligjit, të të drejtave të njeriut dhe të dinjitetit të personit; apo vendin e atyre që shoot first, and ask questions later?
A duam, ti dhe unë, që ShBA t’i imponohet botës me Abu Ghraib-in dhe Guantanamo-n, apo me kushtetutën e vet?
Këto janë pyetjet që duhet të bëjmë, dhe që në fakt të tjerët i kanë bërë tashmë, madje pikërisht gjatë riteve tribale të mbrëmshme. Kjo nuk ka lidhje me OBL-në fare, as me krimet e OBL-së. Sado të rënda e të papara të jenë krimet e këtij të fundit, sistemi gjyqësor amerikan i ka mjetet për t’i gjykuar dhe, sipas rastit, ndëshkuar.
Thashë në shkrimin lart që ndoshta vrasja e OBL-së nuk mund të shmangej; le të shpresojmë që dikur do të mësohen hollësitë tamam – tani për tani, në dy ditë kemi dëgjuar dy versione të ndryshme për ngjarjen. Përkundrazi, ishin festimet që më lanë gojëhapur; madje më trishtuan; dhe për festimet nuk është se pres të marr informacione të reja.
Amerika që tundte flamurët mbrëmë nuk është Amerika që njoh unë dhe respektoj, por turmë kaotike që nuk beson aq në vlera, sesa në forcën lakuriqe të armës dhe të parasë. Ti ndoshta doje të thoje se je pikërisht me atë Amerikë – puna jote.
Dhe rrugët tona këtu ndahen përfundimisht.
Xh2, une nuk bej asnje insinuate, vetem shpreh opinionin tim ne pergjigje te komentit mbi ndotjen e ajrit.
Se dyti, e kam thene edhe me pare, nuk kam frike askend (pervec perendise nese ekziston) dhe per kete shkak nuk bej dhelperira, te pakten jo ketu. Festa e disa te rinjve te cilet kendonin “Yes We Can’ nuk mund te cilesohet fashizem, dhe insinuata jote me habiti pa mase. Por nuk mbaj asnje inat, thjesht jap opinionin tim. Ja dhe nje artikull ndricues mbi kete ceshtje http://www.nytimes.com/2011/05/04/us/04youth.html?hp
Se treti, argumenti i drejtesise eshte i cale qe ne krye te heres sepse nuk bazohet ne realitet po ne eksperimente teorike te tuat. OBL i kish shpallur lufte SHBAve dhe duhet te vritej ashtu si u vra. Nuk me intereson aspak procesi sepse ndryshe nga ti une nuk kam asnje dyshim mbi fajesine e tij. Arsyet kryesore pse nuk kam dyshime jane: 1 ) e kish shpallur vete dhe 2)vrasja ime si mysliman qafir dhe amerikan ishte kredoja e tij. Kaq, pak dhe thjeshte. Te tjerat kam frike se perbejne CO2 dhe squfur.
Shteteve u duhet te perballen me realitetin dhe nuk e kane luksin e eksperimentimit te teorive filozofike sado te sofistikuara qofshin per arsyen e thjeshte sepse rrezikojne ekzistencen. Ne rastin e OBL kjo eshte me se e qarte, nuk ka nevoje per asnje argument, dhe fakti qe argumentohet per mua perben qorreri vetepercmuese dhe snobizem. Me tej, te gjitha shtetet, perfshi edhe ato me garantistet si Franca, nuk para ndalen kur vjen puna per interesat jetike te shtetit te tyre. Ky eshte realitet shume shekullor dhe sado qe teorite vene e vijne mbetet i skalitur ne fibren e marredhenieve nderkombetare.
E fundit, ti zgjedh te shohesh insinuata malinje gjithkund, une nuk kam ndermend te bie ne ate kurth. Thjesht jap argumenta.
@ Lulian
Jo i dashur, ajo qe dua te them eshte qe une parashikoj nje prani afatgjate Amerikane ne rajon. Arsyet makro i shprehu Hyllini fare qarte.
Per sa i perket dijenive te mija ne kete fushe, te ftoj te mos paragjykosh por te me pasurosh me te reja nese i ke. Do te lexoja me kersheri per shembull analizen tende mbi problematiken aktuale ne Pakistan dhe mbi efektet qe mund te jape per politiken e jashtme dhe interesat amerikane. Une coku kam ca dijeni per aspektin rajonal por mirepres fakte te reja nga ty. Nderkohe te sugjeroj nje hearing qe ndodhi dje ne nenkomitetin e inteligjences se dhomes me prani te disa nga eksperteve me ne ze per Pakistanin. Duhet te jete video ne CSPAN dhe transkriptin e gjen me googlim. Eshte si i thone ketej good stuff. Po deshe referenca librash me thuaj ne privat qe te mos merzisim te tjeret.
Faktet jane keto. Politika agresive nderkombetare e SHBAs, eshte shkak kryesor themelor dhe i vetem i fenomenit te terrorizmit. Ushqimi i diktaturave, i rogue states, konceptimi i tyre si me te padenja per demokraci e rrjedhimisht shnderrimi i tyre ne vatra terrorizmi, eshte veper e Amerikes. Ka dy zgjidhje. More of the same, apo ndryshim taktikash. Nuk di ku te ndahen rruget me Xhaxhain, por me mua te ndahen rruget ketu. Nese flet ne terma te “more of the same” e ngritje presioni ushtarak, e jo ne terma bashkepunimi reciprok e te barabarte, nuk te bejne fajde faktet e mia. Kot qe flasim. E mira e Amerikes nuk eshte lufta. Lufta eshte shkaku i rrezimit, historikisht, i te gjithe perandorive. Me shprese se amerikanet e njohin historine, e nuk perserisin te njejtat gabime, si dhe thote ai ‘Bama aty lart. Huge change in strategy, policy and tactics. Forget details.
Lulian:Faktet jane keto. Politika agresive nderkombetare e SHBAs, eshte shkak kryesor themelor dhe i vetem i fenomenit te terrorizmit.
I painformuar miku im, te sugjeroj Hoffman, Silverman, Richard Betts, si dhe frymezues te OBL si Syed QUtbi et. al per nje ide me te qarte te ideologjise dhe fillimeve te terrorizmit islamist.
Lulian:Ushqimi i diktaturave, i rogue states, konceptimi i tyre si me te padenja per demokraci e rrjedhimisht shnderrimi i tyre ne vatra terrorizmi, eshte veper e Amerikes.
Perseri i painformuar ose i keqinformuar nga neomarksistet, god bless their soul. Amerika nuk ka shnderruar asnjeri sepse deri para pak vitesh kishte doktrinen e veteizolimit. As ka konceptuar njeri si me te padenje, vetem perballet me realitete here te pelqyeshme e here jo. Literatura per kete eshte aq e madhe sa po ta le ty te zgjedhesh.
Lufta nuk eshte aspak e pelqyeshme dhe do te preferohej nje ndikim me ane te soft power (Nye) por kjo jo gjithmone eshte e mundur. Ne rastin konkret, OBL dhe ndjekesit e tij nuk lene rruge tjeter e si pasoje ato qe thua me lart jane demagogji ne kete rast.
Sigurisht qe ne kete vend te lire ke te drejte ta besh, por nuk eshte se te jep perparesi ne argument.
Nese ti ke zgjidhje pertej pergjithshmerirave, bujrum na i propozo te te degjojme. Sme the gje per Pakistanin nderkohe, megjithese vure ne dyshim njohjen qe kam une.
“I painformuar miku im, te sugjeroj Hoffman, Silverman, Richard Betts, si dhe frymezues te OBL si Syed QUtbi et. al per nje ide me te qarte te ideologjise dhe fillimeve te terrorizmit islamist.”
Kjo nuk me thote asgje pervec faktit qe ti di te shfletosh faqe librash.
“Perseri i painformuar ose i keqinformuar nga neomarksistet, god bless their soul. Amerika nuk ka shnderruar asnjeri sepse deri para pak vitesh kishte doktrinen e veteizolimit. As ka konceptuar njeri si me te padenje, vetem perballet me realitete here te pelqyeshme e here jo.”
Me thuaj nje periudhe, me te gjate se 10 vjecare, qe prej luftes amerikane-spanjolle, kur amerika nuk ka pasur nje front te hapur lufte. Deri para pak vitesh Amerika kishte doktrinen e vetizolimit, thote. Po ti sinqerisht kerkon fakte, apo edhe nje shekull histori qe ben mu me fakte nuk e pranon?
“Lufta nuk eshte aspak e pelqyeshme dhe do te preferohej nje ndikim me ane te soft power (Nye) por kjo jo gjithmone eshte e mundur. Ne rastin konkret, OBL dhe ndjekesit e tij nuk lene rruge tjeter e si pasoje ato qe thua me lart jane demagogji ne kete rast.”
BREAKING NEWS Politicus. Osama Bin Laden is dead. Keshtu qe ne rastin konkret, pershkallezimi i luftes sepse Bin Laden nuk te le shteg tjeter, eshte demagogjia dhe nekromancia jote.
“Nese ti ke zgjidhje pertej pergjithshmerirave, bujrum na i propozo te te degjojme. Sme the gje per Pakistanin nderkohe, megjithese vure ne dyshim njohjen qe kam une.”
Jep qofte edhe nje shenje qe kupton te pergjithshmet, perndryshe eshte e kote te harxhojme kohen time dhe tenden ne specifika.
Këto fjalë që thua, Politicus, më kujtojnë përrallën indiane të të verbërve dhe elefantit.
U doli një elefant përballë ca të verbërve dhe këta nisën ta prekin me dorë, për të gjetur se ç’ishte.
Trung peme, tha njëri, që i kish prekur këmbën; litar, tha tjetri, që i kish prekur bishtin; mur, tha i treti, që i kish prekur barkun; qyng, tha i katërti, që i kish prekur dhëmbin.
Amerika është vend i madh dhe i pasur, me shumë faqe dhe anë. Ti, dhe ata që të frymëzojnë ty, jeni duke i admiruar vrimën e bythës.
Politicus:
Po ti mund të jesh, bie fjala, i cekët nga trutë ose thjesht kastravec (është një ti gjenerike, nuk e kam për ty si Politicus). Kjo s’është arsye për të vendosur drejtësinë me plumb. Madje është pikërisht arsye për ekzistencën e sistemit gjyqësor, i cili i vë njerëzit në bangon e të akuzuarve jo sepse “dyshon” për fajësinë e tyre, por sepse fajësia e kujtdo duhet të provohet.
Ti thua që s’ke asnjë dyshim; po si i bëhet që unë kam? Mos vallë kjo më bën më pak “amerikan” se ti? Mos vallë kjo më rreshton në anën e “atyre”, siç insinuon ti? 11 shtatorin njëlloj e kemi përjetuar të dy; është e drejta ime që të kërkoj të marr vesh se si ndodhi pikërisht. Ti e di, njëlloj si unë, se OBL-ja e mohoi disa herë që ta kish organizuar atë aksion, deri në vitin 2004, kur e pohoi në një intervistë të cilën shumë ekspertë e konsideruan pastaj si të rreme. Cili është ai terrorist që bën një atentat masiv, si ai i 11 shtatorit, dhe refuzon që ta marrë përsipër?
Prandaj unë do të preferoja gjyqin. U tha këtu se gjyqi paraqet disa vështirësi; kam lexuar diku që drejtësia amerikane, në rrethanat e tanishme, nuk do t’i kishte provat e mjaftueshme për ta gjykuar OBL-në fajtor; ndoshta kjo është një arsye e mëtejshme për ta shmangur gjyqin. Ekzekutivi nuk e ka komoditetin tim, për të menduar para së gjithash në mënyrë etike. Edhe këtë e kuptoj. Nuk e miratoj, por e kuptoj.
Çfarë nuk kuptoj, është festa. Çfarë më shqetëson, është festa. OBL-ja ishte një kalë i ngordhur, një pankartë e kalbur nga shiu, asgjë më tepër. Është shumë e trishtueshme të shohësh qytetarë të superfuqisë së vetme të planetit të dalin në rrugë, për të kremtuar vrasjen e një kufome.
Meqe ngulmon me detyron te te nxjerr zbuluar pa perfituar asnje kenaqesi nga kjo.
xh2:Ti thua që s’ke asnjë dyshim(nenkupton 11 shtatorin besoj); po si i bëhet që unë kam?
Pa komente.
Xh2:Mos vallë kjo më rreshton në anën e “atyre”, siç insinuon ti?
Une nuk insinuova asgje, dhe ne se “ata” jane talibanet pergjigja ime per ty eshte jo. Se ku te rreshton po e le ta vendosin ata qe e lexojne dyshimin tend per 11 Shtatorin ne blog. Por eshte e qarte qe nuk e paskemi perjetuar njelloj.
xh2:Ti e di, njëlloj si unë, se OBL-ja e mohoi disa herë që ta kish organizuar atë aksion, deri në vitin 2004, kur e pohoi në një intervistë të cilën shumë ekspertë e konsideruan pastaj si të rreme.
Une jo vetem nuk e di po as qe marr mundimin ta analizoj kete teori konspirative e cila me kujton ate qe “kullat i hodhen cifutet se nuk u vra asnje cifut brenda”. Madje me duket jashte kontekstit te personave me intelekt mbi minimalen. Te sugjeroj perulesisht te googlosh Carrie Lemack te cilen me ka rene fati ta takoj.
Nderkohe ka nje kasete te gjetur ne Nentor 2001 ne Afghanistan ku ai diskuton me katundaret talibane se si e kish parashikuar qe do shperbeheshin shufrat metalike po nuk besonte se do kish aq shume viktima. Sigurisht qe konspiracionistet mendojne se e ka krijuar CIA edhe kete.
xh2:kam lexuar diku që drejtësia amerikane, në rrethanat e tanishme, nuk do t’i kishte provat e mjaftueshme për ta gjykuar OBL-në fajtor; ndoshta kjo është një arsye e mëtejshme për ta shmangur gjyqin.
Une nuk mbaj pergjegjesi per cfare lexon ti, por ka nje gjyq per bombat e ambasadave ne Tanzani dhe Kenia ku OBL eshte denuar nga drejtesia amerikane. Pra argumenti eshte pese me hic, teorira interneti pa vlere. Jo vetem aq, por edhe nese ka ndonje cike te vertete, ceshtja nuk eshte se nuk ka prova, por se sherbimet e inteligjences nuk mund ti japin te gjitha pa rrezikuar burimet e informacionit dhe metodat qe jane perdorur. Pra eshte ceshtje thjesht teknike e jo pergjegjesie. Kjo e fundit eshte e qarte si drita e diellit per ata me intelekt mbi minimalen si puna jone.
xh2:Çfarë nuk kuptoj, është festa. Çfarë më shqetëson, është festa. OBL-ja ishte një kalë i ngordhur, një pankartë e kalbur nga shiu, asgjë më tepër.
Sic te thashe me siper ke keqinformacion per rolin e OBL si kale i ngordhur. Informohu perpara se te nxjerresh postulate. Qe nga 1997(fatwa kunder Amerikes-shpallja e luftes) e ketej: Bombat ne Ambasadat Afrikane, fregata Cole, bombat ne Sinagoge ne Marok, 11 Shtatori, dhe dhjetra tentativa te ditura e te paditura -mbajne firmen, financimin dhe organizimin operativ te atij “kalit te ngordhur”. Pasi ne “barbaret” perdorem forcen kunder tij ne Afganistan ka vazhduar te organizoje por ne shkalle teper me te vogel se i duhej te ruante koken dhe shume nga togeret o u kapen o u vrane. Me pas, ka vazhduar te frymezoje filiale ne Somali(al Shabbab), Magreb(AQAB), Yemen/Arabi Saudite (AQAP), Indonezi/Filipine te cilat kane kryer sulme ne te gjitha kontinentet. Pra, ky “kali i ngordhur” ishte personazh kyc qe te rrezikonte koken ty dhe mua qe skemi asnje faj apo jo?( se di ti po une shkoj shpesh me vajzen ne Time Square).
Nga ana teorike, Kalifati Islamik qe ai kerkonte perbente nje alternative ku disa njerez gjenin prestigjin e humbur, etj etj pra si profet i gjalle perbente nje hallke kryesore te te gjithe levizjes. Ne fakt, anetaresimi ne AQ behet duke i deklaruar besnikerine atij. Per argumenta psikologjike ( te cilat e di qe te terheqin) referoju Marc Silverman, Understanding Terror Networks, 2004. Copezat i gjen edhe ne Google Books.
Per sa i perket festes, eshte legjitime deri ne nje ashtu sic do festohej vrasja e Hitlerit gjate Luftes se Dyte Boterore sepse perceptimi do ishte qe Gjermania ishte afer humbjes. Askush nuk mund te spekuloje se si do rridhnin ngjarjet por eshte afermendsh qe kur nje shteti (grupi jo shteteror ne kete rast) i pritet koka karizmatike, gjasat jane qe do shperbehet ose te pakten dobesohet ndjeshem.
Ky ishte edhe krahasimi qe beri Gergen, te cilin ti e cilesove feminor edhe pse njihet si eksperti me me ekperience ne ceshtjet e politikave (ka punuar me kater presidente thote CNN-ja) dhe drejton qendren e Harvardit per politiken nderkombetare.
Sic u shpreh Gergen, eshte nje nga te paktat raste kur fiton e drejta, pra festa eshte legjitime. Nuk i bie kujt ne mend per kufomen, festohet mundja e nje ideje e cila ndonese nuk eliminohet me vrasjen OBL, plagoset rende.
Per mua ky eshte sihariq i madh, dhe sinqerisht nuk arrij te kuptoj rezervat e kujtdo.
This is cheap Politicus.
it must save me some money then Lulian.
Actually no, since nobody is buying it.
“Meqe ngulmon me detyron te te nxjerr zbuluar pa perfituar asnje kenaqesi nga kjo.”
Holy shit! Hajde demaskim, hajde! Sa dobet niveli mer dhe shkru carcafe.
Diskutimi është hapur shumë, ndoshta nuk e mbyllim dot më.
Megjithatë, Politicus, them se ma ke borxh një sqarim për një shprehje tënden më parë, e cila nuk më pëlqeu.
Shkrove:
A mund të shpjegosh se ç’të shtyu të deklarohesh kështu?
Po të sqaroj, paraprakisht, se të besoj kur thua se nuk është se kishe ndërmend të më nxirrje mua sikur “nuk jam me Amerikën”, edhe pse unë ashtu e mora në krye. Dakord. E tërheq supozimin tim. Nuk e kishe me mua.
Po me kë e kishe atëherë?
Kush t’u duk ty se po devijonte nga vija pro-amerikane dhe nuk ishte me Amerikën?
Mos të ka akuzuar ty gjëkundi njeri se “nuk je me Amerikën” dhe e pe të arsyeshme të siguroje lexuesin se, përkundrazi, edhe ti “je me Amerikën”?
Mos ndeshe dikë në këtë debat (natyrisht duke më përjashtuar mua, sepse çështjen time e sqarove më lart) që t’u duk se nuk ishte me Amerikën?
Mos ke krijuar gjë përshtypjen se të analizosh ose të kritikosh raste ose incidente kur Amerika shkel të drejtat e njeriut që i ka mbështetur ajo vetë e para do të thotë se “nuk je me Amerikën”?
Mos mendon vallë se ata që e kritikojnë Amerikën se po i shkel këtij apo atij robi lufte ose terroristi ose edhe “terroristi” të drejtat (p.sh. duke e vrarë pa gjyq ose duke e torturuar në burg) janë kundër Amerikës?
Apo mos mendon vallë se sot, të ngresh zërin në mbrojtje të idealeve dhe të parimeve që janë KUINTESENCA e Amerikës, është streha e fundit e anti-amerikanizmit?
Të lutem mos i konsidero këto më lart si “marrje në pyetje”, por vetëm si mundësi hipotetike përgjigjeje. Janë më shumë pyetje retorike, të cilave t’i s’ke as nevojë as detyrim t’u përgjigjesh.
Por them se njëfarë sqarimi bën mirë ta sjellësh. Jam në pritje.
Une jam me Ameriken nuk ka si qellim as te demaskoje armiqte brenda nesh e as te shprehe nevojen time per tu deklaruar amerikan. Eshte thjesht nje pozicionim i qarte ne favor te pozicioneve te cilat jane ne gjykimin tim ne interesin afatgjate kombetar te SHBA-ve. GJithashtu do te thote qe shkelja e te drejtave te OBL, Talebaneve etj. ndonese jo e parendesishme ne nivel teorik, eshte “e fundit ne listen e prioriteteve te mia”.
Per mendimin tim, ata qe duan te gjejne gjilperen ne kashte jane misguided dhe pre e njefare hiperintelektualizmi snob. Madje permenda edhe ate analistin ne CNN ne se te kujtohet, emrin me duket se e ka Philip Gourevitch.
Kaq, as me shume e as me pak.
Duke iu referuar dyshimit tim në lidhje me fajtorët dhe autorët e sulmeve të 11 shtatorit 2001, Politicus shkruan:
Teori konspirative për 11 shtatorin ka sa të hanë qentë (se cila të kujtohet ty, kjo ka lidhje me leximet e tua). Vetë ekzistenca e kaq shumë teorive tregon se ka diçka që nuk shkon me shpjegimin zyrtar.
Një sondazh i kryer nga Zogby International në 2004, në ShBA, ka treguar, bie fjala, se 49 përqind e banorëve të NYC besojnë se ka pasur individë brenda qeverisë amerikane të cilët e dinin paraprakisht që do të ndodhnin sulme të tilla, por që me vetëdije vendosën të mos bëjnë asgjë për t’i penguar ato.
Sipas një sondazhi tjetër, përsëri nga Zogby, 42% e të intervistuarve anembanë ShBA besojnë se ka pasur një cover-up, nga ana e establishmentit amerikan, në lidhje me shkaqet dhe rrethanat e 11 shtatorit; 45% e të intervistuarve mendojnë se këto sulme duhen hetuar sërish.
Më në fund, një sondazh i tretë, i kryer në gusht të vitit 2007, ka treguar se 51% e publikut në ShBA dëshiron që Kongresi të hetojë Bushin dhe Cheney-n në lidhje me sulmet; dhe 67% e publikut në ShBA kërkon hetimin e arsyeve që çuan në shembjen e kullës të njohur si WTC 7.
Të dhënat i gjen në këtë faqe. Ka edhe sondazhe të tjera (nga gazeta, kanale televizive etj.), por ato të Zogby-t janë më të besueshme.
I gjithë ky pështjellim konfirmon çfarë thashë më lart: se 11 shtatori 2001 ende mbetet i rrethuar me të panjohura të rëndësishme. Teoritë konspirative rrjedhin drejtpërdrejt nga kjo pamjaftueshmëri e së vërtetës (këtu nuk po marr fare në konsideratë çfarë mendojnë të tjerët për këtë punë, p.sh. në Europë ose në Azi; le të mos e zgjojmë atë qen, tha).
Unë nuk solla këtu asnjë teori konspirative – që Bin Ladeni nuk u doli zot sulmeve menjëherë, haptazi dhe publikisht është diçka që dihet. Se pse e bëri këtë, për këtë mund të sillen shumë shpjegime.
Më tej akoma, teoritë konspirative janë të shumta dhe të larmishme; por më e pabesueshmja prej tyre është që ShBA u gjunjëzuan atë ditë nga një bandë prej 19 terroristësh arabë të armatosur me thika të vogla.
I vetmi dallim formal mes kësaj teorie dhe të tjerave është se këtë e ka bërë të vetën administrata amerikane, ose më gjerë akoma, pushteti, the establishment. Mua kjo s’më duket ndonjë arsye për ta konsideruar çështjen si të zgjidhur. Si rregull, unë nuk i besoj diskursit të pushtetit; është i themeluar mbi gënjeshtrën.
Argumenti yt, sipas të cilit meqë disa prej teorive konspirative janë haptazi të pambështetura, atëherë çdo teori konspirative është e pambështetur është i pavlefshëm.
Siç thashë, teoritë konspirative lindin sa herë që versioni zyrtar i një ngjarjeje nuk gëlltitet dot. Të kujtoj, bie fjala, vetëvrasjen e vërtetë ose të supozuar të Mehmet Shehut në Shqipëri, për të cilën flitet sot e kësaj dite. Përkundrazi, për vdekjen e Enver Hoxhës teori të tilla (se e kanë vrarë mjekët, etj.) kanë qenë minimale.
Ti e di mirë që një nga detyrat e shërbimeve sekrete është dizinformimi; CIA e ka shpallur haptazi këtë, si parim strategjik. Atëherë pse u dashka të skandalizohemi kaq shumë me dyshimin se CIA, ose Mossadi, ose shërbimet sekrete të Pakistanit dhe të kujtdo vendi tjetër kanë manifakturuar prova?
Brenda establishmentit amerikan ka rezistencë të madhe, kur vjen puna për të ndriçuar rrethanat e 11 shtatorit. Të kujtoj se sot e kësaj dite nuk është sqaruar mirë se kush e ndërmori sulmin me spore antraksi kundër Tom Daschle-s dhe të tjerëve, në muajt pasues; edhe pse dihet që autori është i brendshëm – për shkak të prejardhjes së sporeve.
Nga eksperienca italiane e viteve 1970-1980, mund të them se nuk ka pasur sulm terrorist në atë vend, nga e majta dhe nga e djathta, ku të mos jenë ngatërruar shërbimet sekrete: italiane, franceze, amerikane, izraelite, sovjetike, bullgare, turke, arabe. Që nga vrasja e Aldo Moros, te rrëmbimi i gjeneralit James Lee Dozier, te rrëzimi i avionit DC-9 në Ustica, te bomba në Piazza Fontana, te bomba në stacionin e trenit në Bologna. Pa u sqaruar roli i shërbimeve sekrete në sulmet e 11 shtatorit, nuk mund të thuhet se ajo ngjarje është ndriçuar përfundimisht.
Xh2, per hir te zotit, ndalu ketu me kete argument. Pa mllef e pa insinuata te asnje lloji.
35 % te amerikaneve sipas sondazheve nuk besojne qe Obama eshte qytetar amerikan, etj. etj. kjo ska asnje relevance ketu. Teorite konspirative jane…..epo cte jene tjeter, teori konspirative. Cdo fjalor i hajrit shpjegon se kuptimi i nje konspiracioni eshte nje histori e mbeshtetur ne supozime fantazie e jo ne fakte. Si te tilla jane te gjitha krejt pa vlere.
Shpresoj qe te mori rrjedha e argumentit e qe u ngute ca po sa me siper nuk rri as ne qiell e as ne toke. Ngaterron fakte me teorira(dizinformimi ndodh po CIA dhe 15 agjensite e tjera te inteligjences,nuk veprojne dot me ligj brenda territorit te SHBAve dhe ka nje histori te tere qe e shpjegon kete), permend Tom Daschle duke mos qene i informuar qe personi u gjet dhe u vetevra, dhe permend nje rol imagjinar te sherbimeve sekret ne 11 Shtatorin i cili thjesht nuk ekziston. Cilat sherbime sekrete? CIA et.al sic e thashe me siper me ligj nuk e kapnin dot Muhamet Atten edhe nese do e dinte ku ishte sepse me kete merret FBI-ja. Eshte ceshtje juridiksioni, pyet juristet se ta shpjegojne. Ndofta do ishte me mire te informoheshe se si funksionojne sherbimet ne nje demokraci ( jo vetem ne Amerike po kudo eshte e njejta skeme), une do te sugjeroja Angelo Codevilla Informing Statecraft ose cdo gje qe gjen nga Paul Pillar. Jo per te krijuar Co2 por per te ndare realitetin nga fiksioni. Gjithashtu vlen Spy nga David Wise i cili eshte kritikuar shume nga sherbimet amerikane si autor. Kjo per te te hequr dyshimet mbi autoret. Ky i fundit eshte edhe interesant si histori.
Per ta thene me dy fjale, eshte e mundur qe nje organizate e mireorganizuar, e cila i pergatit ushtarakisht ndjekesit, e cila e njeh mire menyren e funksionimit te shoqerise demokratike te armikut dhe qe nuk eshte ne vemendjen e tij ( limited resources) te kryeje nje sulm te tille. Se si qysh e tek ta sqaron raporti i komisionit te posacem i cili evidenton ku deshtuan sistemet e sigurise. Ceshtja qendrore ishte (dhe deridiku mbetet) fragmentizimi i sherbimeve. Prandaj dhe Kongresi krijoi ne 2003 ODNI si agjensi koordinatore.
@ theollogos-nje tjeter teori konspirative eshte ajo qe Osama ka qene njeri i CIA-s. Nje nga librat qe e sqaron kete eshte shkruar nga Milt Bearden dhe David Wise i cili ka qene shefi i stacionit te CIAs ne Pakistan, nje version i cili ka gjetur mbeshtetje faktuale nga shtypi dhe vezhgues akademike te kohes. CIA ne asnje moment nuk kishte lidhje te drejtperdrejta me muxhahedinet, kete e kryente sherbimi ushtarak pakistanez ISI gje e cila shpjegon edhe vazhdimesine e lidhjeve te Talebaneve me sherbimet pakistaneze. Pra teoria eshte nje thjeshtim i tepruar i atyre qe i duan gjerat e thjeshta se me te komplikuarat si rrokin dot. Spo e bej carcaf se na merzitet Luljani.
Politicus, ti ke zgjedhur të besosh ligjërimin e pushtetit. Pa problem, me kusht që ta kuptosh se klasa në pushtet është e para që kërkon fshehjen e të vërtetave – meqë të vërtetat janë gjithnjë subversive (po kush më mirë se ti do ta dinte këtë?).
Thua:
Prandaj edhe Obama shkoi dhe e bëri publike certifikatën e lindjes!
Natyrisht, por sikur ishim duke folur për atë kasetën e regjistruar të Bin Ladenit që u gjet në Afganistan?
Këtu nuk je i informuar. Çështja është rihapur (http://www.wired.com/magazine/2011/03/ff_anthrax_fbi/).
CIA duhej të merrej me Bin Ladenin. Me Attën në ShBA mund të merrej Mossadi.
Boll me këto padronizime, të lutem; nuk i shtojnë asgjë argumentit. Nuk ke ti këllqe të më padronizosh mua kështu (mjaft të shohësh mënyrën si argumenton; juristët nuk më shpjegojnë dot pse hidhesh ti degë më degë).
Nuk më bind ai raport.
Me një fjalë, ta përsërit: teoritë konspirative janë ato që janë; por teoria që mbron ti është më konspirativja e konspirativeve!
Unë do t’i ndal menjëherë këto replika kur ti të pushosh
së gënjyeri,së shtrembëruari fjalët dhe së vëni gjëra në gojën time.Dikush me ka thene qe kur rrjedhin njerezit fillojne e thone budallalleqe te cilat kur ishin ne rregull sdo i kishin menduar kurre. Por edhe i rrjedhuri e di ku e ka kufirin, instinktivisht.Arsyet e rrjedhjes i duhen lene specialisteve po ajo qe eshte e sigurte eshte qe ska ilac qe u ben pune.
Shumë dobët – por, si formë rrugaçërie, krejt në pajtim me vijën politike që ti përfaqëson (sapo të dhashë pesë yje: t’i gëzosh).
Ne fakt Xha Xha duhet marre si kompliment ky! Sidomos kur vjen nga nje person qe te rrjedhurit (e lengut pa forme) e ka kthyer ne karriere… Politicus, nuk ia vlen te te pergjigjesh dhe me vjen keq qe Xha Xhai vazhdon te harxhoje kohe me ty, nderkohe qe duhet te shpenzoje energji te shumta per te riparuar demet e tua dhe te atyre qe te shkojne nga pas. Fatkeqsia me e madhe eshte se Bin Laden do te arrije ta mposhte Ameriken perfundimisht diten qe argumentet e tua behen te pranueshme… Kurre nuk do te kishin qene per Ameriken pre-binladen! Po deshe te sjell edhe citate per kete, por je i pashprese! Dhe te kemi lene ty demokracine ne dore?
Politicus, Osama ndoshta nuk ka qene operativ i CIA-s, apo edhe njeri i saj direkt, por fakt eshte se muxhahedinet u financuan nga ShBA dhe madje per kete ka dokumete dhe fakte historike. Madje per kete amerikanet kane bere edhe filmin Charlie Wilson’s War, qe bazohet mbi ate qe njihet si Operation Cyclone. Sipas te dhenave CIA pranoi financimin e muxhahedineve me nje fond qe arriti miliardin e dollareve dhe eshte disi e pabesueshme qe keto para t’u jepeshin qorrazi paksitanezeve. Natyrisht pika e kontaktit ka qene sherbimi pakistanez dhe sauditet, por eshte disi e pabesueshme qe CIA bente sehir apo hidhte fall sesi do te shkonin punet. Nga ana tjeter Osam vjen nga nje familje shume e fuqishme dhe nuk ka qene ndonje anonim kuturu i trullosur nga predikimet e rruges.
Puna eshte se edhe ne wikipedia thuhet se Osama eshte pergjgjes per sulmet e 11 shtatorit. Likujdimi i tij ne kete forme ngjall shume dyshime, te cilat jane legjitime qe te lindin. Kjo pasi nje vrasje kaq e erret dhe pa sesnin e venies se drejtesise minimalisht eshte coroditese, por mua me kujton ate anekdoden qe ironizon sicilianet, sipas te ciles, babai vrau djalin e vet pasi qe ne ditet e para te shkolles mori vetem nota te larta. Arsyeja? “Sapeva troppo”. ShBA kishte dhe gurin dhe arren, pra mund te bente drejtesine si nje fakt publik te gjithepranuar.
Sa i perket teorive konspirative une mendoj se ndaj tyre duhet ruajtur, por edhe nje vesh duhet mbajtur celet. Pasi gjithsesi kane forcen qe te krijojne diversione ne shoqeri. Si ilustrim mund te sillen dy fakte te fundit; ne kohen e para viteve ’90 ne Shqiperi qarkullonte nje liber me titullin “Konspiracioni i madh kunder Rusise”, i cili sqaronte rolin e britanikeve dhe agjentit Sidney Reilly ne kunderveprimin ndaj revolucionit dhe nje atentati ndaj Leninit. Per gjithe keta vite britaniket e kane cilesuar si nje prodhim propagandistik sovjetik, deri sa nje dite te bukur na thone qe jo, ishte e vertete ajo qe thoshin ruset. http://www.bbc.co.uk/news/world-12785695.
Po keshtu mashtrimet e publikut jane specialitet perendimor dhe me kete rast edhe zbardhja se vertetes per Letren Zinoviev, e cila u be me urdher te Toni Bler dhe Robin Kuk. http://rbth.ru/articles/2007/08/25/letters.html.
Te gjitha keto dyshime do te binin me nje dalje te Osames ne gjyq sikunder u be xhanem edhe me Nurembergun, pavaresisht se ne hije, perpjekjet per paqe te njeanshme ishin bere.
Duke pasur parasysh se një pjesë e teorive konspirative, madje ato më trashamanet dhe të pabesueshmet, përhapen nga vetë shërbimet sekrete si formë dizinformacioni për të turbulluar ujërat dhe për të kapur në rrjetë peshqit që janë gati të kafshojnë çdo grep që u hedh shteti, do të shtoja këtu një tjetër shembull flagrant: masakrën e 22,000 oficerëve polakë prej policisë sekrete të Stalinit në Katyn menjëherë pas ndarjes së Polonisë mes gjermanëve dhe sovjetikëve në 1939; e cila iu atribua zyrtarisht nazistëve dhe çdo orvatje për të zbuluar të vërtetën u cilësua si teori konspirative skandaloze nga aparatçikët spurdhjakë sovjetikë të propagandës dhe të informacionit; deri në fillim të viteve 1990.
E drejte, megjithese teoria konspirative ne sisteme qe e kane te ligjeruar likujdimin fizik per shkaqe politike, veshtire se mund te funksionoje. Si te thuash, kur dikush nuk ngrihet publikisht me ze te larte te vere ne dyshim te verteten e pushtetit, mbetet minimal edhe ndertimi ne mase i nje teorie te ketille, pasi flagranca e krimit dhe releja juridike e vrasjes e ben te gati te pamundur. Per se jashtimi sisteme si ai i Stalinit ishin demaskuar me kohe dhe me lehtesi mund te perdoreshin si rrufeprites per cdo akuze. (sidoqofte prane te vertetes)
Meqenese jemi ketu dhe hyra te shkruaj, do te ishte me interes te vleresohej ketej e tutje edhe roli i ketij akti mbi Presidentin Obama, i cili mban cmimin Nobel per Paqe. Kjo pasi turbullimi moral qe ka provokuar mund te vendose seriozisht ne pikepyetje edhe institucione te tilla ne Perendim qe jane bere bartese te moralit te shendoshe. Nese dicka do te levize, megjithe mend qe vdekja e Osames ne kete forme paradoksalisht mund te reformoje sadopak shoqerite qe po shohin tanime nga vetja.
Me sa mbaj mend, teorinë se masakrën e Katynit kishin bërë sovjetikët e kanë konsideruar si konspirative edhe të majtët në Perëndim.
Mua prape nuk me bind ky argumenti per gjyq. Nga ana ligjore nuk ka kellqe fare njehere, por as nga ana morale. Parimi ketu eshte “public safety,” dhe qe me gjithe idealizmin e se vertetes, demokracise, te drejtes se publikut per t’u informuar, e te gjitha, nje gjyq i tejzgjatur kunder Bin Laden nuk do ishte ne gjendje ta garantonte.
Nuk mund te thoni me plote gojen se per gjithe keto ideale demokratike jeni te gatshem te sakrifikoni sigurine publike, gje qe mund te perfshije edhe jete njerezish, sulme terroriste nga te gjitha krahet, ne dac nga adhuruesit e Bin Laden-it, ne dac nga adhuruesit e Amerikes.
E di, ti thua “pranvera arabe,” Bin Laden nuk ka me adhurues, etj, etj. Por nje gjyq i tille do i zgjonte keta adhurues, e ti nuk mund te japesh asnje garanci se nuk do ishte keshtu.
Idealet dhe parimet themelore te demokracise kane vlere per aq kohe sa jane pragmatike, te arritshme, te beshme. Perndryshe jane utopike.
Ta haje dreqi, nje hale me pak. Cfare ka ketu per te mos u cliruar. Shume gabim behet qe shihet ky clirim si gezim per vdekjen e tjetrit.
E bejne ekstremistet e trashe e kokegdhe, psikopatet si Hyllini e Politicus nga nje krah me retoriken e tyre “armiqesore,” vete edhe Xhaxhai dhe bie pre e saj dhe e ben me ekstremin tjeter duke shfaqur neuroza konspiracioni, duke e stigmatizuar clirimin e njerezve nga nje gogol, nga nje fantazem, nga nje dordolec i rrezikshem si te ishte operativ si jo, duke e stigmatizuar kete clirim si “gezim.”
Jane patologjike te dy anet e kesaj dhe ushqejne njeri tjetrin pa e kuptuar. E verteta eshte qe jemi kafshe, ne sensin biologjik te saj. Vdekja s’eshte as perfekte dhe as e shemtuar, e nuk do jete kurre, sa do parime te ngreme, rruge te shtrojme e gure kilometrik te veme.
Mbaroi. Perpiqu ta kthesh ne event ne sensin qe i jep Badiou eventit, me qe edhe eshte permendur shpesh ne PTF keto kohet e fundit. Nese vdekja e Bin Laden krijon mundesi per alternativa, per nje te ardhme ndryshe nga c’ka qene keto dhjete vjetet e fundit, atehere kerko keto mundesi, keto alternativa.
Por boll me keto nekromancira dy paleshe ku nje krah kerkon gjyq per te vdekurin, per te shkuaren, si te ishte i gjalle, si te ishte e tashme, e nje krah tjeter vazhdon e ushqen fantazmen duke thene se asgje s’ka ndryshuar, madje me shume trupa duhen derguar. Do ishte qesharake gjithe kjo sikur te mos ishte serioze.
Lulian Kodra:
Ore Lulian, kur kështu? Ç’qenkan këto neuroza konspiracioni? Po nga na dolët të gjithë kaq psikiatrikë xhanëm?
Qëkur qenka neurozë konspiracioni të dyshosh në versionin zyrtar të dhënë për një incident madhor, si ai i 11 shtatorit 2011? Unë nuk përqafova ndonjë teori konspirative (meqë asnjëra s’më bind plotësisht), vetëm sa vura në dukje që, mes teorive konspirative, më konspirativja është versioni zyrtar që është ofruar për ngjarjen. Këtë quan neurozë ti?
Ç’ka ndodhur me ty, o njeri?
je teresisht i sakte per financimin Theollogos sepse eshte i faktuar, por jo me konspiracionin (i cili merr faktin e provuar te financimit dhe e shnderron ne “Osama ishte i Amerikaneve” apo “CIA qe ajo qe e trajnoi”. Keto te dyja jane thjesht te paverteta e te paprovuara askund. E para muxhahedinet nuk jane e njejta gje me AQ, sepse te paret jane afgane dhe te dytet jane kryesisht arabe. E dyta, OBL ne fillim nuk vendosi ta vendoste organizaten ne Afganistan por ne Sudan. Vetem kur e perzuri Sudani dhe ne pushtet erdhen Talebanet vendosi te transferohej aty. E treta, shume muxhahedine luftuan kunder OBL si Ahmed Shah Masud. Ky eshte ai qe OBL e vrau me 10 Shtator me ane te nje kameramani bombe. Pra e kupton edhe vete ti qe nuk qendron ai pergjithesimi “Osamen e trajnuan amerikanet”.
Ndersa per Arabine Saudite ajo financoi vete muxhahedinet dhe jo nepermjet CIA-s, ka nje ndryshim thelbesor. Sic e ke pare tek ai filmi me Tom Hanks dhe Julia Roberts qe permende, per cdo dollar amerikan sauditet ju pergjigjen nje me nje. Ne film per reference ja thote operativi greko amerikan i CIAs kongresmenit Wilson gjate takimit me armeshitesin izraelit.
Ne volumin e Bearden/Rise mbi kete ceshtje ka disa sqarime mbi rolin e vertete te Wilsonit, mjaft interesante sepse rrjedh nga pikeveshtrimi i CIAs per politikanet.
Se c’kane nje lloj fetishizmi vetushqyes keto teorite e konspiracionit, por qe nuk para kane te bejne edhe aq shume me faktin qe versioni zyrtar nuk eshte i plote, por me faktin qe versioni zyrtar nuk mund te jete kurre i plote. Kundershembulli i Enver Hoxhes ketu provon ne fakt te kunderten, pasi eshte mosha e thyer ajo qe perben pranimin.
Kisha frike se do i hyje ketij argumenti, dhe i hyre. Ke te drejte kur thua: “Teoritë konspirative rrjedhin drejtpërdrejt nga kjo pamjaftueshmëri e së vërtetës.” Por eshte e pandershme te thuash se e verteta mund te jete e mjaftueshme ne ate mase sa qe nuk do gelonin teori konspiracioni. Cdo event ka disa variante narrative, disa te besueshme, disa jo, e sa me i madh eventi, aq me shume variantet e aq me i veshtire varianti i sakte. Thua se eshte e pabesueshme qe 19 arabe me thika te kene gjunjezuar Ameriken. Por qe kur qenka besueshmeria kriter per te verteten? Po te ishte, atehere asnje besim nuk do mund te provohej i pavertete. Ky eshte idealizem fondamentalist, t’a haje dreqi. Arsyeja e ekzistences ne mase kaq te madhe te teorive te konspiracionit eshte permasa e vet eventit o Xhaxha, s’ka lidhje me faktin qe versioni zyrtar mund te mos jete i vertete. Keto jane shume kapercime. Dhe c’eshte me e keqja, nuk me jep pershtypjen se kjo qe po ben, perdorimi i konspiracive, sherben per te arritur tek nje e vertete, por per t’i dhene te drejte nje pozicioni.
“Kushdo mendon se kjo duhet te shpejtoje procesin e terheqjes amerikane nga Afganistani nuk di se c’thote, e kunderta eshte e vertete. Tani do te duhet qe Amerika ti ktheje syte nga Talebanet Pakistaneze te cilet kane rrjete te mireorganizuara boterore e te cilat derimetani i kane lene shteg Alkaedes.”
Ketu supozohet se ti di c’thua. Vetem se ke nje problem te vogel. Hem mos terheqje nga Afganistani, hem kthim sysh nga talebanet pakistanez, do te thote hapje fronti te ri pa mbyllur te vjetrin. When you have a hammer, tha…
Pakistani nuk eshte front i ri, thjesht zgjerim i frontit te deritanishem.
Lexova qe stofkulla e Osames ishte vetem 1 km larg Akademise Ushtarake te Pakistanit.
Nuk e di sa e vertete eshte kjo puna e largesise, po edhe 10 km te kete qene ka qartazi diçka ironike ne kete mes.
Megjithate Amerika nuk ka ndonje arsye qe Pakistani te shkaterrohet si pasoje e ndonje lufte civile.
Kur talebanet jane me te sigurte afer Akademise Ushtarake te Pakistanit, atehere kontrollojne nje pjese te mire te shtreses se oficereve, çka do e kthente luften civile ne nje kasaphane mes trupash te rregullta.
Fati i territoreve me rendesi gjeostrategjike si Ballkani, Siro-Palestina, Kaukazi e zona Afgano-Pakistane eshte i shkruar, o ka ndonje pax imperiale o ka luftera te pafundme.
Nese Amerika nuk arrin dot te vendose Pax Americana ne ate zone, atehere do kthehet ne bordello, sepse luhen interesat e 6 Fuqive, India, Rusia,Kina, Irani, Anglo-Amerika dhe ‘Sunitia'( vullneti sunit, aktualisht ne formen talebaneske).
Vetem Amerika mund ti jape zones paqe dhe demokraci, e jo Amerika e xha xhait por e politicus-it.
Amerika e xha xhait jep vetem iluzione qe neser perkthehen ne kasaphana, ajo e politicus me kosto te ulet njerezore garanton paqe, prosperitet dhe rrugen drejt demokracise.
Nese Amerika arrin te vere Pax Americana ne ate rajon, ashtu siç e vuri ne Ballkan me nderhyrjet ne Bosnje e Kosove, atehere rajonit i garantohet nje 40-50 vjeçar paqe e rrugetim drejt demokracise.
Do ishte fatkeqesi per 200 e kusur milione njerezit e Afagano-Pakistanit, sikur Amerika te terhiqej nga rajoni.
p.s xha xha e paske marre me yrysht kete punen e ndarjes se rrugeve, keto poza ekstremiste bien ndesh me frymen qe i ke dhene deri me tash blogut.
Hyllin, një nga synimet strategjike të Bin Ladenit ka qenë që ta shkatërronte financiarisht dhe ekonomikisht ShBA, duke e futur në luftra të vogla, fërkuese, të bezdisshme anembanë globit.
Këtë OBL-ja e ka arritur tashmë. ShBA ka një deficit publik marramendës, një klasë politike që nuk ka ndonjë plan të mirëqenë për ta ulur këtë deficit publik përveçse duke hequr dorë nga subvencionimi i të gjitha atyre shërbimeve që janë edhe baza e qytetërimit perëndimor: asistenca sociale, shëndeti, shkollat, kultura, punët botore.
Në 2010, ShBA shpenzoi rreth 690 miliard dollarë për ushtrinë (4.7% të GDP-së); krahasuar me Kinën (114 miliard, 2.2% të GDP-së), Rusinë (52 miliard, 4.3% të GDP-së) dhe Gjermaninë 47 miliard, 1.4% të GDP-së). Dallimi mes këtyre vendeve nuk është vetëm në shifra; por edhe në atë që tre të fundit shpenzojnë paratë e veta, ndërsa ShBA i merr borxh, në një kohë që ekonomia e mirëfilltë, prodhuese po i zhvendoset drejt Kinës dhe Indisë.
(vetëm për bandat muzikore ushtarake, Pentagoni shpenzon 317 milion dollarë në vit)
Ka edhe më. Një vend që shpenzon kaq shumë për ushtrinë e vet, e vë veten në dorë të kastës ushtarake; nëpërmjet forcimit të atij kompleksi ushtarak-industrial për të cilin fliste askush tjetër, përveç presidentit Eisenhauer. Një ushtri e madhe dhe e gjithëfuqishme kërkon para brenda vendit dhe luftra jashtë vendit. Demokracia, të drejtat e njeriut, pluralizmi – të gjitha këto katandisen në fjalë të bukura, ose opsione.
Përfshirja në Lindjen e Mesme: Afganistan dhe Irak, ka qenë katastrofë për Amerikën; strategjikisht shumë më e rëndë sesa 11 shtatori. Në këtë kuptim, OBL-së i dolën planet e veta; dhe rezultatet do t’i vuajnë në kurriz brezat që vijnë.
Pyetja këtu është: a mund ta imponojë ShBA pax americana dhe të mbetet vend demokratik, pluralist dhe ku të drejtat e njeriut respektohen si të shenjta?
Unë kësaj pyetjeje i përgjigjem JO; nuk mund ta imponojë. Shenjat gjatë këtyre dhjetë vjetëve të fundit të gjitha kanë treguar gatishmërinë e klasës politike për të sakrifikuar parimet dhe të drejtat, siç u veprua, bie fjala, me PATRIOT Act (i cili u përdor pastaj deri edhe për të përgjuar mbledhjet e shoqatave të mbrojtjes së kafshëve).
Kjo situatë, në kombinim me degradimin e sensit qytetar në ShBA për shkak të mass mediave (vrasja e OBL-së si fundi madhështor i një videoloje), e bën edhe më problematike situatën; meqë demokracinë e mbajnë qytetarët e vet, jo kasta politike. Përndryshe, ka një dallim mes ShBA si bastion të demokracisë në botë dhe ShBA si forcë imponuese të rendit ndërkombëtar dhe të paqes amerikane.
Shto këtu edhe tkurrjen e middle class, në një kohë që pasuria sa vjen dhe polarizohet. Në vitin 1970, një jurist i sapodiplomuar paguhej 2000 dollarë në vit më shumë sesa një mësues i sapodiplomuar; në vitin 2010, kjo diferencë ka shkuar në mbi 100,000 dollarë. Më e bukura është se, me gjithë këtë diferencë, edhe juristi e konsideron veten si të varfër… (burimi: Harper’s Index).
Prandaj pyetja tjetër këtu do të ishte: a mund ta ruajë Amerika paqen në botë, në qoftë se qytetarët amerikanë nisin dhe i shpërfillin vlerat demokratike?
p.s. Politicus, me ato që shkroi dhe që ia citova, e shfaqi veten si provokator. Nuk e prisja prej tij argumentin që të shqiptohesh kundër haresë për një vrasje qenka anti-amerikanizëm. Ky është argument i llojit stalinist. Ka një segment të së djathtës, këtu në ShBA, që kujtojnë se vetëm ata ia duan të mirën vendit të tyre; duke harruar se Amerika, para se të jetë atdhe dhe territor, është një ideal dhe një vizion, ku pluralizmi i ideve dhe e drejta e fjalës kanë pjesën e tyre në shenjtërinë e përgjithshme. “Unë jam me Amerikën”, shkroi Politicus, duke u distancuar, sado dhelpërisht, nga ata që nuk qenkan me Amerikën – dhe nuk besoj se e kishte fjalën për talebanët e Pakistanit. Ky lloj argumenti është i neveritshëm në vetvete; por bëhet edhe më i neveritshëm kur vjen nga një person prej të cilit kam pritur të paktën fair play.
Observim i drejte, te cilin e ndan me analistin e njohur (madje gjysem shqiptar nga nena) Eric Margolis. Ka nje analize te mprehte te vrasjes te UBL-it me poshte
http://www.ericmargolis.com/political_commentaries/bin-laden—–more-dangerous-dead-than-alive.aspx
Per mua, UBL ja arriti qellimit. He now is officially Spartacus!
Hyllin:
Hyllin, frymën gjithnjë do t’ia ruaj blogut, por ti e sheh vetë se me ç’kualitete më duhet ndonjëherë të përballem.
Në një film shumë interesant që kam parë kohët e fundit, të titulluar “Dogtooth”, është realizim grek, jepej një situatë imagjinare me një familje të izoluar prej botës së jashtme dhe të përçudnuar në besime dhe vlera.
Pjesëtarët e kësaj familjeje, ishin indoktrinuar (ndër të tjera), të bindeshin se armiku më i madh, më i tmerrshmi, ishte macja. Dhe për të përballuar sulmet dhe tekat e maceve, këta njerëz, silleshin si qenër. Uleshin mbi duar, dhe lehnin si qenër.
Një shtet si Amerika, kur përballet me kërcënime të llojit të Bin Ladenit, nuk duhet tua përkulë dhe shtrembërojë kaq shumë shtyllën kurrizore shtetasve të vet, sa t’i kthejë në kafshë që festojnë vdekjen e dikujt.
Unë jam dakord me Xhaxhain, sidomos kur thotë se këtu nuk bëhet fjalë për OBL, bëhet fjalë për vetë Amerikën.
Me shpetoi pergjigja ne rrafshin kulturor.
Kjo ideja se Amerika po rrenohet moralisht dhe demokratikisht eshte e vjeter, dhe ciklike. Derimetani e paverifikuar nga faktet, por perseri e riciklueshme. It makes for good party conversation-tha.
Nuk u festua vrasja e nje personi, u festua vendosja e drejtesise dhe eliminimi i nje armiku te shpallur te kombit amerikan. Mund te kemi opinione mbi faktin qe kombi eshte i rendesishem, por eshte miopike te shpallim armiq te kultures demokratike ata qe i gezohen eliminimit te nje armiku te shpallur te vendit te tyre i cili nuk linte rast pa u munduar ti vriste masivisht. Ky eshte ne gjykimin tim argument alogjik, anti-etik dhe i sherben vetem hapjes se nje diskutimi shterp i cili nuk i shton asgje diskursit publik.
Fatkeqesisht perdoret per efekte retorike dhe politike nga njeri krah i politikes, ashtu si edhe teoria e dores se forte perdoret nga krahu tjeter. Por ky eshte diskutim politik, pra i nje tipi krejt tjeter nga ai i mesipermi.
Ngaterrimi i ketyre dy diskutimeve me duket thjesht i pavlere.
Kjo e Osames i rri larg edhe rastit te Sadamit qe e katandisen ne nje njeri qe u var ne litar dhe u filmua me celular. Nje forme fast food e historise. Per nga menyra e kapjes dhe asgjesimit final te veprimtarise dhe rolit sado imagjinar, ai i ngjan me se shumti atij te Adolf Eichmann, i cili sikurse Osama u lokalizua dhe u bllokua nga njesi speciale te sherbimeve sekrete. Ndryshimi vihet re lehte ne trajtimin e bere ndaj tyre, i cili vetiu te nxit te mendosh edhe synimet e planifikimit operacional. Keshtu izraelitete planifkuan kapjen te gjalle te Eichmann dhe dergimin e tij ne gjyq per krime qe nuk kane te krahasuar me ato te Osames. Ketu edhe nje qendrim etik eshte i nevojshem, pasi sipas mendimit tim arsyetimi me fakte dhe logjike nuk con ne ndonje pike fundore. Dua te ve ne dukje edhe nje element qe e ben me te kuptueshem kete likujdim te tipit cowboy te drejtuesve politike ne fjale; si Sadami ashtu edhe Osama kane qene njerez te CIA-s. Eichmann kurrsesi nuk mund te lidhet me boten hebraike si ndonje flirtues me te, edhe pse sikurse na thuhet mbulimin atij ne Argjentine ia siguronte CIA.
Ndoshta kur e ke doren pis edhe nje gjyq eshte shume i sikletshem; te vertetat politike behen te paqendrueshme pse ai qe serviret si krim ka ndoshta nje pjese simetrike pergjegjesie qe duhet te rrije mire ne erresire.
Sa i perket imazhit te Osames ketej e tutje si burim frymezimi, mendoj se nuk ka edhe aq gjasa. Nje fund kaq pa lavdi, nje plumb ne koke, ne nje vile te pasur, pas kohesh venitjeje ne aksion dhe kur ne boten muslimane ka nje dinamizem shume te madh zhvillimesh nuk le vend per ndonje heroizim. Shume shume ndonje hajmali, ndonje perkujtese, ndonje film dhe i vdekuri me te vdekurit. Ajo qe vertetohet ne kete rast eshte fakti se fuqine perendimore nuk e sfidon dot ballafaqimi ushtarak dhe protagonizmi ne role te tilla si ai i terrorizmit; fundja eshte nje pol qe vendos ende kush eshte e mira, kur ajo behet e keqe, cfare eshte demokratike dhe kur kjo mund te sakrifikohet per hir te stabilitetit.
690 miliarde dollare duken shume, ne fakt jane shume , perbejne rreth 40% te shpenzimeve ushtarake te Botes.
Por megjithate, duke qene se perfaqesojne 4,7 % te PBB, nuk jemi ne shifra problematike per ekonomine, pa harruar se hyrjet ne Amerike fale kontrollit te burimeve te huaja qe garantojne keto shpenzime, jane ku e ku superiore.
Bizanti ne shume faza shpenzonte per ushtrine 50% te buxhetit, po kjo nuk e pengoi te ishte vendi me i fuqishem ekonomik, politik,kulturor dhe ushtarak i Europes deri me 1185 ( gjate shek 11 Bizanti kishte 100 mije ushtare, kur ne Perendim, normanet me 15 000 ushtare pushtuan gjithe Angline brenda pak kohe, llogarite sikur Bizanti te ndodhej me afer Perendimit, do e kish pushtuar sa hap e mbyll syte).
E kam llafin qe jo domosdoshmerisht shpenzimet ushtarake e demtojne nje shtet, demtojne ate shtet qe nuk di ta perdore kete potencial, pra qe e mban ushtrine te ruaje pulat e fshatrave kufitare.
Tani, 4,7 % nuk eshte ndonje perqindje shqetesuese per Ameriken sepse eshte nen mesataren e 70 vjeteve te fundit.
Gjate vitit te fundit e L2B, Amerika shpenzoi per ushtrine rreth 80 miliarde dollare ose plot 50% te PBB .
Kete shifer, 80 miliarde e kapi serisht ne 1968, viti i impenjimit te plote ne Vietnam, por ne ate vit 80 miliardeshi perfaqesonte rreth 8% te PBB (si te ishte sot diku tek 1 200 miliarde dollare).
Diku ne ato vite BS kaperceu kuoten e 100 miliardeshit e ne fakt Kissingeri u detyrua te njihte superioritetin sovjetik, prandaj u hap me Kinen.
Ne 1988 Amerika shpenzoi diku tek 290 miliarde dollare ose 6 % te PBB, e pas renies se murit i uli drastikisht ne rreth 200, kemi krizen e njohur ekonomike te Kalifornise si pasoje e kesaj renie drastike.
Gjate viteve 90 Amerika shpenzoi tek 4%, 10 vjeçari me i ulet ne absolut i ketyre 70 vjeteve.
Pastaj erdhi 11 shtatori dhe perqindja u rrit nga 4 ne 4,7, por qe eshte shume larg 8% ne 1968 e larg 6% te periudhes se Reganit (kur pati edhe bum ekonomik).
Pra Amerika ende s’ka hyre ne perqindjet e Luftes se Ftohte, prandaj edhe shqetesimi duhet te jete relativ.
Natyrisht rritja e borxhit te brendshem i ben shqetesuese shpenzimet ushtarake, por rritja e borxhit ben shqetesues çdo shpenzim shteteror, psh manovrat drejt nje shteti social ndersa borxhi eshte i prirur te rritet, jane donkishoteske, sepse vendet e tjera po i ulin shpenzimet e shtetit social per shkak te borxhit te brendshem gjithnje e ne rritje.
Pra borxhi i brendshem eshte problematik a priori dhe nuk mirepret asnje rritje te shpenzimeve shteterore ne asnje fushe.
Mirepo kur je ne lufte eshte kunder logjikes te ulesh shpenzimet ushtarake, keshtu qe e vetmja zgjidhje eshte te deklarosh humbjen e te terhiqesh nga Afganistani sikunder beri BS ne 1989 pas 10 vjet lufte.
Por t’ua lesh Afganistanin talebaneve rikthehesh prape aty ku ishe ne 2001, çove dem gjithe ato para e sidomos jete njerezish, e gjithe kjo per t’i ulur shpenzimet ushtarake nga 4,7% ne 4%, sepse me pak se 4% nuk ka gjasa t’i ule Amerika sa te ekzistoje si shtet.
Gjithsesi, sikunder verehet nga te dhenat , meqe Amerika s’ka arritur ende perqindjet e Luftes se Ftohte, nuk shoh sesi mund te quhet sukses i Osames.
Persa i perket pyetjes ne Amerika mund te ngelet vend demokratik e me te drejtat e njeriut si te shenjta, te kujtoj se Amerika ka qene gjithnje perzgjedhese ne keto çeshtje,
qe nga shek 19 kur zezaket nuk cilesoheshin njerez prandaj s’mund ti gezonin e deri me sot kur emigrantet hispanike nuk cilesohen ‘amerikane’ por thjesht ‘klandestine’.
Ne fakt s’e kam kuptuar ndonjehere se perse dikush ne Amerike duhet cilesuar klandestin, pasi shumica derrmuese e amerikaneve jane bij ‘klandestinesh’, perfshire femijet e ketyre klandestineve hispanike qe do lindin ne klandestinitet si amerikane.
Prandaj, per shkak te parimit 200 vjeçar te perzgjedhjes, besoj se Amerika do vazhdoje te ngelet ajo qe ka qene, pra i perzgjedhuri do i gezoje ato te drejta e ate demokraci, keshtu qe çeshtja eshte se cilat do jene kriteret e perzgjedhjes dhe sa perqind e banoreve te Amerikes i permbushin.
Ne thelb nuk ndryshon gje, ndryshon vetem perqindja e te perzgjedhurve.
Sa per pyetjen e fundit, po them vetem se ekziston rreziku real qe ulja e numrit e perzgjedhurve ne Amerike, ta vendose Ameriken ne gjendje te veshtire te brendshme si pasoje e se ciles Amerikes do i tkurren shume mundesite e nderhyrjes jashte.
Problem i perhershem per perandorite ky, e cilit Amerika duhet i gjeje derman, edhepse mendoj se eshte fiziologjik dhe Amerika s’do kete çti beje. Po ti gjendej ilaçi do kishim perandori te perjetshme, i cili si koncept gjendet vetem ne Kine, sigurisht edhe atje ka qene perdorur me shume per te hequr syrin e keq.
Ku ishim ne 2001? Per mua qe s’jam ne AfPak gjerat ishin si jo me mire.
Historia e perserit veten, thoshte Makiaveli, sepse pasjonet e njeriut ngelen po ato, te pandryshuara.
Ne vjeshten e nje viti te dikurshme, superfuqise me te madhe ushtarake ne bote iu dha nje goditje me nje efekt psikologjik te tmerrshem prej nje sulmi tejet te guximshem terroristesh, mu ne zemer te saj .
Por vjeshta nuk eshte e vitit 2001. Por e vitit 68 pes.
Ne ndodhine e asaj dite, porti i Ostias u dogj, flota ushtarake konsullore u shkaterrua dhe dy senatore nga me kryesoret e senatit romak u grabiten, se bashku me rojet dhe personelin e tyre. Autoret e ketij sulmi nuk ishte ndonje shtet i huaj e i organizuar, sepse asnje shtet i asaj kohe nuk do te kish guxuar te sulmonte Romen ne nje menyre kaq te hapur. Ata ishin , simbas fjaleve te nje historiani te shekullit te 19, “ njerezit e deshperuar te te gjitha kombeve”, “pirate te organizuar dhe me nje “esprit de corps” te vecante”….
Prej aktivitetit te ketyre pirateve, “bujku latin, udhetari i rruges Apia, visitori qe bente plazh ne parajsen tokesore te Baia-s (se Napolit) nuk ishin me te sigurte per pronen e tyre apo edhe per jeten e tyre, qofte edhe per nje moment te vetem”… Por sulmi i Ostias e mbushi kupen deri ne te derdhur. Dicka duhesh bere.
Dhe u be…
Ajo cfare u be, e pare me syte e mevonshem, ishte kazma e pare ne shkatrrimin e diges qe e mbante Romen nje republike, duke krijuar kushtet per shnderrimin e saj ne nje perandori. Deri ne ate kohe, gjate shekujve, Kushtetuta e Romes se vjeter kishte zhvilluar nje seri sistemesh te brendeshme ekuilibri dhe kontrolli, qe parandalonin perqendrimin e pushtetit ne nje dore te vetme. Konsujt, qe ishin dy, drejtonin Romen dhe nderroheshin (zgjidheshin) cdo vit. Komanda e ushtrise ishte e perkoshme, dhe, edhe ajo i nenshtrohesh miratimit te here pas hershem. “Civitis Romanum Sum” ( jam qytetar roman) ishte nje garanci sigurie kudo ne bote.
Por aq i madh ishte paniku mbas djegjes se Ostias, sa njerezit ishin te gatshme te pranonin cdo lloj kompromisi ndaj ketyre te drejtave.
Pompei i madh, gjenerali 38 vjecar, me i famshmi ushtarak i Romes se asaj kohe, shtyu nje nga ndihmesit e tij qe ti propozonte Senatit nje ligj te ri, ne baze te te cilit, per te perballuar situaten e krijuar dhe per te mrojtur Romen nga rreziku vdekjeprures,… “ Pompeut i duhesh dhene komanda e plote e flotes ushtarake…”, por qe…” ne fakt ishte nje autoritet absolut dhe pushtet i pakontrolluar mbi cdoke…”.
Nje miting i madh u mbajt ne qender te Romes ne lidhje me kete propozim, dhe ne te kundershtaret e Pompeut iu nenshtruan vullnetit te shumice, Lex Gabinia u aprovua ( simbas gjasash ne menyre ilegale) dhe ne fund te dites Pompeut iu dha autoriteti i duhur ligjor per te zgjidhur ceshtjen e pirateve dhe sigurise se Romes. Atij iu la ne dore i gjithe thesari i shtetit ( 144 miljon sesterces), per te paguar per luften e tij kunder pirateve. Masat e aprovuara perfshinin ndertimin e 500 anijeve, ngritjen ne kembe te nje ushtrie prej 120 mije vetash dhe nje kaloresie prej 5000 vetash. Miratimi i perqendrimin te nje pushteti te tille ne nje njeri te vetem ishte i paprecedent, dhe ne Senat plasi grushti ne kuptimin e vertet te fjales, kur u be propozimi per ligj.
Mbas miratimit te Lex Gabinia, dhe aplikimit te masave te saj, brenda 3 muajve piratet ishin shkaterruar kudo qe ishin, ne te gjitha anet e Mesdheut, linjat detare dhe tokesore te tregtise u rihapen dhe u siguruan. Brigjet e Mare Nostrum ishin perseri te qeta.
Por nese nuk u deshen me shume se tre muaj per te shpetuar Romen nga rreziku vdekjeprures, a mos ndofta ky rrezik ishte i ekzagjeruar, dhe ishte thjesht nje mjet ne sherbim te nje loje politike? Tashme ishte shume vone per te pyetur. Fryrja e panikut ne popull do e deklaronte cdo ze qe mund te ngrihesh kunder gjendjes se krijuar, si te bute ndaj armikut, madje edhe thjesht ‘armik”. Pompeu ndenji edhe nja 6 vjet ne zonat e Lindjes se Mesme, nuk la lufte pa fitura, dhe si perfundim arriti te behesh njeriu me i pasur i Romes. Lex Gabinia i solli Romes sigurine e premtuar. Ne te njejten kohe , krijoi nje precedent. 10 vjet me vone Cesarit do ti ofroheshin te njejtat te drejta per Bellum Galum-in e tij, duke e kthyer edhe ate ne nje person jashtezakonisht te pasur, i cili me influncen e vet monetar dhe jo vetem, do te mund te korruptonte te gjithe procesin politik romak
Nje dite prej ditesh ai kaloi Rubikon-in. Pjesen tjeter, pastaj, e di gjithkush.
U deshen 1800 vjet qe nje sistem pak a shume i ngjashem me ate te Romes republikane, te mund te lindete e te ngrihesh perseri…
Keto shkrime ti duhet t’i besh me pika, presje, drejtshkrim, e me kacurrela e c me bisht e t’i dergosh per shkrime kryesore.
Gjithmonë ajo ashtë reth parasë. Dikush në një farë mënyre bëri dhe ashtë duke bërë para reth kësaj. Aq sa ka kushtuar lufta në Irak dhe Afganistan, 1.5 trilionë dollar, mund të ishte rindërtuar një Amerikë nga e para. Ku u drejtuan ato gjith’ata para? Bëni pak kërkim dhe do ta gjeni. Gjeni kush ashtë ai, ose ata dhe do të gjeni çfarë ka ndodhur dhe po ndodh. Gjithmonë fuqitë e mëdha të kohrave janë rrëzuar nga brënda dhe pikërisht kah versionet e korrupsioneve sipas kohërave. Bin Ladeni shumë më i rezikshmë është bin Ladeni i brënda sistemit amerikan. Sistemi amerikan ndodhet tashmë si kurrë ndonjiherë në nji disbalancë të plotë: demokracie, politike(përfaqësimi) dhe ekonomike-finaciare.
Gjate ngjarjeve te fundit ne vendet arabe u vu re nje fenomen, anesor per vete pranveren arabe: fryma e lirise po nxirte te pavlefshme idealet e Al-Kaides. Nuk ishte aspak casti qe nje kryeterrorist, qe po lihej menjane nga nje pjese e mire e ish-fanatikeve te tij, te ripushtonte faqen e pare te gazetave. Nuk ishte rasti te rikthehej ne faqet e gazetave islamofobia, nderkohe qe ne keto rajone po lindin vatra te lirise qe enderrojne te njejtat liri te botes perendimore e qe kerkojne vete t’i japin fund terrorizmit. Nuk ishte casti per vendet arabe, per Evropen duket casti i zgjedhur indiferent, por ishte casti per Obamen. Dikush mund te thote se tani u be e mundur dhe ketu nuk ka asnjelloj llogarie. Ne gazeta lexova se OSL ishte lokalizuar nga amerikanet qe ne 2010 dhe askush nga aleatet nuk u informua. Athere dikushi qe hezitonte te kalonte ne veprim nuk ishte vecse Amerika e interesuara e pare, dhe ne kete te interesuar te pare, ka nje rreth shume te ngushte te informuarish qe jane me te interesuarit, demokratet me presidentin e tyre qe sapo u leshua ne fushate zgjedhjesh. Thone qe Karteri pasi deshtoi ne clirimin e disa pengjeve ne Irak a Kuvajt, e pati te qarte se me nuk do te zgjidhej.
Ka nje tjeter te interesuar te fshehte ne mos implikim: Evropa. Edhe ketej lart e poshte fryn ere zgjedhjesh, por nderkohe qe amerikanet kerkojne revansh, evropianet ulerasin per rruge tjeter, diskutohet shume mbi nderhyrjet ushtarake . Pas lajmit euforik te Obames s’pati ndonje ngerdheshje mbetje qefi per mosperfillje megjithqe edhe ne ketej dergojme trupa, komentet e shefave te shtetit ishin minimaliste, gjeneraliste, dikush u fokalizua me shume te Pakistani se te Bin Ladeni, madje pati dhe ndonje minister mbrojtje jo shume te stervitur ne keto pune qe deklaroi se per vendin e tij asgje s’ndryshonte. Gazetat tona vune ne rradhe te pare analizat e islamologeve filozofeve , ne te dyte citimet e politologeve e politikaneve. Me nje gur u vrane dy zogj; Obama siguron zgjedhjet , Evropa mban ekuilibrat disi te coroditura papritur nga Fukushima, anti-berthamoret jane edhe anti-armatimit e lufterave.
Festimet u lokalizuan vetem ne Amerike, megjithqe vende demokratike ka plot, megjithqe viktima te terrorizmit te OBL ka plot edhe ne Evrope, megjithqe atentatet e 11 shtatorit u denuan ne mase dhe ketej. Kjo lloj Amerike zhurmemadhe qe lexon por nuk kupton, qe del me banderola qesharake si mbas nje ndeshje futbolli”Obama 1, Osama 0”,(ne PTF ne mungese te fotografive i perceptuam nen rrjeshtat”une jam me Ameriken”), ushqeu rubrikat gazmore dhe “a e dini se?” per disa aresye. E para se nuk kuptoi qe superfuqia shpalli pafuqine e saj me 10 vjet ndjekje me paisje moderne e ushtri te beshme qe perfunduan me nje sulm komandosh qe vrau dike qe po e perpinte harresa. E dyta qe terrorizmi nuk u zhduk edhe pas gjithe ketyre teatrove, e treta sepse asnje popull i qyteteruar nuk kercen mbi nje kufome me flamuj ne duar. Nuk jemi me ne mesjete kur kercehet rreth zjarrit bubulak te turres se druve. Kesaj rradhe amerikanet ishin vertet te vetmuar e te pavlere, shume me teper se ne 11 shtator.
Mbetet enigmatike menyra si u trajtua kufoma.Pse u hodh ne det kur myslymanet varrosin ne toke? Thone qe ne rradhet e ushtrise ka injorance te madhe, vendimet e rendesishme merreshin nga Obama, i cili nuk duket injorant. Te kishte te bente trajtimi i kufomes me nje fyerje te fundit ndaj myslymaneve? Nqs jo pse valle te mos merret parasysh se ne kete rast jane shkelur me kombe zakonet e traditat e nje pjese te madhe te botes, asaj bote qe kerkon te rroje sot me te njejtat standarte si tonat e te cilen duke e fyer edhe nje here me shume si zor ta bejme aleate.
Zhgenjyese ne kete histori mbetet mbi te gjitha pasvrasja. Ne qofte se mund te mendohet se nderhyrja ne terren s’mund te parashikohet, tolerohet vrasja dhe jo kapja gjalle, por nuk mund te mendohet se pas vrasjes asgje s’qe parashikuar dhe u be sic iu tek pilotit, p.sh. Po te mendonim ne kete menyre do me thene qe e vetmja gje qe kishte interes per Obamen ishte te vriste Osamen, as terrorizmin e as te riktheje paqen ne bote e brenda Amerikes, ku nje pjese e mire e qytetareve jane myslymane. Kur arrin ne kete pike te duket se nuk merret vesh qarte se c’vlera do te perfaqesoje Amerika per te ardhmen, te duket si mizat qe mbeten brenda e perplasen pas xhamit se andej vjen drita por jo se bejne vertet nje plan se si te dalin ne drite. Gjigandet qe bien marrin me vete dhe plot te tjere dhe kjo eshte shqetesuese.
””asnje popull i qyteteruar nuk kercen mbi nje kufome me flamuj ne duar. Nuk jemi me ne mesjete kur kercehet rreth zjarrit bubulak te turres se druve.””
Ky argument retorik eshte bere shume bezdises.
Armiku eshte armik, armiku asgjesohet dhe fitorja festohet.
Kjo eshte njerezore, s’ka kurrfare lidhje me lashtesine, mesjeten, te sotmen aq me pak me dikotomine qyteterim-barbarizem. Kjo dikotomi nuk ka kurrfare vlere mikro, kur perdoret me vlere mikro eshte vetem retorike.
Jo vetem kaq por kjo dikotomi ka vlere vetem ne kendveshtrimin holistik, dmth asnje aspekt i veçante nuk mund te perdoret si prove per qyteterimin apo barbarizmin e dikujt apo nje grupi.
Kush eshte ai i marre qe do cilesonte gjermanet e viteve 1939-1945 si barbare, pertej aspektit retoriko-propagandistik ?
Nuk ka asnje te marre te tille, pikerisht sepse dikotomia ka vlere vetem ne kendveshtrimin holistik dhe aty gjermanet te jepnin uje me bisht te luges.
Qyteterimi eshte njerezor dhe si i tille i bindet ligjeve te njerezores.
Nga ana tjeter çdo qyteterim eshte aktiv dhe pozitiv kur ka force ushtarake, kur raportet e forces jane ne favor te tij.
Sapo raportet e forces nuk jane me ne favor te atij qyteterimi atehere ai fillon e shkaterrohet.
Ketu nuk eshte çeshtje adhurimi a hyjnirimi te forces, eshte çeshtje e te arsyetuarit, e te peshuarit racional te te mirave dhe te keqijave dhe e te mesuarit nga historia qe eshte mema e pervojes njerezore , qe e njeh njeriun me mire se çdo filozofi, fe apo shkence.
__________
Ipare po sjell krahasimin ne forme e cunguar e tendencioze.
Ne radhe te pare qysh me reformat e Marios, qe e khyen ushtrine ne mercenare, u vune bazat per kthimin e Romes ne Perandori.
Para ketyre ngjarjeve ke diktaturen e mirenjohur te Sules, produkt i drejtperdrejte i reformes ushtarake.
Po ashtu besnikeria e trupave te Qezarit vinte prej faktit qe paguheshin drejtperdrejt prej tij, pra produkt i reformes.
Kjo faze nga Sula tek Qezari, ku gjendet rasti i permendur prej teje i pirateve te Kilicise, ne qyteterimet e tjera eshte gjendur ne formen e fisnikeve qe kerkonin fale forcave individuale te merrnin pushtetin qendror dhe gjithnje njeri prej ketyre arrinte te merrte pushtetin qendror.
Krahasoje deri diku me periudhen 1912- 1925, kur fisnike te ndryshem shqiptare u perpoqen te merrnin pushtetin qendror, faze qe mbaroi me fitoren e njerit prej tyre, Zogut.
Rasti qe permend ti eshte thjesht nje rastesi qe nuk hyn fare si faktor vendimtar ne shnderrimin e Romes ne Perandori, edhe po te mos kishte ndodhur nje ngjarje e tille Roma do shnderrohej ne Perandori.
Perveç kesaj, krahasimet e shpeshta te Amerikes me Romes, vijne me shume si nje produkt admirimi ango-sakson per Romen, jo se vertet lidhjet jane te logjikshme.
Aristokratet angleze e kishin zakon te krahasoheshin me senatoret romake dhe Angline me Romen, njefare deliri madheshtie ashtu sikunder ruset ne lindje krahasoheshin me Bizantin dhe filluan ta quanin Mosken, Roma e trete ( Bizanti, Roma e dyte) dhe i vune qellim vetes ti shkepusnin Kostandinopojen Turqise me çdo kusht.
Ne fakt Rusia s’ka lidhje te forta me Bizantin sikurnder edhe Amerika me Romen, biles do thoja se per mua Amerika lidhet me shume me Bizantin se me Romen (kjo eshte me shume singolaritet).
Amerika eshte produkt anglo-europian, sikunder Bizanti produkt greko-romak, te dyja gjenden thuajse ‘befas’ pa kaluar gaveten shumeshekullore te Romes, si shtete te fuqishme, multi-etnike e me kontrollin financiar te botes se njohur. Bizanti shkeputet nga Roma, Amerika shkeputet nga Anglia.
Kalimi i manise angleze per Romen drejt Amerikes eshte edhe shkaku i krahasimeve te shpeshta, jo ndonje perputhje e veçante, strukturale, identitare a ku di une.
Tani a ka nevoje Amerika per nje Perandor, sikunder Roma e shek 1 plk ?
Jo, perderisa Amerika nuk e ushtron pushtetin drejtperdrejte, duke vendosur ushtri e guvernatore.
Kjo kohe ka kaluar, eshte kapercyer, ne kohen e kombeve nuk ka vend per perandori, as per kalifate, pasi kombi eshte nje organizim njerezor qe mund te pushtohet por s’mund te mbahet i nenshtruar me ushtri e guvernatore, kostoja del shume e larte per shkak te frymes se lirise qe kombi mbart dhe ushqen.
Kjo fryme lirie, shkakton kryengritje te njepasnjeshme, shtypja e se cilave zbraz arkat e çdo shteti, sado i pasur te jete.
Deshtimi i Hitlerit dhe Japonise, te cilet ne kohe te tjera do kishin pushtuar vertet boten, ua beri te qarte te gjitheve qe ne epoken e kombeve koha e perandorive te stilit te vjeter kish mbaruar, nga edhe ku Sistemi Nderkombetar, tregohet shume i vemendshem ndaj çdo perpjekjeje te stilit te vjeter apo ndaj çdo kryengritje te udhehequr nga fryma kombetare (shiko dekolonizimin e Afro-Azise).
Nderkaq teoricenet islamike po i meshojne vazhdimisht tezes kunder kombit, rrjedhimisht vellazerise islamike, me qellim daljen nga ky sistem i ngurte nderkombetar qe nuk pranon daljen e maxi-shteteve te pabazuara ne parimin kombetar.
Ky sistem nderkombetar ka deklaruar si krim kunder njerezimit, luften pushtuese, si psh Sadami kunder Kuvajtit, me qellim parandalimin e pushtimit klasik te nje territori dhe zgjerimit territorial ne den te nje kombi tjeter.
Kjo gje pengon ne fakt edhe çdo Saladin apo Abu-bakr islamik te mbledhe gjithe vellazerine islamike nen nje shtet, pasi mbledhja e vellazerise islamike ne nje kalifat mund te behet vetem me lufte pushtuese.
Psh endrra e Sadam-Saladinit, ishte pas Kuvajtit ti hynte Arabise, Emirateve, Jemenit pastaj Sirise,Libanit e Palestines.
Te gjitha keto vende ne emer te vellazerise islame do e pranonin nje kalif, por jo ne emer te shtet-kombit.
Amerika , po ne pergjithesi Bota u tregua e gatshme ti shkaterronte endrrat e Sadamit qe ne filize, edhe sepse çdo sukses i tij, do mund te merrej shembull me vone nga udheheqes te tjere islamike.
Sigurisht keto lidheshin edhe me interesat ne zone, po çdo sistem nderkombetar merr parasysh si parimet ashtu edhe interesat ekonomike, sepse nuk mund te ndertohet asnje sistem nderkombetar pa marre parasysh interesat ekonomike por ne te njejten kohe nuk mund te ndertohet as pa rene dakort ne disa parime themelore.
Kete gje po e tregon qarte Europa, se duke marre parasysh vetem ekonomine nuk mund te ndertohet gje, duhen marre parasysh edhe disa parime politike.
Keto parime nuk u moren parasysh rrjedhimisht Europa politike ka ngecur ne vend.
Sikur Europa te kish rene dakort ne fillim mbi parimet , ekonomia do e kish pasur shume te lehte te integrohej dhe Europa politike do ish bitisur me kohe.
Nejse se u zgjerova shume, po doja te perforcoja tezen se islami nuk eshte ne lufte me Ameriken dhe as Amerika me Islamin, por islami eshte ne lufte me Sistemin Nderkombetar dhe Amerika si mbrojtesja nr 1 e ketij Sistemi, te dale me 1945, ka per detyre te shkaterroje qe ne filize çdo enderr islamike me kalife.
Ky sistem nderkombetar i shkon per mbare Perendimit se eshte produkt i historise se Europes, me rrenjet tek paqja e Vestalise me 1648, qe pas shume peripecish e lufterash u kristalizua ne 1945, çka do te thote qe nese Islamit nuk i pelqen Perendimi ka 2 mundesi:
1- Ta lejoje Islamin te dale jashte e te pergatitet per nje lufte boterore neser.
2- Te mos e lejoje Islamin te dale jashte, duke perdorur forcen ushtarake per te kontrolluar e siguruar stabilitetin ne boten islamike.
Mundesi tjeter nuku ka.
Stili i ri eshte..cfare? Qe perandorite moderne te jene ishuj nga ku te jene ne gjendje te projektojne forcen me pandeshkueshmeri? Jo per gje po Anglia dhe ShBA per mua jane ishuj. Cmimin e vertete e paguan ato vende te cilat ndajne te njejten toke.
Osama Fitoi
Radley Balko, Reason Magazine, May 2, 2011
(http://reason.com/blog/2011/05/02/osama-won)
Në librin fitues të çmimit Pulitzer The Looming Tower, historia e al-Qaedës dhe e rrugës që shpuri te 9/11, autori Lawrence Wright shpjegon se si motivimi i Osama bin Ladenit për sulmet që kishte planifikuar në vitet 1990 dhe më pas ato të 11 shtatorit, ishte që ta tërhiqte ShBA dhe Perëndimin në një luftë të zgjatur – të mirëfilltë në Afganistan dhe më të gjerë, globale me Islamin.
Osama i arriti të dy këta objektiva. Madje ne i dhamë edhe një luftë të zgjatur në Irak. Në fund të termit të parë të presidentit Obama, me siguri do të kemi arritur 6,000 ushtarë amerikanë të vdekur në këto dy luftra, së bashku me qindra mijëra irakenë dhe afganë. Të dy luftrat kanë kushtuar tanimë mbi 1 trilion dollarë.
Gjithashtu, ne kemi arritur të ndryshojmë rrënjësisht atë çfarë jemi. Ja një listë e pjesshme, e shpejtë e mënyrave si kemi ndryshuar pas 11 shtatorit… . .
• Kemi dërguar të dyshuarit për terroristë në “shtëpi të fshehta” për t’i mbajtur aty pa gjyq dhe për t’i torturuar.
• Ua kemi dorëzuar të dyshuarit për terrorizëm regjimeve të tjera, duke e ditur se do të torturoheshin.
• Në ato raste kur qeveria jonë më pas ka marrë vesh se kishte arrestuar dikë gaimisht, zyrtarët federalë jo vetëm kanë refuzuar të kërkojnë të falur ose të japin kompensim, por edhe kanë shkuar në gjykatë për të argumentuar se viktima nuk duhej lejuar të përdorte gjykatat tona për të kërkuar drejtësi dhe se hollësitë e rrëmbimit, torturës dhe mbajtjes së tij në burg duheshin mbajtur sekret.
• Kemi rrëmbyer dhe burgosur me dhjetra, ndoshta qindra njerëz në Guantanamo që pastaj kanë rezultuar të pafajshëm. Edhe në këtë rast, qeveria nuk është ndier e detyruar që t’ua shlyejë fajin.
• Qeveria ka financuar një fushatë publicitare shumë-milionëshe, që lë të kuptojë se kush tymos marijuanë është njëfarësoj përgjegjës për vdekjen e afërsisht 3,000 amerikanëve.
• Qeveria ka spiunuar dhe përgjuar ilegalisht mijëra qytetarë amerikanë.
• Presidentët nga dy partitë tona kryesore politike kanë kërkuar të drejtën për të mbajtur të dyshuarit për terroristë në arrest pa kufizim kohe dhe pa gjyq, në bazë të vetëm asaj që presidenti e ka parë me vend t’i quajë “luftëtarë armiq”, çka në thelb e shndërron presidentin në prokuror, gjykatës dhe juri. (Unë do të shtoja këtu se edhe trajtimi i një Bradley Manning nuk do të ishte toleruar para 11 shtatorit).
• Presidenti i tanishëm ka rezervuar gjithashtu të drejtën për të ekzekutuar qytetarë amerikanë, larg fushës së betejës, pa gjyq, dhe për ta mbajtur këtë të fshehtë pasi ka ndodhur.
• Kongresi ka miratuar, Presidenti ka nënshkruar dhe Gjykata e Lartë e ShBA ka konfirmuar një ligj të shkruar me fjalë të përgjithshme, që e bën krim të përkrahësh çfarëdo organizate të cilën qeveria e konsideron si simpatizante të terrorizmit. Kjo përfshin edhe kundërshtimin e emërtimit si “terroriste” para së gjithash.
• Të fluturosh me avion sot në Amerikë do të thotë të durosh një ritual poshtërues dhe bezdisës, që praktikisht nuk ndihmon fare për ta bërë të fluturuarit më të sigurt. Sa herë që qeveria nuk arrin të parandalojë ndonjë orvatje për terrorizëm, e ndëshkon publikun për dështimin e vet, duke i shtuar elemente ritualit.
• Muslimanët amerikanë, që përfaqësojnë një histori frymëzuese suksesi dhe asimilimi, tani ngucen dhe denigrohen thjesht ngaqë duan të ndërtojnë tempujt e tyre.
• Pa vendim gjykate, qeveria mund të kërkojë dhe të sekuestrojë, pa afat, laptopët dhe pajisje të tjera elektronike personale të kujtdo që vjen në ShBA.
• Departamenti i Homeland Security tani u jep fonde të luftës kundër terrorizmit komisariateve lokale të policisë anembanë vendit për të blerë pajisje ushtarake, si p.sh. automjete të blinduara për transport personeli, të cilat përdoren më pas kundër qytetarëve të ShBA, kryesisht për të zbatuar urdhra arresti në lidhje me drogën.
Unë ndihem i çliruar që Bin Ladeni ka vdekur. Dhe forcat e Navy SEALs që e kryen këtë operacion të rrezikshëm kanë respektin dhe admirimin tim. Me gjithë shpërdorimet dhe abuzimet e mëdha që ka bërë qeveria jonë në emër të luftës kundër terrorizmit gjatë dekadës së fundit, të gëzon fakti që Bin Ladeni u vra në një operacion të kufizuar dhe të shënjestruar, të bazuar në informacion specifik.
Megjithatë, për shkak të veprimeve të një individi, ne lejuam të gjitha pikat e mësipërme që të ndodhin. Që ne ia dolëm ta vrasim një dekadë pas sulmeve të 11 shtatorit është simbolikisht e rëndësishme, por jo aq sa të përligjë festimet që pamë mbrëmë anembanë vendit. Kishte diçka shqetësuese në pamjen e turmave të hareshme që kërcenin rrotull topave të plazhit dhe ngjiteshin në shtylla telefoni, sikur po merrnin pjesë në ndonjë festival roku. Vlerësimi solemn dhe serioz i faktit që një njeri i keq u hoq qafe do të ishin ndoshta reagim më i përshtatshëm.
Po, njeriu Bin Laden ka vdekur. Por ai arriti gjithçka që synoi, madje shumë, shumë më tepër. Ai ndryshoi përgjithmonë çfarë jemi ne si vend, dhe e ndryshoi për keq. Kjo ndodhi kryesisht sepse ne e lejuam. Dhe nuk është diçka që mund ta ndreqi një forcë e ndërhyrjes speciale.
Ne lidhje me kete: “Me gjithë shpërdorimet dhe abuzimet e mëdha që ka bërë qeveria jonë në emër të luftës kundër terrorizmit gjatë dekadës së fundit, të gëzon fakti që Bin Ladeni u vra në një operacion të kufizuar dhe të shënjestruar, të bazuar në informacion specifik.”
Eshte pak e koklavitur kjo pune. Nje pjese thelbesore e *informacionit specifik* erdhi nga njerez qe ndodheshin ne Guantanamo, te kapur gjate luftes ne Afganistan.
Përbindëshi Al Qaeda
nga BARBARA SPINELLI, La Repubblica, 4 maj 2011
(http://www.repubblica.it/esteri/2011/05/04/news/il_mostro_di_al_qaeda-15750755/index.html?ref=search)
E festuar me ulërima triumfale në Shtetet e Bashkuara, vrasja e Bin Ladenit krijon më shumë hutim sesa qartësi, më shumë marramendje se lehtësim. Historia që rrëfen shumë pak ngjan me çfarë po ndodh efektivisht në botë: është pjesë e një lufte kundër terrorit që Perëndimi nuk po e fiton në Afganistan e nga e cila do të donte të dilte, pa pasë ndrequr dot asgjë. Si operacion, ajo nxjerr në dritë natyrën e turbullt, vdekjendjellëse të aleancës mes ShBA dhe Pakistanit: një fuqi, kjo e fundit, që e përdor terrorizmin kundër Afganistanit dhe Indisë dhe që, për vjet me radhë (pesë, sipas Salman Rushdie) e ka mbrojtur Bin Ladenin. Madje e ka mbrojtur deri në atë shkallë sa ta lejonte të ngrinte, në Abbottabad, një shtëpi sanktuar, 800 metra larg qendrës kryesore stërvitore të ushtrisë pakistaneze.
Por operacioni fsheh dy të vërteta edhe më të thella, të lidhura mes tyre. E vërteta e parë është evidente: Bin Ladeni ishte i vdekur tashmë politikisht, i nxjerrë jashtë loje nga trazirat e ndryshme në vendet arabe; dhe mizoria e ekzekutimit të tij i përgjigjet një Lindjeje të Mesme dhe një Islami artificial, të vjetëruar, që ende ka mbetur në mendjen e Washingtonit. Terrorizmi mund të gjallërohet, edhe pse Amerika, së cilës iu vranë mijëra qytetarë në Kullat Binjake, me të drejtë feston dhënien e drejtësisë nëpërmjet hakmarrjes. Njëlloj si në filmin M – Përbindëshi i Dyseldorfit, vrasësi u ndëshkua, por mungon skena e fundit: ajo në të cilën një dorë e fuqishme e rrok fajtorin, e nxjerr nga skena e ekzekutimit dhe e shpie në sallën e gjyqit. Fjala që ia vë vulën filmit të Fritz Lang është: “Në emër të ligjit.” Është ajo formulë performative që nuk u dëgjua, në Abbottabad. Me kremtimet tona ndoshta kemi kontribuar në transfigurimin e M – Përbindëshit të Al Qaedës.
Përveçse i vdekur politikisht, Bin Ladeni ishte bërë irrelevant, para se të vritej. Celulat që i kanë mbijetuar nuk kanë, në fakt, nevojë për ndonjë kapo, që të veprojnë. Megjithatë, dëshira e tij për të farkëtuar një Islam botëror kishte marrë fund tashmë. Bota arabe dhe myslimane duket se i ka hyrë, që prej dhjetorit 2010, një rruge që ndahet rrënjësisht nga vizioni që ai kishte për Islamin, për pavarësinë dhe dinjitetin arab, dhe demokracinë perëndimore. Revolucioni arab nisi me një ngjarje, në Tunizi, që ai do ta kishte refuzuar: vendimi i një të riu arab për të protestuar kundër regjimit duke vrarë veten, por jo duke mbjellur vdekje si kamikaze, me përfytyrimin e ferrit jashtë vetes.
Terrorizmi si metodë emancipuese nuk ka më hapësirë në kronikat e sotme, sepse objektivi i tij strategjik perceptohet, nga miliona arabë, si vetë rrënja e së keqes: si akt që ia shpronëson pushtetin qytetarit të zakonshëm, duke e shndërruar në njeri lakuriq, të infantilizuar, të nxitur për veprim nga frika. Duke ngjallur panik, akti terrorist e bllokon emancipimin nga poshtë, pikërisht sepse vepron në emër të popullit, por jo nëpërmjet popullit. Një pjesë e madhe e Islamit nuk e ndoqi këtë rrugë, pas 11 shtatorit; dhe aq më pak e bëri të vetën ëndrrën e një kalifati teokratik botëror, që kultivonte Bin Ladeni. Kryengritjet arabe e vranë këtë para amerikanëve, me forcat e veta dhe martirët e vet: në Tunizi, Egjipt, Jemen, Siri, Marok, Libi. Sheshet nuk u zgjuan me fjalën e tij, për arsyen e thjeshtë se Bin Ladeni nuk kishte investuar në zgjimin e tyre, por në gjumin e tyre dhe, në më të shumtën e rasteve, në vdekjen e tyre (Al Qaeda ka vrarë më shumë myslimanë se jo-myslimanë, sipas një studimi të botuar në dhjetor 2009 nga Combating Terrorism Center e West Point-it).
E vërteta e dytë lidhet ngushtë me të parën dhe ka të bëjë me luftra amerikane dhe europiane pas 11 shtatorit. Terrorizmi dhe luftrat imperiale kundër terrorit kanë qenë, gjatë këtyre viteve, vëllezër binjakë; dhe të dyve bashkë tani po u merren këmbët. Kanë ushqyer njëri-tjetrin ndërsjelltazi, derisa të vijnë e t’i ngjajnë njëri-tjetrit. Lufta kundër terrorit, që sot ka korrur fitore në një prej betejave të veta, është e njëjta që ka prodhuar Guantanamo-n dhe Abu Ghraib-in: burgjet pa proces gjyqësor, torturën e banalizuar. Pasi rrëzohen kufijtë e të mundshmes, shkruan Clausewitz-i, është shumë e vështirë t’i ngresh sërish: në fakt, as Obama nuk e gjeti dot forcën që ta mbyllte Guantanamon. Ndoshta as ka hequr dorë nga tortura, siç la të kuptonte zëdhënësi i Departamentit të Shtetit Philip Crowley, para se të jepte dorëheqjen në 13 mars të këtij viti. Të hënën, në BBC, Crowley nuk përjashtoi që të jetë përdorur tortura për të nxjerrë informacion, nga të burgosurit në Guantanamo, për vendin ku fshihej Bin Ladeni. Në vigjilje të dorëheqjes, kishte folur për tortura dhe keqtrajtime të ushtarit Manning (fajtor që i kishte ofruar dokumente WikiLeaks), në burgun e Quantico-s, në Virginia. Pa pritur procesin, Obama tha, në 21 prill: “Manning ka shkelur ligjin.”
Fred Halliday, studiues i njohur i Lindjes së Mesme, ka shkruar në 2004 se në qendër të modernitetit tonë ekziston kjo bashkëfajësi mes terrorizmit dhe eksportimit të demokracisë nga jashtë: “Të dyja ua kanë imponuar me forcë politikat dhe vizionet e veta popujve që konsiderohen si të pazotët për të mbrojtur veten, duke shpallur virtytet e veta historike botërore dhe duke iu referuar projekteve politike që ato vetë i kanë përcaktuar.” Halliday përfundonte: “Terrorizmi mund të mposhtet vetëm në qoftë se moderniteti do ta lërë mënjanë këtë arrogancë qendrore” (evidente në kolonializmin e djeshëm sikurse në terrorizmin e sotëm) (Opendemocracy, 22 prill 2004).
Të dy këto lloje dhune ndaj popujve (terrorizmi dhe lufta kundër terrorizmit) janë bija ideologjish apokaliptike që nuk pyesin për realitetin. Popujt që duhej të ishin “shpëtuar”, kanë treguar se dëshirojnë të kujdesen për veten pa pasur nevojë për Zërin e Padronit. Edhe ata janë gati të vdesin, por pa e glorifikuar vdekjen, si kamikazet. Pa atë që Unamuno e quajti, gjatë luftës civile spanjolle, “kushtrimi nekrofil” i kujt kish zgjedhur për moto “¡Viva la muerte!”. Vrasja e Bin Ladenit është një tjetër shelbim i ardhur nga jashtë, që të zë sytë.
E megjithatë, ka ardhur koha për të hapur sytë, edhe për europianët që zakonisht i venë pas Amerikës pa fjalë. Koha për të kuptuar pse superfuqia ShBA ka tërhequr kaq shumë urrejtje ndaj vetes. Çfarë është perverse te urrejtja, në fakt, është që ajo gjithnjë fsheh një varësi, një admirim sekret, një nevojë për tjetrin, qoftë ky idhull apo Satana. Lufta kundër terrorizmit nuk filloi në 11 shtator 2011, njëlloj sikurse lufta e parë botërore nuk filloi me atentatin në Sarajevë. Fillon me luftën e ftohtë, kur Washingtoni vendosi që të luftojë kundër ekspansionit sovjetik me çdo mjet: duke ndihmuar regjime autoritare, madje edhe duke financuar dhe nxitur radikalizmin islamik në Afganistan.
Le të mos e harrojmë këtë, kur dëgjojmë Obamën të shpallë se dëshironte “t’ia dorëzonte Bin Ladenin drejtësisë” (bring to justice) pikërisht në momentin kur po e ekzekutonte. Gjatë luftës sovjetike në Afganistan, Reagan-i i quante muxhahidinët jo xhihadistë, por luftëtarë të lirisë (freedom fighters). E megjithatë, dihej se ishin terroristë dhe asgjë më tepër. Në një intervistë lëshuar Nouvel Observateur më 15 janar 1998, këshilltari i Carter-it për Sigurimin Brzezinski, tregon se si Washington-i i ndihmoi xhihadistët kundër qeverisë prosovjetike të Kabulit, në korrik të vitit 1979, ose gjashtë muaj më parë se të ndërhynte Bashkimi Sovjetik. Ndërhyrja e Kremlinit u provokua qëllimisht, “për t’i shkaktuar një Vietnam” politik-ushtarak. Brzezinski nuk është bërë pishman për këtë ndihmë ndaj terroristëve të ardhshëm, dhe gazetarit të skandalizuar i përgjigjet: “Çfarë ngre më shumë peshë në historinë botërore? Talibanët apo kolapsi i perandorisë sovjetike? Ndonjë mysliman i ndërkryer tek-tuk, apo çlirimi i Europës Qendrore dhe fundi i Luftës së Ftohtë?”
Janë deklarata të tilla që të pështjellojnë, të marrin mendtë. Gjithë këta të vdekur – në NYC, Madrid, Londër; në Tanzani, Kenia, Indonezi, Indi, Pakistan – sa peshë ngrenë, në Planet e Mëdha të superfuqive? A ia vlejnë ekzekutimin e një njeriu të vetëm? A kanë ndonjë dobi politike? Fjalë si ato të Brzezinski-t dëgjoheshin rëndom në diskursin komunist: por për demokracitë janë helm. Dhe nëse janë kështu punët, pse na kanë thënë, atëherë, që lufta kundër ndonjë terroristi mysliman të ndërkryer tek-tuk ishte lufta kritike, e pafund, madje nëna e të gjitha luftrave? Bin Ladeni ishte përbindëshi i Frankenstein-it që e fabrikuam me duart tona: në vitet 1970-1980 gur shahu në lojrat e mëdha euro-ruse; në shekullin XXI, armik ekzistencial.
Të rinjtë protagonistë të revoltave arabe kërkojnë diçka krejt tjetër: jo ndonjë armik ekzistencial (e kanë pasur këtë për dhjetëvjeçarë me radhë: Amerikën dhe Izraelin), por kushtetuta pluraliste, ligje të barabarta për të gjithë, ndarjen e pushteteve. Nuk është e thënë që t’ia arrijnë: i kërcënon despotizmi, duke filluar nga ai integralist. Por, për t’u mbrojtur nga demoni i Frankenstein-it, nuk mundemi veçse të shpresojmë në ta.
Nuk me pelqen fare qe me diskretiton ne menyre kaq te varfer kur thua “nga dolet te gjithe psikiatrike.” Kam qe ne fillimet e PTF-se qe shkruaj dhe ne me pac lexuar fare, keto terma kam te pakten kater vjet qe i perdor ne diskursin tim. E megjithate ben c’ben dhe hedh kunja te tilla “post-lakanianesh,” “nga dolen te gjithe psikiatrike” a ku di une. I don’t need bullshit or poses to make a point. Kam frike madje se poza je duke marre ti pasi nuk shoh asnje shenje qe teorite e konsipracionit te jesh duke i perdorur ne menyre kritike, perkundrazi, shperndan e bazohesh ne premisa te rreme. Ve ne dyshim versionin zyrtar duke u nisur nga pabesueshmeria. Te thashe edhe njehere, qe kur qenka besueshmeria kriter i se vertetes? You can’t commit to that. It’s too gullible. Justifikon pastaj ekzistencen e teorive te konspiracionit duke u nisur nga kjo pabesueshmeri. Eshte vete ngjarja qe eshte e pabesueshme. S’mund ta neglizhosh kete fakt nese sinqerisht pretendon kritike te shendetshme e konstruktive.
Dhe jo, ta perseris prape. Neuroza jote (dhe kujdes ketu po me fute prape ne nje kategori me Politicus, se nje here ta fal, dy here jo) qendron ne faktin se je duke shtypur nje clirim te shendetshem e te njerezishem duke e stigmatizuar si “gezim per vdekjen.” E gjithe kjo pastaj e ben krejt kritiken tende te mos jete me kembe ne toke. Ha nje cike kritike ta haj dreqi, se nuk po flas kot.
Luliano, pa merak i dashur,
nuk i shkon kujt nder mend te te fuse ne nje kategori me mua. Thjesht e pamundur.
As e vej ne dyshim. Une jam komunist dhe krenar, ti je fashist por i fshehur.
Lulian,
Nese nuk keqkputohem, do te doja te dija se cfare te ben te ndihesh komunist. Cfare te terheq ne te nga ana intelektuale, etike apo edhe shoqerore.
Te lutem mos me keqkupto. Nuk eshte kjo nje perpjekje per te projektuar gjykimin apo paragjykimin tim.
Edhe nese refuzoni te angazhoheni ne sa me siper, do ishte me se e pranueshme per mua.
Bashkesia, barazia, mundesite, liria, pergjegjesia. E shoh si artikulimin me modern, me te sakte, te etikes dhe marredhenies me tjetrin. Por si cdo gje e mire, fatkeqesisht eshte abuzuar dhe shkelur shume. Hajd se flasim se eshte muhabet goxha i gjate, e une ne fakt jam shprehur shpesh. Mbase nje dite do sjell ndonje shkrim ne lidhje me kete teme.
Shkruan Luliani:
…”Vdekja s’eshte as perfekte dhe as e shemtuar, e nuk do jete kurre, sa do parime te ngreme, rruge te shtrojme e gure kilometrik te veme…”
Me se e drejte.
Me poshte eshte nje vjershe shqip, mbi vdekjen, te cilen nuk e di se kush e ka shkruar. Por kushdo te jete autori, forca e vargut eshte e pamohueshme. Dhe eshte aty lart, ku me zor shkohet:
Eja vdekje
O, eja Vdekje! verë të pimë
Një gotë të pret mbi tavolinë;
O, lëre botën sonte të qelbet
Perëndisë mos ja merr delet.
O, eja Vdekje! veç sonte, ç’thua?
Brirët Moisiut ja dhashë hua.
Në qofsh e lodhur, shuaje urinë
Zemrën të pjek, të skuq mëlçinë.
Gëzuar Vdekje! Funebre gotat,
Atë muzikë ndjekin dhe notat.
O, të ftoj e dashur në vallëzim
Mbështete kafkën mbi supin tim.
Askush në botë s’ta njeh dobinë
Për ta je shtriga me pelerinë;
O, galdoju Vdekje! shuaje dertin,
Flake lekurën mbaj veç skeletin.
Më shih, të të shoh me sy të blerta
Si gjethe prej tokës kur buis jeta;
O, vdekje e dashur! o amshim!
Të të puth, më puth me ngazëllim!
Zëri mpaket, të fundit përpjekje:
O, eja Vdekje, o, eja Vdekje…
Një fllad kalon ndër pergamena,
Hirin largon, në bojë ngel rrena
Me duket se eshte e Teodor Kekos dod.
Vjershen Eja vdekje e kam shkruar une.
E gjeni: http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=70140
Kush e lexon dhe e ve re aty flet heroi lirik pastaj poeti. Heroi lirik eshte Shen Hieromini a Saint Jeromin, patroni i perkthyesve, librareve, enciklopedisteve, perkthyesi ilir i Bibles vulgatae.
Poshte titullit aty ku e kam publikuar i kam ngjitur dhe nje prej gabimeve te tij ne perkthimin e Bibles, fjaline “Cumque descenderet Moses de monte Sinai tenebat duas tabulas testimonii et ignorabat quod cornuta esset facies sua ex consortio sermonis Dei.” si dhe vendin ku ajo gjendet ne bibel: Exodus: 34.29. Sophronius Eusebius Hieronymus – Latin Vulgate.
Gabimi ka te beje me cornuta-t -briret. Hieronimi duhet te kishte perkthyer hebraishten karan per i shkelqente a shndritte ai perktheu brire. Shpjegimi i hollesishem: http://biblos.com/exodus/34-29.htm
Keshtu shpjegohen briret Moisiut ne vjershen time dhe briret e Moisiut ne skulpturen e Mikelanxhelos.
Me duket e tepert te zgjatem, sa kam dashur i kam thene aty.
Ky koment erdhi deri ketu per hater te komentuesve, me tej per hater te temes, ju mund te lexoni po aty Sonetin e kokes se prere (qe me ngjan e kem sjelle here tjeter ketu), apo, po deshet kete lidhjen qe ka Arnaut Francois: http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?p=768325
Ne to gjenden plot nga ato qe ndryshe mund ti kisha sjelle ne komente.
Gjuha jo vetëm ndikon sesi ne mendojmë por edhe sesa mirë ne mendojmë. Per shmëbull, në gjuhën Shqipe numri njembedhjetë është nje mbi dhjetë. Shqipfolësit kuptojnë shpejt që 11 është e lidhur me sistemin 10 të menduarit. Njimbëdhjeta është 1+10. Në krahasim , anglisht folësit shtrydhin trurin me eleven, e cila nuk ka gjurmën më të vogël të emrave ten dhe one. Çështja bëhet koklëmsh fare tek numri tweleve, ku për *tw duhet të mendosh gjatë që është e lidhur me *two, por të ngatërron bishti *elve, i cili eshte i shumëngjashmë me pjesën e *eleve të 11-tës. Ndoshta anglishtët folësit nuk e rrokin dot kuptimin e 11 dhe nuk kane per ta rrokur ndonjihere. Mesa shihet, Anlishtja dëmton zhvillimin e disa aftësive tek pjesa sesa mirë ne mendojmë ku ne perdorim numbrat. Dhe nuk është faji i tyre që fillojnë e tregojnë përalla se çfarë po bënin kur u dha lajmi për dy kullat, e anashkalojne 11-ten, dhe nuk thonë që për 100 milonë dollarë të dy kullavë dhe 3 mijë amerikanë të vrarë brënda tyre, janë vrarë reth 6 mijë ushtarë amerikanë në Irak dhe Afganistan, 1 milon civilë në të dy vëndet, janë harxhaur reht 1.5 milion dollarë nga taksat e marra prej tyre, dhe OBL u vra duke pasur duart përpjetë gati për tu dorëzuar, kur rastësisht, ose jo rastësisht kemi numrat 11 shtator dhe 2011.
U vra nga dy helikopterë që nuk zbuloheshin nga radarët, por marmitat e bllokimit të zhurmës së tyre akoma nuk janë zbuluar, kur terroristi i egër e mori vesh fillimin fizik te aksionit të fshehtë 1 orë para dhe nuk kundërveproi me armë, kur të dy palët e dinin që tjetri e dinte në avancë se Gjuha jo vetëm ndikon sesi ne mendojmë por edhe sesa mirë ne mendojmë.Per shmëbull, në gjuhën Shqipe numri njembedhjetë është nje mbi dhjetë. Shqipfolësit kuptojnë shpejy që 11 është e lidhur me sistemin 10 të mednuarit. Njimbëdhjeta është 1+10. Në krahasim , anglisht folësit shtrydhin trurin me eleven, e cila nuk ka gjurmën më të vogël të emrin ten dhe one. Çështja bëhet koklëmsh fare tek numri tweleve, ku për *të duhet të mendosh gjatë që është e lidhur me *two, por të ngatërron bishti *elve, i shumëngjashmë me pjesën e *eleve të 11-tës. Ndoshta anglishtët folësit nuk e rrokin dot kuptimin e 11. Mesa shihet, Anlishtja dëmton zhvillimin e disa aftësive tek pjesa sesa mirë ne mendojmë. Dhe nuk është faji i tyre që fillojnë e tregojnë përalla se çfarë po bënin kur u dha lajmi për dy kullat, dhe nuk thonë që për 100 milonë dollarë të dy kullavë dhe 3 mijë amerikanë të vraë brënda tyre, janë vrarë reth 6 mijë ushtarë amerikanë në Irak dhe Afganistan, 1 milon civilë në të dy vëndet, janë harxhaur reht 1.5 milion dollarë nga taksat e marra prej tyre, dhe OBL u vra duke pasur duart përpjetë gati për tu dorëzuar, kur rastësisht, ose jo rastësisht kemi numrat 11 shtator dhe 2011.
U vra nga dy helikopterë që nuk zbuloheshin nga radarët, por marmitat e bllokimit të zhurmës së tyre akoma nuk janë zbuluar, kur terroristi i egër e mori vesh fillimin fizik te aksionit të fshehtë 1 orë para dhe nuk kundërveproi me armë, kur të dy palët e dinin që tjetri e dinte në avancë se cfarë po ndodhe nga zhurma e numrit 11, kur ushtarët kishin kohë të qëllonin nga këmbët gruan e tij që po e mbronte me qëllim e hapur për të mos ta vrarë atë, kur shtypi i paguar diku shkruajti që ai kishte armë, ose vrau veten me armën e vet, kur OBL kishte ngritur duart pa pasur armë në dorë, kur i than popullit amerikan të krishterë që nuk njeh ritet myslymane, që e hodhëm në det për të zbatuar ritet myslymane, e tj, etj.
Kallëpi i ri u hodh për treg sot, “U.S. rail systems were possible terror targets: officials”
Al-Qaida me një terror të rri kundër sistemit hekurudhor në 10 vjetorin e 11 shtator, sipas informacionit si gjithmonë të shërbimit sekret. Ndoshta kjo shënon hapjen e fushtatës zgjedhore për president të ri të Shteteve të bashkuarë, ku nuk duhet harrojmë asnjiherë fondet për sigurimin kombëtar.
Xha xhai nuk ishte duke diskutuar si konsiperacionist. Ai po ngrinte thjesht pyetje të thjeshtkuptueshme dhe nuk eshte faji I tij që disa njerez I nderlikojme gjerat si eleven 11.
Çdo taksapaguaes ka të drejtë të ngrejë.Ndryshim i tij prej të tjerëve është se ai e di njeh shumë mire që 11 është nji dhjet.
Kam edhe nji pyetje te fundit, ketu tek fundi. A kishin zhurmë helikopteret e grupit gjashte të Navy SEAL?
Gjuha jo vetëm ndikon sesi ne mendojmë por edhe sesa mirë ne mendojmë.Per shmëbull, në gjuhën Shqipe numri njembedhjetë është nje mbi dhjetë. Shqipfolësit kuptojnë shpejy që 11 është e lidhur me sistemin 10 të mednuarit. Njimbëdhjeta është 1+10. Në krahasim , anglisht folësit shtrydhin trurin me eleven, e cila nuk ka gjurmën më të vogël të emrin ten dhe one. Çështja bëhet koklëmsh fare tek numri tweleve, ku për *të duhet të mendosh gjatë që është e lidhur me *two, por të ngatërron bishti *elve, i shumëngjashmë me pjesën e *eleve të 11-tës. Ndoshta anglishtët folësit nuk e rrokin dot kuptimin e 11. Mesa shihet, Anlishtja dëmton zhvillimin e disa aftësive tek pjesa sesa mirë ne mendojmë. Dhe nuk është faji i tyre që fillojnë e tregojnë përalla se çfarë po bënin kur u dha lajmi për dy kullat, dhe nuk thonë që për 100 milonë dollarë të dy kullavë dhe 3 mijë amerikanë të vraë brënda tyre, janë vrarë reth 6 mijë ushtarë amerikanë në Irak dhe Afganistan, 1 milon civilë në të dy vëndet, janë harxhaur reht 1.5 milion dollarë nga taksat e marra prej tyre, dhe OBL u vra duke pasur duart përpjetë gati për tu dorëzuar, kur rastësisht, ose jo rastësisht kemi numrat 11 shtator dhe 2011.
U vra nga dy helikopterë që nuk zbuloheshin nga radarët, por marmitat e bllokimit të zhurmës së tyre akoma nuk janë zbuluar, kur terroristi i egër e mori vesh fillimin fizik te aksionit të fshehtë 1 orë para dhe nuk kundërveproi me armë, kur të dy palët e dinin që tjetri e dinte në avancë se cfarë po ndodhe nga zhurma e numrit 11, kur ushtarët kishin kohë të qëllonin nga këmbët gruan e tij që po e mbronte me qëllim e hapur për të mos ta vrarë atë, kur shtypi i paguar diku shkruajti që ai kishte armë, ose vrau veten me armën e vet, kur OBL kishte ngritur duart pa pasur armë në dorë, kur i than popullit amerikan të krishterë që nuk njeh ritet myslymane, që e hodhëm në det për të zbatuar ritet myslymane, e tj, etj.
Kallëpi i ri u hodh për treg sot, “U.S. rail systems were possible terror targets: officials”
Al-Qaida me një terror të rri kundër sistemit hekurudhor në 10 vjetorin e 11 shtator, sipas informacionit si gjithmonë të shërbimit sekret. Ndoshta kjo shënon hapjen e fushtatës zgjedhore për president të ri të Shteteve të bashkuarë, ku nuk duhet harrojmë asnjiherë fondet për sigurimin kombëtar.
Xha xhai nuk ishte duke diskutuar si konsiperacionist. Ai po ngrinte thjesht pyetje të thjeshtkuptueshme dhe nuk eshte faji I tij që disa njerez I nderlikojme gjerat si eleven 11.
Çdo taksapaguaes ka të drejtë të ngrejë.Ndryshim i tij prej të tjerëve është se ai e di njeh shumë mire që 11 është nji dhjet.
Kam edhe nji pyetje te fundit, ketu tek fundi. A kishin zhurmë helikopteret e grupit gjashte të Navy SEAL?
Ç’farë po ndodhe nga zhurma e numrit 11 e te gjuan direkt nga dritarja me kallshnikovin e tij te dale boje, madje ku ende nuk ke zbrit ne toke, kur ushtarët kishin kohë të qëllonin nga këmbët gruan e tij që po e mbronte me qëllim e hapur për të mos ta vrarë atë, kur shtypi i paguar diku shkruajti që ai kishte armë, ose vrau veten me armën e vet, kur OBL kishte ngritur duart pa pasur armë në dorë, kur i than popullit amerikan të krishterë që nuk njeh ritet myslymane, që e hodhëm në det për të zbatuar ritet myslymane, e tj, etj.
Kallëpi i ri u hodh për treg sot, “U.S. rail systems were possible terror targets: officials”
Al-Qaida me një terror të rri kundër sistemit hekurudhor në 10 vjetorin e 11 shtator, sipas informacionit si gjithmonë të shërbimit sekret. Ndoshta kjo shënon hapjen e fushtatës zgjedhore për president të ri të Shteteve të bashkuarë, ku nuk duhet harrojmë asnjiherë fondet për sigurimin kombëtar.
Xha xhai nuk ishte duke diskutuar si konsiperacionist. Ai po ngrinte thjesht pyetje të thjeshtkuptueshme dhe nuk eshte faji i tij që disa njerez i nderlikojme gjerat si eleven 11.
Ç’do taksapaguaes amerikan ka të drejtë të ngrejë ato. Ndryshim i tij prej të tjerëve është se ai e di njeh shumë mire që 11 është nji dhjet.
Kam edhe nji pyetje te fundit, ketu tek fundi.
A kishin zhurmë helikopteret e grupit gjashte të Navy SEAL?
Atmir, të lutem mos dërgo të njëjtin koment disa herë.
Gjuha jo vetëm ndikon sesi ne mendojmë por edhe sesa mirë ne mendojmë. Per shmëbull, në gjuhën Shqipe numri njembedhjetë është nje mbi dhjetë. Shqipfolësit kuptojnë shpejt që 11 është e lidhur me sistemin 10 të menduarit. Njimbëdhjeta është 1+10. Në krahasim , anglisht folësit shtrydhin trurin me eleven, e cila nuk ka gjurmën më të vogël të emrave ten dhe one. Çështja bëhet koklëmsh fare tek numri tweleve, ku për *tw duhet të mendosh gjatë që është e lidhur me *two, por të ngatërron bishti *elve, i cili eshte i shumëngjashmë me pjesën e *eleve të 11-tës. Ndoshta anglishtët folësit nuk e rrokin dot kuptimin e 11 dhe mesapo shihet nuk kane për ta rrokur ndonjihere. Mesa shihet, Anlishtja dëmton zhvillimin e disa aftësive tek pjesa sesa mirë ne mendojmë ku ne perdorim numbrat. Dhe nuk është faji i tyre që fillojnë e tregojnë përalla se çfarë po bënin kur u dha lajmi për dy kullat, e anashkalojne 11-ten, dhe nuk thonë që për 100 milonë dollarë të dy kullavë dhe 3 mijë amerikanë të vrarë brënda tyre, janë vrarë reth 6 mijë ushtarë amerikanë në Irak dhe Afganistan, 1 milon civilë në të dy vëndet, janë harxhaur reht 1.5 milion dollarë nga taksat e marra prej tyre, dhe OBL u vra duke pasur duart përpjetë gati për tu dorëzuar, kur rastësisht, ose jo rastësisht kemi numrat 11 shtator dhe 2011.
U vra nga dy helikopterë që nuk zbuloheshin nga radarët, por marmitat e bllokimit të zhurmës së tyre akoma nuk janë zbuluar, kur terroristi i egër e mori vesh fillimin fizik te aksionit të fshehtë 1 orë para dhe nuk kundërveproi me armë, kur të dy palët e dinin që tjetri e dinte në avancë se Gjuha jo vetëm ndikon sesi ne mendojmë por edhe sesa mirë ne mendojmë.Per shmëbull, në gjuhën Shqipe numri njembedhjetë është nje mbi dhjetë. Shqipfolësit kuptojnë shpejy që 11 është e lidhur me sistemin 10 të mednuarit. Njimbëdhjeta është 1+10. Në krahasim , anglisht folësit shtrydhin trurin me eleven, e cila nuk ka gjurmën më të vogël të emrin ten dhe one. Çështja bëhet koklëmsh fare tek numri tweleve, ku për *të duhet të mendosh gjatë që është e lidhur me *two, por të ngatërron bishti *elve, i shumëngjashmë me pjesën e *eleve të 11-tës. Ndoshta anglishtët folësit nuk e rrokin dot kuptimin e 11. Mesa shihet, Anlishtja dëmton zhvillimin e disa aftësive tek pjesa sesa mirë ne mendojmë. Dhe nuk është faji i tyre që fillojnë e tregojnë përalla se çfarë po bënin kur u dha lajmi për dy kullat, dhe nuk thonë që për 100 milonë dollarë të dy kullavë dhe 3 mijë amerikanë të vrarë brënda tyre, janë vrarë reth 6 mijë ushtarë amerikanë në Irak dhe Afganistan, 2 herë me tepër, 1 milon civilë në të dy vëndet, janë harxhaur reht 1.5 milion dollarë nga taksat e marra prej tyre, dhe OBL u vra duke pasur duart përpjetë gati për tu dorëzuar, kur pësëri rastësisht, ose jo rastësisht kemi numrat 11 shtator dhe 2011.
U vra nga dy helikopterë që nuk zbuloheshin nga radarët, por marmitat e bllokimit të zhurmës së motoreve dhe elikave te tyre ende nuk janë zbuluar, kur terroristi i egër e mori vesh fillimin fizik te aksionit të fshehtë 1 orë para dhe nuk kundërveproi me armë, kur të dy palët e dinin që tjetri e dinte në avancë se çfarë po ndodhe nga zhurma e numrit 11e po ka ate mendje per te qelluar , te gjun direkt nga dritarja me kallshnikovin e tij te dale boje, madje ku ende nuk ke zbrit ne toke, dhe nuk te le me ardhe brena ne dhomen e tij, ku ushtarët kishin kohë të qëllonin nga këmbët gruan e tij që po e mbronte për të mos ta vrarë atë, dhe nuk kishin kohe ta qellonin edhe BL po nga kembet, kur shtypi i paguar diku shkruajti që ai kishte armë, ose vrau veten me armën e vet, kur OBL kishte ngritur duart pa pasur armë në dorë, kur i than popullit amerikan të krishterë që nuk njeh ritet myslymane, që e hodhëm në det për të zbatuar ritet myslymane, e tj, etj.
Kallëpi i ri u hodh për treg sot, “U.S. rail systems were possible terror targets: officials”
Al-Qaida me një terror të rri kundër sistemit hekurudhor në 10 vjetorin e 11 shtator, sipas informacionit si gjithmonë të shërbimit sekret. Ndoshta kjo shënon hapjen e fushtatës zgjedhore për president të ri të Shteteve të bashkuarë, ku nuk duhet harrojmë asnjiherë fondet për sigurimin kombëtar.
Xha xhai nuk ishte duke diskutuar si konsiperacionist. Ai po ngrinte thjesht pyetje të thjeshtkuptueshme dhe nuk eshte faji i tij që disa njerez i nderlikojme gjerat si eleven 11.
Ç’do taksapaguaes amerikan ka të drejtë të ngrejë ato. Ndryshim i tij prej të tjerëve është se ai e di njeh shumë mire që 11 është nji dhjet.
Kam edhe nji pyetje te fundit, ketu tek fundi.
A kishin zhurmë helikopteret e grupit gjashte të Navy SEAL?
””Shume gabim behet qe shihet ky clirim si gezim per vdekjen e tjetrit.
E bejne ekstremistet e trashe e kokegdhe, psikopatet si Hyllini e Politicus nga nje krah me retoriken e tyre “armiqesore,””’
Sa kungull qe je per Zotin, gezimi per vdekjen e armikut, nuk lidhet me ndonje perversitet krimineli,barbari, fashizem a ku di une, por me faktin e thjeshte qe vdekja eshte garancia absolute qe ai individ nuk do te shkaktoje me vuajtje.
Gezimi lidhet paresisht me fundin e vuajtjeve qe lidhen me ate njeri apo grup njerezish.
Se dyti lidhet me vetedijen e fuqise, dihet se njeriu eshte i prirur te gezohet kur veren rritjen e fuqise, fjala ambicie, fjala perparim, fjala karriere, fjala botim etj ne thelb tregojne rritjen e fuqise, rritjen e pushtetit dhe prestigjit brenda grupit.
Kur nje individ si Osama mbahet si pergjegjes i kaq shume vuajtjeve, biles i vuajtjes me te madhe qe eshte te jetuarit me frike per jeten, ketu nuk ke si te mos gezohesh.
Nuk gezohet ai qe s’ja ka ndier vuajtjen, por i vuajturi e ka gezimin legjitim. Jo aq legjitim por gjithesesi njerezisht e kuptueshme dhe e pranueshme eshte edhe sjellja e atij qe edhe pse nuk ka vuajtur gezohet per vetedijen e fuqise, pra se Amerika eshte e forte, se kush del kunder nuk ka shpresa.
Persa i perket ngjarjes se Badiouse, me sa keni lene lart e poshte ju te sojit tuaj te kuptohet, kjo i ngelet historise ta gjykoje.
Ngjarja e Badiouse duke qene koncept metafiziko-ontologjik nuk mund te kuptohet perveçse kur historia ta gjykoje, megjithese me aq pak sa kam kuptuar me duket sikur ky tipi e zevendeson historine me matematiken, dmth ky e gjen vete pa pasur nevoje per kendveshtrimin historik.
Gjithsesi me duket ironike qe komunistet ne kesi ndodhish vijne me teori qe lidhen me metafiziken, anipse eshte nje shperfytyrim i saj.
Metafizika, ontologjia, ka qene gjithnje kullote e ‘te djathteve’, te majteve mesa duket su mjaftoi psikologjia, se kane 50 e kusur vjet qe shperfytyrojne edhe ontologjine.
C’eshte ky tip, qe bie ndesh me parimin baze te metafizikes, te formuluar prej 2600 vjetesh nga Parmenidi, se qenia eshte nje dhe e pandashme, qe ka bere nje rremuje, nje lemsh te papare konceptual, ç’i duket vetja ketij ? Apo thuaj pas lemshit lakanian ne psikologji, duhej edhe njeri qe te bente lesh e li edhe ontologjine ?
Per me teper lexoj se ate qe s’e kane bere dot ne 2600 vjet filozofi, pra te kuptohet esenca e qenies, jo paraqitjet e saj (rrjedhimisht deri me sot eshte kuptuar pjeserisht), ky e paskerka realizuar me ane zberthimit sasior (matematik), mjaft te rrezosh postulatin baze te Parmenidit dhe ja ku qenia matematizohet.
Qesharak.
p.s pa na e shpjego çik me hollesi kete punen e ngjarjes badiouiane, sesi po me vjen si era sharlataneri.
Se pari, nuk kam asnje problem, por:
“Se dyti lidhet me vetedijen e fuqise, dihet se njeriu eshte i prirur te gezohet kur veren rritjen e fuqise, fjala ambicie, fjala perparim, fjala karriere, fjala botim etj ne thelb tregojne rritjen e fuqise, rritjen e pushtetit dhe prestigjit brenda grupit.”
Ti ne dac e kuptofsh kete, ne dac jo, por rritja ne karriere, bazuar ne vdekjen, qofte edhe te armikut, eshte psikopati.
“p.s pa na e shpjego çik me hollesi kete punen e ngjarjes badiouiane, sesi po me vjen si era sharlataneri.”
Meso Hegelin njehere, pastaj flasim.
Ah se ti je dhe ekspert leshi mer jahu. Ca eshte kjo historia qe gjykoka? Ca entiteti eshte historia? Ca jane keto metafizikera idiote klase e peste qe thua? Eshte njeriu qe e gjykon historine, jo anasjelltas, or tunxh. Qe ketej edhe eventi, ngjarja, nuk eshte event eventualisht, por ne te tashmen. Eshte perkatesia ne event ajo qe e lejon njeriun te jete agjent. Ca eshte ky fatalizem idiot qe flet “e gjykon historia.” Jo po e gjykon Bizellbabi.
Dhe jo, mos fol per gjera qe s’di. Zevendeson matematiken me ontologjine dhe anasjelltas. Nuk eshte ndonje teze e re, por kaq eksplicite nuk ka qene kurre.
Lulian, jo me këto tone, të lutem. Nuk jemi në pazarin e kuajve.
Me fal po nuk ja ka fajin bin Ladeni ‘soccer mom’-ve suburbane qe kane frike se mos u vjen e u merr femijet. Dig DEEPER!
Mua me duket se te gjitha debatet qe po bejme rrjedhin nga mospranimi i faktit se Amerika ka shpallur “LUFTE kunder terrorizmit.” Kaq mjafton per te justifikuar teorikisht politikat, shpenzimet, strategjite dhe kapercimet ligjore.
A duhej apo nuk duhej qe Amerika ta fillonte kete lufte, nuk me duket se po behet objekt diskutimi. Ne po merremi me pasojat. Vrasja dhe hedhja ne det e OBL shpjegohen me gjendjen e luftes. Po te mos ishte ne lufte, mund ti kerkohej Amerikes kapje gjalle, gjykim, denim etj. Po keshtu edhe “hareja” e miletit…ne lufte kapet maja e kodres dhe brohoritet, ndersa te vraret bejne sehir perreth. Ne paqe jo, shkruajne gazetat dhe analizojne analistet se kush u vra e kush u denua.
Kjo që thua ti, LG, ngre peshë si argument dhe, në fakt, duhej të ishte debatuar më parë.
E pata cekur në komentet e mia, kur thoja që terrorizmi duhet trajtuar si çështje e rendit publik, jo si çështje ushtarake.
Në fakt, unë besoj se shprehja e Bush-it “war on terror” ose ka qenë një shprehje metaforike, ose ka qenë një shprehje pa kuptim.
Metaforike, siç do të ishin shprehjet “war on drugs” ose “war on poverty”. Ti vërtet u shpall luftë drogave, por nuk shkon të ekzekutosh, me Navy Seals, të gjithë ata geezers që tymosin marijuanë natën në park, apo jo?
Si shprehje jometaforike, “war on terror” nuk ka kuptim, madje as në versionin e vet “war on terrorism”; sepse terrori dhe terrorizmi u përkasin sferës së ideve dhe të mediave dhe nuk mund të luftohen me helikopterë dhe raketa.
Natyrisht, ka edhe “war on terrorists”, por edhe kjo shprehje varet nga kuptimi që i japim fjalës terrorist. Nëse lejojmë që këtë fjalë ta përkufizojë i njëjti person ose institucion që ka shpallur luftën, atëherë nuk jetojmë më në një vend të lirë dhe demokratik.
Ti ke dëgjuar, besoj, për të gjitha abuzimet që janë bërë me përkufizimin e termit “terrorist” tash së fundi, apo jo?
A mund t’i shpallet luftë një personi? Unë nuk besoj se kjo është e mundshme. Një person mund të arrestohet, sipas rastit të vritet me ose pa gjyq – por luftë atij nuk mund t’i shpallet.
Këtu ka vështirësi të mëdha praktike dhe ligjore; të tjerë para meje e kanë argumentuar këtë. Koncepti i luftës kundër terrorit jo vetëm është pa kuptim, i marrë literalisht; por edhe haptazi cenon vlerat demokratike dhe republikane me të cilat identifikohemi.
Nga ana tjetër, edhe gjatë një lufte, të leverdis që komandantin e ushtrisë armike ta marrësh rob, jo ta vrasësh si qen (e them këtë përtej skrupujve moralë). Në rastin e Bin Ladenit, kjo lidhet edhe me çfarë dinte ai dhe çfarë informacioni mund të ofronte, në hetuesi dhe në gjyq.
Fatkeqësisht, ka zëra që pikërisht kjo mundësi e fundit të ketë qenë edhe një nga arsyet e ekzekutimit pa kushte.
Xhaxha,
Pertej semantikave, Amerika eshte ne lufte. Eshte aktualisht ne dy luftra te shpallura ne emer te “luftes kunder terrorizmit.” Eshte edhe ne lufte te pashpallur anembane botes, kudo ku vriten njerez ne emer te luftes kunder Amerikes, satanit etj. Te qenet ne “lufte” ka qene justifikimi per Gitmon, per gjykatat ushtarake, per rendition….per te gjitha. S’ka pse te mos jete edhe per bin Ladenin.
Perderisa te gjithe qeveritaret amerikane deklarojne se Amerika eshte ne lufte, dhe praktikisht veprojne si ne lufte, pse duhet ta veme ne ne dyshim dhe te perpiqemi ta perdorim metaforikisht termin “lufte”? A duhej apo s’duhet te jete ne lufte, kjo eshte ceshtje tjeter. Kete mund ta diskutojme, madje edhe te biem dakord qe ishte e panevojshme dhe shume e kushtueshme ne deme njerezore dhe materiale.
Nga ana tjeter, nuk besoj se ndonjeri nga ne ketu, ka informacionin e mjaftueshem per te gjykuar apo nxjerre konkluzione. Qeverite fshehin te vertetat ose edhe na thone genjeshtra, mediat gjithashtu. Keshtu qe na rrofshin teorite konspirative, tha.
Vet Ali vetë Kadi. Une vendos se me kë jam ne lufte , kur jamë në luftë, kur jam ne pushim dhe kur jam ne kushte paqeje normale. Unë jo se nuk i zbatoj ligjet ne baze të asaj që kam vendosur vetë më parë, por e ndryshoj dhe e kthej ne gjëndje lufte. Ne gjendje lufte me kë? Kunder kujt forme tjetër juridike shtetrore ne bote. Kundër nji individi që mund ti drejtoj nji kamere-psitolet per ta nxjere ne Youtub per me then qe une i hodha ne erë kullat. Pse barazohet nji person si OBL me një shtet? Sa mund të verifikohen juridikisht pas luftës provat kur lidhen me nji shtet Armik dhe kur kur lidhen me nji person, i cili ne monetin e fundti nuk kishte as roje, as polici, as ushtri por veçse familjen e tij ne shtepi. Kaq idiota jemi shendruar ne njerezit sot?
Në krahasim, shqipfolësit kanë një fjali: “Po nuk e pashë me syte e mi nuk e besoj”. Nuk i dihet koha e formimit të ketij mendimi, i cili ka si thelb që fol sa të duash, unë po nuk e pashe me sytë e mi nuk e besoj. Kjo fjali hedh poshte përdorimin e gjuhës dhe perparsinë ne vertetimin e nji diçkaje e çon tek organi i shikimit. E kam degjuar edhe ne nje variant tjeter nje fjali te ngjashme: “Po se pashe me sy dhe ta prek me doren time , nuk e besoj”. Kjo është shume filozofike dhe ka te bëje me thelbin e te vertetes. Sot gjithmone argumentohet me faktet që na i kanë servirur te tjeret sit e verteta, pa qënë në gjendje si individ, ose edhe si shoqeri, ti vertetojme që ato janë te vërteta.
Te flasim me gjuhë me terma te thjeshte. Eshte nje fabrike-dyqan që shet arme te cilat perdoren vetm nga sitemet ushtarake dhe policore. Pronari i ketij dyqani ka vetem nje klient, qeverine. Biznesi vetëm me nji klient është gjitthomne ne rrezik faimentimi, sidomos kur klienti është i ndrueshëm, çdo 4 vjet si në varësi të zgjedhjeve poltike. Ç’farë peshe vjetore ka ky dyqan ne botë? Sh.B.A zë gjysëmn e gjithë shumes-shpenzimeve ushtarake që harxhohen nga gjithe qeverite e vendeve te Botës. Shuma është reth 500 bilionë dollare në vit. Pra, duke përdorur me nji llogjikë profane, sikur Amerikës ti viheshin kunder gjithe vendet e botës përfundim i luftës mund të ishte barazim. A i duhet Amerikës gjithë ajo shumë? Jo. Është shumë e ekzagjeruar. Dhe llogjika thote, pa fakte natyrisht, që ka shumë mundësi pronari i dyqanit ka korruptuar përfaqësuesit e popullit.
Obama para zgjedhjeve premtoi që pronarit me nji klient do tja pakësonte atë shumë, sepse Amerika kishte nevojë për reforma të tjera urgjente. Shume Amerikanë të thjeshtë ja dhanë votën sepse e besuan. Dhe llogjika e popullit që kuptonte kur votonte ishte e thjeshtë. Të ulej kollona shumë e larte e Shpenz.ushtarake, sepse kishte ç’balancuar gjithë treguesit e tjerë të ekonomisë. Është njesoj si të prodhojmë 1 milon patkonj për kuaj luftarake, kur kemi të gjallë në përdorim vetëm 10 mijë kuaj. U tha që do të tërhiqeshin trupat nga Iraku dhe Afganistani, e te tjera. A u realizua? Pergjigja është qartësisht jo. Është qartësisht nji fakt pa numer, apo jo?. Pyetja që ngrihet menjëherë është:Pse nuk u realizua?
Kur ne nuk kemi mundesine ti shikojmë me sytë tanë faktet, ose ti preknim me duart tona, të paktën duhet të përpiqemi ti kuptojmë faktet, si rasti kur syte tane pane armikun e gjendjes se luftes se amerikes ne shtepine tij, e tjera që në pamje të parë duken si të palidhura me problemin.
Prandaj, pronari i dyqanit do që Amerika të jetë gjithmonë ne luftë, nuk ka rëndësi për çfarë, me kë, dhe ne c’menyre dhe nuk ka rëndësi fare që e dëshiron apo nuk do populli amerikan. Rritja e shpemzimeve ushtarake të Amerikës është 81 % që prej vitit 2001 dhe në 2010 zinte 43 % e toalit botëror.
Ç’do ta quajmë këtë ne të ardhmen ? Demokraci?
Vetë Ali vetë Kadi?. Në gjendje lufte duke fjetur me fëmijet ne shtepi? Është ky armik i denjë për at para të harxhuar që prej 2001? Aq para do të kishin rindërtua botën nese do të ndodhte nji apokalips.
Ali-kadiu më duket se na ka ngel prej Turqisë.
””Ti ne dac e kuptofsh kete, ne dac jo, por rritja ne karriere, bazuar ne vdekjen, qofte edhe te armikut, eshte psikopati.”’
Ti je ai qe ke zaptuar temen rreth logjikeshkarjes !
Ngritja ne karriere eshte thjesht nje shembull i vetedijes se fuqise qe rritet qe sjell gezim, sikunder edhe shembujt e tjere.
Kjo lidhje qe ben ti jo vetem eshte kryekeput e gabuar dhe tendencioze por tregon edhe sa te veshtire e ke te pranosh natyren e njeriut, si çdo komunist ne fund te fundit.
Persa i perket Hegelit dhe historise, as njerit as tjetres nuk i je afruar ndonjehere, per faktin e thjeshte se injoron dijen historike e rrjedhimisht edhe filozofine e historise.
Je tipiku qe pa njohur historine flet per filozofine e saj, pa njohur abc e gjuhes flet per filozofine e saj e keshtu edhe per filozofine e politikes .
Por kulmi eshte kur duke mohuar qenien, flet per metafizike!
Njeriu qe gjykon historine ! Kjo eshte thjesht kthimi prapsht i historise qe gjykon njeriun, dmth modaliteti me i rendomte i historise se mendimit.
Ne rastin tend kemi nje sofizem te paster, sepse dihet fare mire qe jane njerezit ata qe gjykojne brezat e kaluar, keshtu qe ka nje perpjekje formale per te nxjerre ne pah dukjen paradoksale te shprehjes se historia gjykon njeriun.
Ti perballe shprehjes se Croce-s, se ‘çdo histori eshte histori bashkekohore’ do perdorje te njejtin kut prej sofisti, pa u thelluar ne domethenien e vertete te saj.
Te njejten gje po ben edhe ketu.
Le pastaj kur me tregon Hegelin, se jo per gje por bie ndesh si me logjiken e esences, Frymen hegeliane dhe filozofine e tij te historise, praktikisht bie ndesh me gjithe pikat kyç te mendimit hegelian.
Nje hegelian do terrorizohej nga ideja se njeriu eshte siper Frymes e se eshte ne gjendje ta gjykoje ate, pasi te gjykosh historine eshte e njejta gje me te gjykuarit e Frymes.
Fjala gjykoj nuk do te thote studioj,hulumtoj, mesoj por do te thote te ndertosh raportin subjekt-objekt ku i gjykuari eshte objekti dhe gjykuesi eshte subjekti.
Te pohosh pohimin tend eshte si te thuash ontologjikisht se te qenit gjykon qenien, te harrosh se njeriu si qenie historike nuk mund te dale jashte saj, te pavaresohet.
Kur njeriu studion historine apo edhe kur perpiqet ta manipuloje, nuk ben gje tjeter veçse tregon kushtezimin e tij kategorik ndaj saj.
Nuk ka ndonje fatalizem irracional ne kete mes, eshte njesoj si ti thuash fatalist irracional dikujt qe thote, hajt mo se nje dite te gjithe do vdesim.
Nderkaq mund te pohoj pa frike, se naiviteti me i madh qe buron nga shprehja jote dhe koncepti i ngjarjes badouiane eshte ideja se njeriu kontrollon historine, se fuqite e erreta e/o mistike, qe askush deri me sot nuk ka arritur ti njohe (Hegeli vetem sa na ofron hyrjen per njohjen e tyre), mjaft te besh ca logaritme, funksione a gjera te tilla matematikore dhe ja ku e ke çelesin e historise.
Profetizmi teleologjik qe ka qene produkt i studimit dhjetravjeçar i fuqive te njohura dhe te ketyre fuqive te erreta, mezi ka arritur ne vija te trasha, shume te trasha, te na tregoje diçka mbi ç’ka do ndodhe, tani na doli nje ‘Eksplicitist’ qe na tregon te ardhmen me ane te ekuacioneve, per me teper ky tipi nuk duket te kete kompetenca ne dijen historike.
Kupton çfare sharlatanerie me brire eshte kjo, hedh ne kosh te plehrave mijera vjet studime, hulumtime, meditime dhe per çfare ?
Ja ta them une per çfare, ky me tezen e tij, leshte e Curres ka per t’i zbuluar njerezimit(dhe ketu do jemi), por kjo teze idiote hyn drejperdrejt ne justifikimin e dhunes, ne nxitjen e njeriut qe si agjent i ngjarjes te marre ‘fatin’ e tij ne dore.
Kjo eshte nje forme tjeter e filozofise marksiste qe shnderron shoqerine, thjesht me argumentime metafizike.
Ate tager qe Hegeli ia njihte individit historik te udhehequr nga Fryma (qe eshte nje lloj rimodelimi i te bekuarit apo te derguarit te Perendise, ai qe kryen ‘punen e Zotit’), ky tipi ia njeh çdo njeriu.
Ndersa per Hegelin vetem individi historik ishte ne gjendje te njihte ne plotesine e saj ate qe zakonisht ne e quajme ‘fryma e kohes’ (rrjedha njekahese e ngjarjeve ), per kete tipin duket se çdo njeri qe ndjek tezen e ketij qenkersh i emancipuar nga historia, ose ne terma fetare, i bekuar nga Perendia, ai qe ben punen e Zotit.
Hapini udhen o njerez profetit te ri!
Po nuk ma sqarove mire konceptin e ngjarjes badouiane dhe si i qendron qenia agjentit te ngjarjes.
Ne e ke kuptuar shpjegoje, ne se ke kuptuar, por po e perdor si flamur meqe ketu asnjerit nuk i kercet per Badouine , atehere mund te heshtesh.
Une jam ne gjendje te flas rreth Badiouse me pak informacion, meqe jane tema qendrore dhe qe perseriten gjithnje ne historine e metafizikes dhe filozofine e historise, kurse ti me duket se nuk je gjendje te flasesh as per Badioune te cilin thua se e ke studiuar.
p.s mbaj mend nga peshku, nje debat me nje nga keta arberat badouiane, rreth njeshmerise apo shumesise se qenies, shume zhgenjyes, nuk dinte per ç’ka po fliste, megjithate fliste me pasion.
p.p.s te keshilloj nje debat rreth qenies me ‘seminaristin’ e fsh.com, ne logjiken formale te çan medysh, si duket eshte me verte teolog ortodoks.
Kam zaptuar temen rreth logjikshkarjes? Une nuk te mor vesh ty mo vlla. Jane gjera te tilla qe e bejne muhabetin tat te humbase cfaredolloj sharmi. Si mund te zaptohet nje teme e tille. A thua se qeka logjika prona e ndonjerit. Bujrum, argumentet. Por jo me ad homineme te tilla.
“Kjo lidhje qe ben ti jo vetem eshte kryekeput e gabuar dhe tendencioze por tregon edhe sa te veshtire e ke te pranosh natyren e njeriut, si çdo komunist ne fund te fundit.”
Or daku, se ta kom thone njeqind here. Nuk jam metafizicien une. Kur i hyj asaj pune, metafizikes, krrej ndonje poeme edhe e shef mire ti sa argument mund te hash per “natyren e njeriut.” Jo po petalet e majdanozit. Nuk eshte natyra e njeriut te ngrihet ne detyre mbi vrasjen. Eshte natyra e nje dore te paskrupullt njerezish, por jo e njeriut. Ti nuk i thith keto gjona. Je ontolog i preshit. Natyra e njeriut! Ontologjia eshte etike kur flitet per njeriun. Po jo, je shkencetar ti.
Shko meso ca gjona elementare, te kam thene gjithmone.
”’Me fal po nuk ja ka fajin bin Ladeni ‘soccer mom’-ve suburbane qe kane frike se mos u vjen e u merr femijet. Dig DEEPER!”’
Ne kesi rastesh nuk ka rendesi shkaku, por pasoja. Edhe nese frika e tyre eshte produkt i manipulimit, i falsitetit, frika eshte reale dhe identifikohet me ate personazh.
Femija ka frike nga gogoli apo kuçedra, vuajtja e tij eshte reale, vetem kur ai ‘vret’, asgjeson gogolin, ai çlirohet nga ajo vuajtje.
Do thoja se edukimi i femijes meqe perfshin friken nga personazhe imagjinare, ka per qellim te kultivoje tek ai ndjenjen e vuajtjes ne doza vaksinore, ne menyre qe kur te hase vuajtjen e vertete te jete i pergatitur psiqikisht.
Tani qe shpesh nga propaganda ngacmohet tek te rriturit frika per jeten, ne fakt edhe nese eshte irracionale, vuajtja ngelet.
Njeriu nuk ka si te shpetoje nga kjo gracke, gogoli duhet te asgjesohet.
“Por kulmi eshte kur duke mohuar qenien, flet per metafizike!”
Hyllin, je shume konfuz. Mbaje mend kete qe po te them. Une jam qenia. Une jam Dasein. Jam qenie organike, pra me potencialin per te vdekur, gjitar, njeri. Dhe nuk e mohoj kete qenie. Nuk e mohoj duke folur per qenien ne abstrakt. Nuk e mohoj duke folur per natyren e qenies ne abstrakt. E nuk e mohoj as duke justifikuar nje natyre qe e mohon. Natyra e njeriut qe ben karriere mbi vrasjen, qofte kjo edhe vrasja e armikut, asgjesimi i tij, eshte mohim i qenies. E vras qenien armik nese kerkon te asgjesoj qenien time, por nuk bej karriere nga kjo. Eshte stimul shume i forte karriera, stimul qe shkon per nga mohimi i qenies. Ky eshte stimul. Nuk eshte natyra e njeriut, por natyra e kushtezuar e njeriut. Kuptoji keto gjera, se edhe te shpeton ty e ja ben BAM armikut ndonjehere, e te duket vetja pale coc, pastaj.
Lulian dhe Hyllin, ju mund ta vazhdoni këtë lojë sa të doni, por kini parasysh se komentet tuaja do t’i fshij pas 2-3 ditësh. Nuk kanë asnjë lidhje me temën; një temë që ngjalli shumë interes dhe u komentua gjerësisht. Më ngjani si dy pjesëmarrës në një konferencë që luajnë shah në cep të sallës; lum si ju, por mos pretendoni që loja t’ju përfshihet në aktet.
Lulian, bishtinimi qe i bere sfides se perseritur rreth Badiouse e ngjarjes se tij, me pak fjale boshtit te te gjitha nderhyrjeve te tua, deshmon vetem qe kodrat pas bregut nuk i ke lene.
Kur une kam folur ne kete blog per lidhjet e ontologjise me etiken, se kush zoteron rrafshin ontologjik prodhon etiken, ti ishe etiko-ontologjikisht ende ne shpergej, tani pretendon te me japesh mend se ke lexuar Badioune.
Parehatia jote e perhershme, bredhja dege me dege, nuk ka per te marre fund po nuk braktise komunizmin si teori utopike.
Komunistet kane 150 vjet, qe kalojne njehere tek ekonomia, pastaj shkenca, pastaj historia, pastaj tek etika , pastaj tek psikologjia, tani tek metafizika te cilen po shperfytyrojne sikunder kane bere me çdo gje teorike apo praktike ku kane futur hundet.
Tani do te bej çik moral…
Po pse o dele te Perendise harxhoni kohen kot, e kam llafin per ty e saktivistoret, lerini europianet te harlisen ne 100 teorira, jane 500 milione e te pasur, ne s’kemi aq burime njerezore e materiale, sa te harlisemi po njesoj, thirrini mendjes, perqendrohuni ne problemet me te mprehta te bashkesise shqiptare, leruani te tjereve te merren me etiken universale komuniste, fetare apo liberale e me kometen Halley.
Meqe ju pelqen te merreni me çeshtjet e filozofise, merruni ne radhe te pare me gjetjen e ‘mendimit shqiptar’, se na ka humbur e s’po e gjejme dot, se pa te mendja jone funksionon me 1/10 e potencialit.
Ne jemi si ai qe shikon me 10% te drites se syve, prandaj arrijme te shohim gjerat vetem kur ka rrezatim shume te forte. Sa e sa gjera nuk arrijme ti shohim dot ne driten e agut apo muzgut, jemi shume te kufizuar.
Ndersa jemi kaq te kufizuar, ju pretendoni te shikoni naten, gjerat ne erresire… Gjeni njehere driten e syve, shikoni gjerat nen driten e agut e te muzgut, pastaj provoni mos shihni naten, leruani sypishave te Europes te merren me gjerat ne erresire, me verberine tuaj nuk ndihmoni dot ne asnje çeshtje te mendjes, nuk beni dot asgje me mire se ç’mund ta beje ai europiani qe i ka syte pishe, qe i shohin syte 100%.
Merruni me driten e syve o ju mbyllte e mendjes, mos i lodhni kot syte dhe veten ne erresire.
Mire o Hyllin mire. Kur ti i dije keto gjera une i bija maces me luge. Ashtu e leme. Vetem rregulloje kete pohimin para se te bjere nata e Xhaxhai te na ekzekutoje te gjitheve:
“kush zoteron rrafshin ontologjik prodhon etiken”
Vetem e anasjellta eshte e vertete.
Xha xha, nuk eshte kaq pa lidhje, Luliani ne te gjitha nderhyrjet e tij , perfshire ato me ty, ka folur perhere per ngjarjen badiouiane qe sipas tij justifikon vrasjen.
Tani ti kerkosh shpjegim nuk me duket jashte teme, biles une besoj se shume nga pikat qe ke debatuar me te, lidhen pikerisht me qendrimin e tij badiouian qe i furnizoi argumentimin.
Nese per ty eshte pa interes qe te njohesh boshtin e qendrimit te lulianit, une besoj se eshte brenda teme, perveçse nese beson se gjithçka qe ka shkruar luliani eshte jashte teme.
Bej durim se do dergoj ndonje shkrim teme me vete edhe flasim aty. Ok?
Te me fali i zoti i shtepise, por e ka nje te keqe kjo faqe. Ngaqe eshte shume serioze dhe ngaqe s’para tolerohen kollaj shkarjet, njerezit ndruhen te shprehen lirisht per ndonje gje dytesore qe u lind ne mendje gjate leximit.
Me konkretisht; tani qe pashe kete debatin midis Hyllinit dhe lulian kodres, me erdhi ne mendje Gianni Vattimo. Kam hasur ne te se fundmi dhe defrehem duke e lexuar apo duke e degjuar ne internet. Ai njehere, veten e quan filozof, studiues te Heidegger-it, Niçes etj. por mua, edhe pse me pelqen kur e degjoj, sikur s’ma mbush mendjen, ketu e kam hallin, se si shume gazmor e i lehte duket ne ato leksionet qe mban. Prandaj edhe kur pashe qe keta te dy ishin kaq te informuar rreth filozofise, qe per vete s’e kam pasion, me lindi deshira t’i pyesja nese do mund te me thonin nese e njihnin, apo kishin degjuar ndonje gje rreth tij, e keshtu. Se vertete me ka bere kurioz ky personazh.
Por hajde e gjeje ti, nese e lejon rregullorja kete dalje nga debati qe per me teper i bie te jete, nje shfrytezim i hapesires publike per nevojat e tua personale. Blasfemi fare.
Në fakt, nuk është hapësirë publike, por hapësira ime vetjake (mund ta mbyll ose ta kufizoj sipas dëshirës), të cilën ia kam ofruar publikut për ta përdorur falas. Edhe mua ma ka dhënë WordPress, gjithnjë gratis, për arsye që nuk i kam shumë të qarta (natyrisht WordPress mund të ma mbyllë blogun kur të dëshirojë). Dallimi këtu është se unë mund t’ia blej WordPress-it po të ma shkrepë, ndërsa ju nuk bleni dot gjë prej meje.
Te lutem. Edhe pa u shpjeguar, kuptohet qe ke çdo te drejte ne kete hapesire.
Une pashe qe kishte levizje dhe me vetedije desha te perfitoja, meqe s’kam ku tjeter, per te pyetur rreth atij Italianit. I rashe pak rrotull e rrotull, por qellimi ai ishte.
Nje dreq e di perse, por mendova se nuk bente te pyesja keshtu, drejtperdrejt, dhe prandaj i dhashe ate forme. E shikoj qarte tani, qe me paska dale prej duarsh dhe me eshte kthyer ne nje keqkuptim.
Prandaj, e perseris, e di qe s’me merr doren per keto gjera, por nese bashke me kete koment, fshin edhe ate me siper, sa me pare, do beje nje te mire se do me ndihmoje te flija i qete ne kete nate parazgjedhore.
Ne democraci rritet prestigji i puneditsve te degeve përkatëse; “teknikëve” si ata që mësojnë Obamen si te mendojë(keshilltaret), specilaistet e terrorit te CIA, specialistet e mashtrimit informative), etj, të cilet do te kenë mbreterimet e pjesore ne degët te ndrryshme të jetës, që do të shpërndante në më shumë qëndra te vogla të tërën, dhe e cila do të ishtem shumë here më e rezikshme se nji diktature, sepse do te ishte e fshehte dhe e pakuptueshme.
Dhe siç thotë Gianni Vattimo, “Bota jonë rezikon te kthehet në një shoqeri skizofrenike, ku shpejt a vonë nji fuqi e re siperore do te lindi, e nevojshme nga kendveshtrimi bërjes së mundur të jetës kolektive, edhe pse me kurriz të lirisë (me koston e lirisë) ”, ç’ka po ndodh në fakt.
Sikur t’ja kisha porositur Peter Bergen kete artikull […]
[Ti mund ta kishe porositur vërtet, por PTF jo. Nëse mendon se artikulli përmban material me interes, të lutem përktheje të gjithin ose pjesët e tij më pikante dhe sille për shqyrtim. Debati me tituj bibliografikë nuk do të lejohet. Titujt pro dhe kundër kësaj çështjeje janë me qindra, në mos me mijëra. 2Xh]
Pa asnje problem, Xh2
Peter Bergen ne Washington post.com shkruan se ka pese mite te cilat kane zene vend ne qarqe fringe ne SHBA:
1) Bin Ladeni u trajnua nga CIA, dy jane arsyet pse kjo eshte trillim sipas Bergen, nje sepse vete AQ nuk e ka pranuar kurre perkundrazi e ka mohuar me force dhe e dyta sepse nje ish funksionar i ISI i cili ka shkruar nje lober mbi ato kohera ka deklaruar “asnje dollar nuk ka kaluar direkt nga amerikanet tek muxhahedinet”.
2) Bin Ladeni ka sulmuar ameriken sepse urren lirite qe u garanton qytetareve sistemi amerikan ( teze e presidentit Bush).
3) AQ nuk ka asnje lidhje me Islamin (pa interes per temen ketu)
4) Al Zawahri eshte truri dhe Bin Ladeni eshte vetem nje figure karizmatike. Perkundrazi, historia e Al Qaedes tregon qe rryma e mbeshtetur nga al Zawahri e ndryshoi objektivin nga “i afermi” i.e. regjimet arabe tek ” i largeti” shteti qe i mbeshteste ato regjime per hir te politikes se tij te jashtme , i.s. SHBA-te. Sipas nje ish anetari te bordit te AQ nga Libia i cili tanime ka ndryshuar ane, “Osama e bindi Aymanin qe ta harroje Mubarakun, Amerika ishte objektivi me i rendesishem”.
dhe 5) Bin Laden ishte vetem nje figure e vjeteruar e pa ndikim. Perkundrazi Bergen argumenton se pertej ndikimit karizmatik te padiskutueshem, Bin Laden ushtronte kontroll dhe ndikim te jashtezakonshem operativ mbi veprimtarine e organizates. Kete e nxjerr ne pah NYT sot ne nje artikull analitik mbi te dhent qe po perftohen nga bazat e te dhenave te marra ne vilen e Abtabadit.
Peter Bergen eshte autor i “Bin Laden ashtu sic e njoh: nje histori gojore e AQ”, drejtor i programit antiterror te Fondacionit Amerika e Re, gazetar dhe nje nga intervistuesit e pakte te Bin Ladenit kur ky ishte gjalle.
Të marra nga hard disku i nje kompjuteri, ne tastierën e të cilit mund të shkruajë kushdo romane mbi tërrorizmin. Keta kushdotë janë shumë të talentuar sepse zgjidhen me QI të larte dhe janë më shumë se një, teknikë nga të gjitha fushat, ku psikologjia zë numrin më të madh të punësuarve. Ata e dinë shumë mirë që kur të tjerët, populli, media, gjykatat nuk dinë asgjë, ata mund të shkruajnë ç’farëdo të vertete relative, do t’jenë shumë të besuar sepse nuk ekziston asnji pikë tjetër e pamvarur nga qeveria Amerikane që të bëjë verifikimin e të vertatve të tyre, pa telashe te mepasshme sepse dëshmimtarët dhe deshmi nuk janë njerëz të gjallë por vetëm ca paisje të vogla teknike, të tilla si PC, hard drive, CD-DVD ne faqe Ëord të Microsoft Office. E thënë gjithçka më lart pa përdorur evdiencë numra-faktesh teknikciene.
”’Stili i ri eshte..cfare? Qe perandorite moderne te jene ishuj nga ku te jene ne gjendje te projektojne forcen me pandeshkueshmeri? Jo per gje po Anglia dhe ShBA per mua jane ishuj. Cmimin e vertete e paguan ato vende te cilat ndajne te njejten toke.”’
Po, edhe nese nuk jane ishuj, duhet te sillen si te ishin ishuj (do thoja se me i peraferti sot per sot eshte modeli Venedikas).
Gjithnje kane ekzistuar shtete guzhinete, shtete satelite, shtete vasale e forma te ndryshme vartesish, nderkaq pas 1945 bota natyrisht qe do ndahej mes Fuqive te medha, thjesht tashme kishte marre fund parimi i kontrollit te territorit nepermjet pushtimit e sundimit te drejtperdrejte, keshtu ndersa me pare shtetet vartese ishin te pakta dhe kryesisht ne formen e shtetit guzhinete apo satelit, tashme gjithe territori i botes ndahet ne shtete eprore dhe shtete vartese, ku modelet e vartesise harlisen ne shumesine e tyre.
Pesha e flotes detare nuk ka rene aspak, pavaresisht se jemi ne epoken e berthamores.
Nga flota qe ka nje shtet shihet edhe se deri ku kerkon ta shtrije hegjemonine e vet.
Psh Kina ka nje flote relativisht te vogel, kjo tregon qe Kina sot per sot ka vetem synime rajonale.
Nese Kina ta zeme do trefishonte floten, atehere do na linte te kuptohej se ka synime ne gjithe Azine.
Nese me pare flota ka pasur edhe rol te rendesishem ne mbrotjen e shtetit, ne epoken atomike, mbahet vetem me qellime sulmi.
Gjeja e pare qe ben Amerika kur ka tension ne nje zone, eshte levizja e flotes drejt zones, natyrisht per ‘arsye mbrojtese’.
Nderkaq nje kembesori e fuqishme e shoqeruar nga nje flote e dobet, tregon per synimet rajonale.
Shqiperia psh nuk ka asnje arsye te fuqizoje floten detare, sepse gjithe politika e saj e jashtme zhvillohet ne rajon.
Do ishte krejt irracionale sikur Shqiperia te kishte flote te forte detare dhe kembesori te dobet.
Rolin e mbrotjes detare do e kryente shume mire nje aviacion i pershtashem dhe nja 20-30 nendetese, sa per te çare ndonje bllokim te kanalit te Otrantos nga Greqia apo Kroacia ( te vetmeve qe do mund tu bente balle), bllokim i rrezikshem meqe na izolon.
Nderkaq bllokadat e vjetra te porteve nuk jane me te praktikueshme per shkak te artilerise bregdetare dhe minave detare (edhe ne mungese te aviacionit).
Bllokadat e vjetra te porteve si taktike ne mos gaboj moren fund me betejen e Dardaneleve gjate L1B, ku u provua papraktikshmeria e tyre.
Ne keto rrethana, pra te shteteve eprore dhe vartese, kemi nje prirje te te parave drejt flotes detare dhe trupave te nderhyrjes se shpejte e nje prirje te te dytave drejt kembesorise, sidomos kete 20 vjeçarin e fundit.
Kurioze per Shqiperine eshte vizita e flotes turke para nje viti, pasi vizita te tilla kryhen mes shteteve eprore dhe atyre vartese. Normalisht kjo flote turke nuk do lejohej te vizitonte ta zeme Ameriken edhe pse jane aleate prej dhjetra vjetesh.
Demostrimi detar vazhdon te ngelet levizja e pare me qellim deterrenti.
Praktikisht , sot per sot, sistemi nderkombetar garantohet nga Amerika, çka vihet re lehte nga prania e flotave amerikane ne çdo det me rendesi strategjike, prani qe nuk rivalizohet ne shkalle boterore nga asnje flote e ndonje shteti tjeter. Kina rivalizon ne detin e vet, Rusia ne detrat e saj, Franca ne Europe e Afrike e me radhe.
Megjithate, meqe bota eshte shume e madhe, ka qene e madhe per kedo pergjate historise dhe meqe kontrollin e plote e ke vetem ‘kur shkel kemba e ushtarit’, Amerika eshte e detyruar te shtoje kembesorine.
Terrorizmi çoi per lesh gjithe strategjite e sigurise amerikane te viteve ’90, pra se pavaresisht berthamores, aviacionit e flotes se mrekullueshme detare te Amerikes (teknologjikisht Amerika rivalizohet ne gjithçka perveçse ne anijet e siperfaqes), perseri territori amerikan eshte mese i sulmueshem.
Ne keto 10 vjet, u bene te detyrueshme 2 luftera agresioni(te kamufluara si mbrotje legjitime), te cilat rikthyen ne loje kembesorine e numrin e larte te te vrareve qe shkaktohet kur lufton kembesoria.
Per mua, vitet ’90, ishin vitet e gjumit dhe e te rehatosurit si i thone italianet ‘sugli allori’, Perandoria aq me teper kontrolli i botes, nenkuptojne nje kembesori eficente.
Aq te keputur ishin katandisur ne ’99, saqe s’ua mbante bytha te nderhynin ne Kosove me kembesori, benin plan pas plani, duhen kaq po aq trupa, vetem se duke mos qene me pervoje mund te humbnin shume trupa. çmim qe s’donin ta paguanin…. Sindroma e gjirit persik, kur trupa pa pervoje pesuan trauma psikologjike ishte ende e fresket.
Supozoj se Afganistani do mbahet per nje kohe te gjate nder te tjera edhe si nje lloj fushe stervitore ku kembesoria te fitoje pervoje ne terren.
Mos te duket si ide shume e guximshme, pasi Roma e vjeter republikane, shpesh ‘shpikte’ luftera, sepse kishte frike mos pasi kishte kaluar shume kohe, qytetaret romake humbnin frymen dhe pervojen luftarake.
Praktikisht Roma republikane rralle here kalonte me shume se 10 vjet paqe dhe jo sepse sumohej vazhdimisht.
Kurioze ne Afganistan eshte se mbahen shume pak trupa per gjithe ate territor dhe nga ana tjeter ankohen se talebanet kontrollojne shumicen e vendit.
Ketu ka diçka qe nuk shkon, ne kuptimin qe eshte nje vullnet politik per ta mbajtur Afganistanin ne gjendje konflikti te perhershem, perndryshe mbyllja do vinte thjeshte o me terheqjen o me dergimin e 2-300 mije kembesoreve.
Gjithsesi, sistemi i sotem nderkombetar ka te miren qe parandalon masakrat mes 2 ushtrish te rregullta, beteja si ajo e Stalingrandit ku vrane 2 milione njerez apo si ajo e Somes (1916) ku vdiqen 1 milione ushtare.
Fale ketij sistemi lufta e Kosoves, qe ne kohe te tjera do kish perfshire te pakten Shqiperine e do ish kthyer ne nje maxi-lufte me qindra mijera te vdekur nga secila pale, perfundoi shpejt me rreth 15 mije te vdekur.
Amerika eshte garante e ketij sistemi, kurse Bin Ladeni dhe Sadami perfaqesojne 2 preçedente te rrezikshem kunder sistemit.
Ne njefare menyre, vdekja e Sadamit dhe e Bin Ladenit, lehtesojne gjithe ata qe jane pro sistemit te sotem nderkombetar.
I re gjate e gjatë dhe reth e rotull Hyllin. Nuk e preke qëndrën, megjithëse e permende Romen kur nuk kishte armik ç’farë bëntë. Zemra është që me rënien e konkurentit ushtarak, kampit solcialist, që ishte gjithashtu dhe argument më i fortë i miratimit rë buxheëtit të madh ushtarak ne kongres, nuk kishte më mbrojtje në opinion amerikan mbajtja e të njejtit ritëm. Kështu që dyqani I luftës duhet të gjente konkurente e rinj, mundesisht me nje shkallë rreziku të barabartë me ish armikun komunist. Impakt duhet të ishte i fuqishëm, prekshëm, i besueshëm për opinion amerikan. Dhe Amerika e teknikeve shume te afte te pergatijes se situateve natyrshëm, vdekje nga heart attack ku ske vuajt ndonjihere nga zemra, e e gjeti zgjidhjen. Ejsperienca e grupeve te armotosur te trafikanteve te droges, te mafieve te ndryshme ne bote, e psikopateve me grupe te vegjel mbështetësish kishte treguar qe kercenimi public i tyre perceptohej shume me i madhe se sa ishte realja. Natyra e terrorizmit, mafieve, psikopateve me grupe kishte dhe nje te mire tjetër. Karakteri i tyre i mbyllur, i fshehte, sekret, me baze shpellash dhe korriere të maskuar , pa pas nje ekspozim ne nje ambjent te caktuar që do të krijonte nje imazh statik te caktuar te fuqise së tyre, siç do te ishte rasti i nje shteti me anije e bomba atomike, sillte mundesine e manipulimit te evdidencave mbi fuqine e tyre. Kongresi nuk bindet pa pas nji evidence te armikut, ndersa per popullin eshte mjaftueshme shikimi dhe prekja e tokes amerikane prej forcës se armikut. U dha nje evidence. Verifikimi i kesaj evidence do të ishte shume i veshtire, pothuaj e pamundur.Dhe miratimet e fondeve ushtarake te kongresit Amerikan pas rrezimit te kullave u leshuan sikur i kshin mbajtur diku lidhur.
Atmir, kjo teoria e terheqjes drejt lufterave prej kompleksit industrialo-ushtarak, ka njefare vlere rrethanore, por nuk qendron aty thelbi, aty qendron thelbi i teorive alternative, historive alternative, konspiracionisteve.
Nderkaq dikush tjeter do thoshte se thelbi eshte se kapitalistet amerikane duan te fitojne sa me shume para me grabitjen e botes . Edhe kjo ne fund te fundit ka vlere rrethanore, nuk eshte krejt ne ajer.
Megjithate kjo e dyta bie ndesh me te paren, meqe ne rastin e pare shtresa industrialo-ushtarake po grabit amerikanet, ndersa ne rastin e dyte po grabitet krejt bota.
Sidoqofte ne çdo rast jane fitimet e majme te asaj shtrese qe nxisin teorite dhe fitimet jane reale.
Por nese shikojme se ne fakt fitimet kolosale dalin nga Wall Street-i, dhe lufterat psh ndikojne shume ne spekullimet, nga ku edhe fitimet, atehere edhe Wall Street-i nuk mund te lihet jashte.
Po te shikojme psh çmimet e favorshme ne fushen energjitike atehere shohim qe gjithe amerikanet perfitojne miliarda e kaluar miliardave fale lufterave. Po ashtu, nese shohim tregtine e favorizuar me gjithe ato vende ku ka trupa amerikane çka stimulon prodhimin e brendshem amerikan, hap vende pune, ka rritje rrogash etj atehere edhe amerikanet perfitojne serisht.
Pra edhe amerikanet nuk mund te lihen jashte ekuacionit te perfitimit. Natyrisht dikush fiton me shume dikush me pak etj, por ne teresi perfiton Amerika, ne kuptimin qe shtohet pasuria kombetare.
Ka 70 vjet qe Amerika ka perfshire shpenzime te medha ushtarake ne sistemin e saj, ne keto 70 vjet ka pasur gjithnje rritje per prodhimit e te mireqenies, pra skuadra eshte e sukseshme.
Perderisa skuadra fiton perse duhet hequr ndonje lojtar ?
Perderisa skuadra i ka mundesuar Amerikes te jete sot per sot e vetmja Fuqi e Stermadhe, atehere perse i duhet vene gishti ndonje lojtari ?
Per me teper ky lojtar eshte sulmesi, golashenuesi, goleadori, ai qe katalizon gjithe punen e skuadres.
A nese ti mendon se Amerika s’duhet te jete Perandori, te kthehet brenda kufijve te saj, atehere jam dakort me ty, por nese ti mendon se Amerika duhet te veproje si Perandori atehere goleadori mbahet ne skuader.
Tani qe shumica e njerezve do te jetoje perhere ne paqe kjo gje dihet, qe paqja nenkupton uljen e shpenzimeve ushtarake dhe kjo eshte logjike, prandaj edhe per te financuar ushtrine parise i duhet te bejne kollotumba propogandistike, por kjo eshte e detyrueshme per te ruajtur edhe vete mireqenien e pacifisteve.
Perandoria krijohet me lufte dhe mbahet me lufte, ky eshte parimi qe ndjek edhe Amerika, prandaj kompleksi industrialo-ushtarak nuk ben ndonje gje te veçante, thjesht eshte ne sherbim te parimit, dmth interesi i asaj parie perkon me interesin e Amerikes.
Tek Azimovi nese e ke lexuar, erdhi nje faze kur ‘Fondacioni’ (shteti quhej fondacion) kish rene ne duart e tregtareve dhe po haste me rrezik te jashtem. Ne muhabet e siper njeri prej atyre tregtareve qe ishin ne krye te vendit, pak a shume tha:
– Nuk me behet vone per patriotizmin e traplliqe te tilla, nuk do jepja asnje qindarke per keto, por tregtia qe une bej e perfitimet e mia, lidhen drejtperdrejt me fatet e Fondacionit, nese Fondacioni bie atehere edhe ne do ta hame, prandaj duhet mbrojtur Fondacioni me çdo kusht.
Pra ne kete rast interesi i tregtareve lidhej me interesin e shtetit dhe natyrisht qe te ishe nenshtetas i atij shteti kishe perfitime te medha.
Jane nje sere gjerash te lidhura me fije te padukshme te ngerthyera me njera-tjetren si rrjeti i merimanges, qe nga larg duket si nje lemsh, por nga afer sheh se eshte thurur per bukuri, me simetri te persosur.
Keshtu edhe sistemi amerikan eshte si rrjeti i merimanges, ku te gjithe qe nga lypesi e deri tek Obama, jane te thurur per bukuri, me simetri te persosur.
Nese dryshon diçka ne sistem, ai sistem goditet, mirepo persa kohe qe ai sistem hecen per bukuri, atehere nuk mund ti levizet asgje.
Edhe qendresen ndaj projekteve te Obames shihe ne kete prizem; historia arkitektoi Ameriken ne nje menyre dhe vetem individi historik ka legjitimitetin te nderhyje ne arkitekturen amerikane. Obama nuk eshte ai individ historik, qe ka bekimin e ‘Zotit’, çka duket e qarte per shumicen ne mos per te gjithe.
Perndryshe individe si Linkolni apo Ruzvelti , kane pasur bekimin e ‘Zotit’, ne kohen e ketij te fundit Amerika filloi edhe aventuren e saj perandorake.
Ne vija te trasha, kriza e mbiprodhimit qe shkaktoi depresionin e madh 1929-1933, mund te merret edhe si shkaku i aventures perandorake, nevoja per tregje te reja ku te shitej surplusi amerikan, nevoja jetike e Amerikes per te eksportuar.
Kesaj nevoje iu shtua me vone, nevoja per lende te pare, ne radhe te pare nafte e gaz (krizat e viteve 70), keshtu qe asgje nuk ka per ta penguar Ameriken ne rritjen e shpenzimeve ushtarake.
Nese duhen genjyer masat per te miren e tyre, atehere kjo do behet.
Eh sikur te kishim edhe ne shqiptaret keto probleme, po çti besh ja ka varur Zoti ne qafe keto vuajtje amerikaneve, po vuajne shume te shkretet, po ia merr frymen fare aparati industrialo-ushtarak, pse nuk e asgjesojne ata, ja ne shqiptaret qe se kemi, jemi per bukuri te Zotit.
Kur ndertoni nje plan biznesi si e ndertoni ju hyllin? Supozojme se jeni ju nji nga pronaret e “uzinave” te luftes, dhe natyrisht doni te prodhoni, ta shisni, te fitoni.
Hyllin, une jam lodhur nga keto lloj pergjigjesh shabllon “shkencore”, qe vijne ne shumciene e rasteve kur nuk e njohin mire nje dicka, ose kur nuk pelqejne nji dicka ne nji pjese te caktuar nga ta qe mbajne timonat pjesore te fushave, ata qe kane fuqine e jo argumentit thone “kocidence”, “teori fshetesie”, nercizem, etj. keni mundesi ti jipni nji pergjigje direkte nse do te ishit nga pala e bznesit te armatimit.
Sa shume i kane mbushur koken njerezeve me gjepura, vetem per tebindur kokeboshet qe ne kemi te drejte, sepse …kuptohet kemi fuqine.
Besoj qe e di Hyllin qe keshtu ka filluar gjithmone lufta kunder arsyes se shendoshe njerezore.
7 mije miliarde dollare eshte nje mbifakt ne kete drejtim, sepse ne fund del nje shume totale ,ku pjesore nuk jane dot me pergjigje, por fillojne te bejne berber kaq ketu, e kaq atje. Kur i pyet pse sa ‘aq” ikishte hedhur kundershtari ne fushe . rrijne me gisht ne goje.
Eshte ligj i te menduarit qe nji dicka te vertetohet plotesisht, ajo duhet te vertetohet nga dy e me shume pika te pamvarura nga njera tjetra. Deri tani kemi pare e lexuar vetem nji pike, c’ka eshte ne kundershtim me ligjin e llogjikes pa shifra ne tavoline. Keshtu ka qene ne te kaluaren dhe keshtu vazhdon te jete vetem jane perfeksonuar shkurret e hedhura ne mendjet e njerzeve .
dillni me ketw, kryesoren dhe pastaj dillni me shifrat Hyllin. Mos e merni njiane te verteten si te vertete te plote, dhe mos kaloni ne red herring me teori konspiracioni, etj.
Ok supozojme se une jam pronari i Lokhidit, prodhoj nje hale me raketa e avione dhe logjikisht dua ti shes, perndryshe i futem fushave me patate.
Natyrisht me duhet qe dikush ti bleje qe te fitoj me shume, nese s’do mi bleje kush atehere do mbyll uzinen, do nxjerr mijera te papune ne tregun e punes, do pezullohen projektet shumemiliardeve te rinonivimit teknologjik e do ndaloj financimet ne universitetet apo akademite amerikane, nga perfitojne shume inxhinjere, kimiste e fizikane te rinj.
Po ashtu, gjithe fabrikat e uzinat qe me furznizojne me lende te pare ( metalurgjia e rende dhe me ngjyra, industria kimike dhe perpunimi i karburantit) do fillojne te hedhin punetoret ne rruge te madhe.
Gjithe ai rrjet transporti po ashtu do i nxjerre punetoret ne udhe te madhe, po ashtu gjithe ai sistem sherbimesh qe ha buke mbi shpatullat e mia do bjere pertoke.
Mos valle gjithe keto sakrifica qe vijne nga asgjesimi i gjithe ketij sistemi do sjelle paqen ne bote ?
Sigurisht qe jo, e vetmja gje qe do sjelle eshte rrenimi i dhjetra mijera punetoreve dhe bllokimi i perparimit teknologjik.
Shiko atmir nje gje duhet kuptuar nga shoqeria e konsumit, ka gjithnje surplus prodhimi qe shtetet s’dine nga ta çojne, kur nuk e eksportojne dot u duhet ta asgjesojne ose te mbyllin fabrikat.
Ne rastin e produkteve bujqesore e asgjesojne, qe te mos ulet çmimi e keshtu te rrenohen fshataret.
Shpenzimet ushtarake per shtetet shume te industrializuara jane edhe nje valvul shfryrjeje e surplusit.
Shpenzimet deri ne 4 % jane vertetuar si pozitive per ekonomite e zhvilluara, por perqindjet varen gjithnje nga niveli i industrializimit dhe tek burimet vendore.
psh Danimarka s’ka industri te rende, se s’ka lende te para, logjikisht perqindja ulet, kurse Suedia ka industri te rende dhe lende te para, rrjedhimisht perqindja rritet.
Mund ta kritikosh dot Suedine ti Atmir ?
Megjithate rendesia kryesore i takon fushes se rinovimit teknologjik, L2B njihet si periudha e arte e rinovimit teknologjik gjate shek 20.
Me njihet e kam fjalen per ata qe jane interesuar ndonjehere per lidhjet e tekonologjise me luften.
Praktikisht gjate çdo lufte teknologjia merr nje hov cilesor perpara.
Besoj se edhe ti si shumica e di se kompjuteri perfaqeson nje teknologji tipike me prejardhje ushtarake, ose motori reaktiv.
Tani bej 1+1=2
Kompjuter+ motor reaktiv dhe nxirre vete dyshin.
Mirepo preardhjen ushtarake ne mund ta gjejme ne nje pjese te madhe te teknologjive moderne, tek energjia berthamore, tek celulari, tek permiresimet e automjeteve etj, keshtu qe ne u detyrohemi jashte mase shpenzimeve ushtarake, te cilat u garantojne shkencetareve dhe inxhinjereve fondet e mjaftueshme qe te bejne ato eksperimentet e tyre te kushtueshme, te cilat asnje fond civil nuk do ti kish garantuar kurre.
Prandaj para se tu biem me top, do ishte e udhes qe ti hidhnim nje sy edhe perfitimeve, qe garant me 100 firma, asnje logjike praktike s’do ti hidhte poshte.
Kirurgjia arrin te shpetoje çdo vit miliona njerez anembane botes, kjo nuk eshte merite e paqes.
Duam s’duam, progresi njerezor i detyrohet ne pjesen me te madhe gjendjes se luftes, prandaj çeshtja nuk qendron fare te une si pronar i Lokhidit, çeshtja qendron tek vullneti politik nderkombetar dhe mua me duket se ky Sistem i sotem Nderkombetar eshte me i miri qe Bota ka pasur ndonjehere, viktimat prej luftes jane reduktuar ndjeshem dhe perparimi teknologjik eshte i kenaqshem.
Po qe se do nje problem vertet shqetesues per Boten, ate e ke para syve, qindra miliona njerez qe vuajne per buken e gojes e per uje e miliona qe vdesin parakohe nga te kequshqyerit.
Do nje tjeter, shiko spekullimet me semundjet e njerzve qe gllaberojne qindra miliarda dollare ne barna mjekesore, AIDS in primis qe ka pasuruar sa e sa kompani me parate e afrikaneve, te cilet jane edhe me te keputurit e globit.
Keto jane probleme ku e ku me shqetesuese per njerezimin, por ti hallin e ke tek une si pronar i Lokhidit. Meqe ra llafi une te kam dhene edhe Teleskopin Hubble.
Shpenzimet ushtarake per shtetet shume te industrializuara jane edhe nje valvul shfryrjeje e surplusit.
Jam shume dakord me kete, por deri ne ate mase që të ç’fryjnë dhe jo të thithin. Kur fillojnë e thithin, fillon problemi. Jamë dakord edhe me perparimin teknollogjik , por deri ne ate mase që ai eshte i balancuar me prodhimin e te mirave te thjeshta materiale te konsumit te drejtperdrejte te popullit dhe te mirqënies se tij, efektivitetin e ekonomise
Që ky raport është tërësisht i ç’balancuar ne Amerike, mjafton vetem te jetosh ne Amerike dhe të mos lexosh asnji gazette, liber, te shikosh TV. Edhe nje pa teknollogji personale, profil i ulet si OBL,e ka kuptuar tashme. Sikur te ishte vetem ç’fryrje, nuk do të ndodhte rënia drastike e mirëqënies ne Amerikë ne 10 vitet e fundit. Sepse, ajo u transformua nga një vrime nxjerësë në nji dhëmbë-vampir thithës gjigand . Tjetra eshte qe edhe Ekonomikisht, rritja shume here me shpejt e nji drejtimi efektiv ne raport me te tjerat , eshte i demshme, eshtë si semundja e kancerit, aq me teper kur eshte ne drejtimin jo prodhues të mirave te drejpredrejta material te perdorimit masiv nga njerezit, eshte nje vdekje e te ardhures kombetare. sikur amerika te mti mbyllte ato fitimi i siguruar nga ky veprim do te ishte shume me i larte nga humbja qe do te kishin te punesurit atje.
Sa për semundjet që gllaberojnë miliarda, siç është ajo e Alzheimer, përsëritet e njëjta skemë mashtruese , ku plakjen e trurit duan ta trajtonë si sëmundje humbje kujtese e tipit Alzheimer, dhe fusin në nji grup si ata që janë të sëmure vertet, me ata që kanë normal procesin e plakjes, për të rritur sa më shumë numrin e pacientëve, vetem per te perfituar gjithmone pjesen e luanit kompanite e lidhura, njesoj si dyqanit te produktit jo-efektiv te luftës me sistemin politik, ku te punesuarit e idustrise ushtarake perfitojne aq sa fitojne pleqte e semure fallco, edhe sepse janë para pa pronar, po nga buxheti TPG.
Dhe vetem Alzheimer përbën nji ç’fryrje jefektive të parave te takspaguesve me nje shume te perafert 170 milardë dollarrë.